ได้ยินลูกศิษย์ "พระธุดงค์"  ส่วนใหญ่  บอกว่า อาจารย์(ที่เป็นพระธุดงค์)  จะมีวิธีการปฏิบัติธรรม  เป็นแบบฉบับของท่าน  มีพระคาถา (เก่าแก่) เฉพาะของท่าน   ซึ่งพอสวดพระคาถาของท่าน  ก็จะบรรลุมรรคผลตามที่ใจเราปรารถนาทุกประการ  ไม่ได้พูดถึง "พระพุทธเจ้า" เลย  
        แต่ก็อดสงสัยไม่ได้   ทำไมวัดที่พระธุดงค์ไปรวมกันอยู่   สร้างโบสถ์หลังใหญ่ งดงาม  มีองค์พระประธานเป็นรูปแทน  "พระพุทธเจ้า"  พระธุดงค์เวลาทำวัตร  ก็เข้ามาในโบสถ์  ต่างก็ก้มลงกราบพระประธาน  แต่กลับไม่ได้คิดจะนำคำสอนของ "พระพุทธเจ้า"  มาสอนศิษยานุศิษย์  
         แล้วบรรดาศิายานุศิษย์ของท่าน   ต่างก็เชื่อกันว่า   บุคคลที่เอาคำสอนของ "พระพุทธเจ้า"  มาพูด  เป็นเพียงได้แค่นักเทศน์  นักวิชาการ  ซึ่งไม่เคยมีประสพการณ์การปฏิบัติอย่างพวกเขามาก่อนเลย   ไม่เหมือนอาจารย์ของเขา (เป็นพระธุดงค์)  ผ่านการปฏิบัติวิปัสนากรรมฐานมาก่อนทั้งสิ้น  (พระธุดงค์ท่านจะพูดไม่เก่ง  พูดไม่เป็น  แต่จะเก่งและชำนาญเรื่องการปฏิบัติ  โดยไม่จำเป็นต้องศึกษาจากคำสอนของพระพุทธเจ้า หรือตำราพระไตรปิฏก ?????
         ในเมื่อท่านมีวิชามีความสามารถเป็นเอกเทศน์จาก "พระพุทธเจ้า"  แล้ว  ท่านจะสร้างพระประธานเป็นรูปเครื่องหมายแทนพระพุทธองค์ไปทำไมกัน