พระพุทธเจ้าอาจเป็นเพียงนักปรัชญาที่ค้นหาความหมายของชีวิต ไม่ได้มีพลังวิเศษอะไร????

อ่านที่คุณเขียน  กับหลายคนที่เข้ามาตอบแล้วเห็นภาพตัวเองสมัยหนุ่มๆ  เรียนมัธยมมาทางสายวิทย์ จบสถาปัตย์มาหลายปี คลุกกับรูป รส ลิ่นเสียงสัมผัสทางโลกวัตถุ ไม่เคยเชื่อ เรื่องกงกรรมอะไรทั้งนั้น ปาฎิหง ปาฎิหารย์ ก็หลอกๆ กันไป น้องสาวเอาเรื่องคนรู้จักบางคนมาเล่าให้ฟังก็ยังว่างมงาย คิดในใจว่าก็แค่บังเอิญ  จนวันหนึ่งเจอความทุกข์หนัก เลยไปบวช ตอนบวชก็ยังบวชด้วยความโง่ แต่มีดีอยู่บ้างคือได้ไปบวชวัดชลประทานฯ สมัยท่านปัญญายังไม่สิ้น ที่นั่นเขาไม่ให้กินข้าวชาวบ้านฟรีๆ ฉันเช้าเสร็จต้องเข้าห้องเรียน เรียนหลักสูตรนักธรรมตรี  ตกเย็นหลังทำวัตรเสร็จต้องฝึกรรมฐาน  บวชอยู่ได้หนึ่งเดือน สึกออกมาเริ่มรู้แล้วว่าความเข้าใจเกี่ยวกับ ศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้า สิ่งที่พระพุทธองค์สอน ตลอดที่ผ่านมาเข้าใจผิดมาตลอด ทั้งจากวิชาศีลธรรมที่กระทรวงเขียนหลักสูตรให้เรียนมาแต่เด็กไม่ได้เข้าถึงอะไรจริงๆ กับสิ่งที่พระพุทธองค์สอนเลย

    หลังจากสึกมา รู้แล้วว่า " พุทธ " ไม่ใช่นึก คิด เอาตามตรรกะ แบบที่เราเรียนมาตามระบบการศึกษา แต่ก็ยังปฎิบัติอยู่ แต่ก็แบบงูปลาๆ เข้าสำนันู้น ออกสำนักนี้ รู้แต่ว่า ศาสนาพุทธที่พระพุทธองค์สอนนี่ไม่ใช่ แค่อ่านทำความเข้าใจ แล้วคิดตาม แต่ก็ยังจับหลักได้ไม่ถูก ไม่เจอจริตแบบของตัวเอง จนอีกปีกว่าจึงเจอครูบาอาจารย์ที่สอนได้ตรงจริตตัวเอง

     ผมจะบอกคุณว่า " พุทธ " ไม่ใช่ปรัชญา

     พระพุทธเจ้า ท่านไม่ได้เพียงนึกเอา คิดเอา ตามตรรกะ แล้วเอามาสอน

     หากจะเปรียบเทียบ  เหมือนกับที่เราคิดเอาว่า หากเอาไข่ดิบไปใส่หม้อต้ม ต้มไปสักสิบนาที จะได้ไข่สุก คุณก็ได้ข้อสรุปจาก การคิด แต่ไม่ได้ลงมือต้มไข่จริงๆ   แต่พระพุทธองค์สอนว่าหากเธอต้มไข่ เธอจะได้ไข่สุก แต่เธออย่าเชื่อฉันทันที เธอจะไม่มีไข่สุก  เธอต้องเอาไข่ไปต้มจริงๆ ด้วยตัวเธอเองแล้วเธอจะทราบว่า  ประจักษ์ชัดด้วยตัวเธอเองว่า ต้มไข่แล้วไข่สุก และมีไข่ต้มเกิดขึ้นจริงๆ   ไข่ต้มจริงที่มีอยู่นี่แหละ คือ " พุทธ "

