การไม่ยินดียินร้ายเป็นยังไงหรอครับ

เช่น เวลาที่เราได้กินอาหารอร่อย ก็แค่รู้ว่าอร่อย ไม่ถึงขนาดหลงไหล ลืมเนื้อลืมตัว (คือ หลง นั่นเอง)

เวลาเกิดความสุขก็แค่รู้ว่าสุข ทุกข์ก็รู้ว่าทุกข์ พอใจรู้ว่าพอใจ ไม่พอใจรู้ว่าไม่พอใจ

ผมมีอุบายง่ายๆ นะครับ เพราะคนส่วนใหญ่ เวลามีความสุขมักจะลืมตัว พอใจในความสุขนั้น วิธีก็คือ ขอให้คิดว่า เราทุกคนมีกรรมดีและกรรมชั่ว เวลาที่มีความสุข ได้รับความสุข เท่ากับว่าเรากำลังรับผลของกรรมดี (เสวยผลของกรรมดี) ดังนั้น เราจะทำเป็นว่า ไม่สนใจมัน วางไว้ตรงนั้น พอใจความสุขนั้นแบบใจเป็นกลาง จะได้ไม่ต้องเอาบุญนั้นมาใช้มาก ใช้ไปนิดเดียวพอ ประมาณนั้น (เพราะผลของกรรมชั่วจ่อคิวอยู่ ผลบุญหมดเมื่อไหร่กรรมชั่วมันจะให้ผลทันที)

ส่วนถ้าเป็นความทุกข์ ก็ให้ใช้หลักของกฏแห่งกรรม สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เราเคยทำแบบนี้มาก่อน ปล่อยวาง ยินดีรับผลของกรรมนั้น

ทำมากเข้าๆ กิเลสจะลดลง ความอยากโน่นอยากนี่จะลดลง

เมื่อความอยากลดลง ความทุกข์ก็จะลดลง