     ผมเล่าเรื่องต่อไปนี้บ่อย แต่มันยืนยันได้ว่าว่า " พุทธ " ไม่ใช่ปรัชญา ที่นึกเอา คิดเอา ตามตรรกะเท่านั้น ผมมีรุ่นน้องสถาปนิกอายุอ่อนกว่าผมสักสิบปี นั่งโต๊ะติดกัน แต่เขาไม่ใช่พุทธ คนละศรัทธาศาสนากัน  เวลาทำงานผมก็จะเอาซ๊ดีที่ครูบาอาจารย์ผมเทศน์สอนเรื่องการปฎิบัติมาเปิดฟัง ไปด้วย  ในซีดีนั้นก็มีคนถามตอบเรื่องการปฎิบัติด้วย น้องคนนี้ได้ยินบ่อยๆเข้าก็คงสงสัย ถามนู่น ถามนี่ ทั้งเกี่ยวกับเรื่องศาสนาพุทธ และการปฎิบัติ ผมก็ตอบอธิบายเขาไปเท่าที่ทราบ  จนมาถึงเรื่องสภาวะ และผลารปฎิบัติ ซึ่งก็เหมือนกับอธิบายรสชาติอาหารให้คนที่ไม่ได้กินทราบนั่นแหละว่ามันรสชาติอย่างไร ผมก็เลยถามเขาว่า เอาแบบนี้ หากคุณอยากรู้ลองทำตามนี้ คือให้เขาหมั่นรู้ว่าตอนนี้ในใจ  ณ ขณะปัจจุบันรู้สึกอย่างไร  ถ้ากำลังโกรธ ก็รู้ว่ากำลังโกรธ ดีใจก็รู้ว่าดีใจ มีความสุขก็รู้ว่าตอนนี้กำลังสุข มีความรู้สึกอะไรเิดในใจก้คอยรู้ไป ฯลฯ เวลาเดินเหินไปไหน ก็หมั่นคอยรู้สึกลง ณ ปัจจุบันนั้นเลยว่า ตอนนี้ร่างกายขยับอยู่ ทำแบบนี้ศาสนาคุณไม่ห้ามใช่หรือเปล่า เขาก็ว่าทำได้ ผมก็ให้เขาลองทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ   บอกแล้วก็ไม่ได้ตามต่อ หรือไปขยั้นคะยออะไรเขาอีก เพราะรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันทำให้คนเครียดอึดอัดได้ แล้วศาสนาเขาเองก็เคร่งครัดด้วย.....  อยากรู้ก็ต้อง
ทำเอาเอง

       หลังจากนั้นก้ไม่ได้เจอกันอีก แยกกันไปทำงานคนละที่ จนผ่านไปสักห้าเดือนเขาก็โทรมาหาเล่าให้ฟังว่า  เมื่อคืนตอนที่นอนอยู่บนเตียงเกิดรู้สึกตัวขึ้นมา เห็นร่างกายเหมือนวัตถุชิ้นหนึ่งนอนอยู่  แล้วก็เห็นความคิดของตัวเอง แยกลอยออกห่างจากตัว ไปเป็นสาย ไหลผ่านไปเร็วมากเหมือนสายน้ำ แต่ดูไม่ทันว่าเป็นความคิดอะไร  ที่น้องเขาเล่ามานี้หากคนที่ปฎิบัติธรรมมาถึงหรือผ่านตรงนี้ไปแล้วจะรู้ได้ว่าคืออะไร

       น้องเขาก็ขอนัดเจอผมให้เอาซีดีไปให้เขาเพิ่ม  วันที่ไปเจอก็เลยสอบถามเขาเพิ่ม จนแน่ใจว่าไม่ใช่อาการของสมถะ เขาบอว่าที่ผ่านมาก็หมั่นทำบ่อยเท่าที่นึกได้ เขาก็เอารูปในโทรศัพท์ให้ดู บอกว่านี่ที่ห้องผม เป็นรูปตู้เสื้อผ้า ที่หลังตู้มีพระพุทธรูปปางสมาธิ ธูป เทียน ดอกบัวบูชาอยู่

       ที่สอนให้เขาทำคือ จิตตานุปัสนาสติปัฎฐาน ให้ทำไปเลย ทั้งๆที่ยังนับถือศาสนาเดิมของเขานั่นแหละ ไม่ต้องอะไรกะศาสนาพุทธทั้งนั้น ไม่ต้องรู้พระประวัติ วันสำคัญศาสนาพุทธ ฯลฯ ทำไปเลยทั้งที่ไม่ใช่คนพุทธนั่นแหละ

       " ศาสนา " เป็นเรื่องของ ศรัทธา ขนบประเพณี พิธีกรรม ฯ .....นี่เรื่องหนึ่ง ซึ่งจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ " พุทธ "

        ส่วน  " ธรรมะ " คือสภาวะตามเป็นจริงๆ ของสิ่งซึ่งดำรงอยู่ที่ไม่มีอะไรปรุงแต่งในเอกภพนี้ ดำรงอยู่จริงแบบเดียว กับ ข้อเท็จจริงในวิทยาศาสตร์แขนงอื่นๆ เช่น กลศาสตร์ควันตั้ม เคมี ชีวะ ฯลฯ เพียง"ธรรมะ" ที่พระพุทธองค์สอน ทรงจำกัดอยู่แต่เฉพาะที่เกี่ยวกับกาย ใจ ของเราเท่านั้น ( ใบไม้ในกำมือ )...ในยุคของเรานี้เราชาวพุทธให้เกียรติ เจ้าชายพระองค์หนึ่งที่ทรงเอาตนเองทดลองจนทราบผลว่า แล้วเอามาบอกต่อว่าเป็น " ธรรมะ " ของพระองค์ เท่านั้นเอง ( ทรงเป้นคนเจอ )

        ถ้าคุณเอาโปรตีนดิบมาให้ความร้อน มันจะสุก เหมือนกับไข่ ไม่ว่าจากแม่ไก่ อัฟริกัน ญี่ปุ่น ไก่ยุโรป ฯ

            คนจีน อบอริจิ้น ไทย อเมริกัน เอสกิโม เดินเหยียบตะปู เจ็บเหมือนกัน เช่นเดียวกัน ไม่ว่าคุณแปะป้ายว่าศาสนาไหน เหยียบตะปูเข้าก็เจ็บเหมือนกัน  ดังนั้นหากเป็นมนุษย์ที่ครบสามสิบสอง มีกายใจ เลือดเนื้อ สุข ทุกข์ เหมือนกัน " ธรรมะ "  ให้ผลเหมือนกัน ไม่สำคัญ ว่าจะนับถือศาสนาไหน หรือไม่นับถือสักศาสนา

        น้องสถาปนิกคนที่ผมให้เขาปฎิบัติ เขาก็ไม่ใช่พุทธ ตอนเขาทำเขาก็ยังศาสนาเดิม ไปปฎิบัติตามศาสนา นับถือศาสดาเดิมของเขา ผมเองก็ไม่เคยชวน เคยหว่านล้อม หรือยื่นเขื่อนไขอะไรเกี่ยวกับศาสนาพุทธับเขา  เขาทำแล้วได้ผล จะเปลี่ยนเป็นพุทธ หรือไม่เปลี่ยน ผมไม่สนใจเลย และพระพุทธองค์้ไม่ทรงสนใจว่าใครจะเปลี่ยนด้วยหรือไม่เช่นกัน

       วันที่น้องเขาไปบวชที่วัดธรรมมงคล ตอนออกมาจากโบสถ์ เขาเล่าให้ฟังว่า ก่อนหน้านี้ทะเลาะกับแฟน แล้วเห็นความโกรธพุ่งขึ้นมาเป็นสายกลางตัวแล้วดับวับไป  อีกทีตอนไปกรอฟัน ก็รู้สึกว่าความรู้สึกจี๊ดที่เกิดขึ้นเหมือนเป็นของแปลกปลอมอย่างหนึ่งที่มาแทรกอยู่ในฟัน เขาบอกว่าพี่เด๋วนี้ผมใจเย็นขึ้นเยอะเลย.....


       ส่วนเรื่อง อิธิฤทธิปาฎิหารย์ นั้นน่ะ มีหรือเปล่า? จากประสพการณ์ส่วนตัว หลังจากเข้ามาอยู่ในวงการแล้ว ขอบอกว่า มีจริง แต่เป็นแค่ side effect ,by product , street furniture ไม่ใช่สาระหรือเป้าหมายแท้จริงของ " ธรรมะ " ที่ทรงสอน ใครจะเชื่อ หรือไม่ใช่ ใครจะประนามว่า งมงาย ไร้สาระ พิสูจน์ไม่ได้ ไม่เป็นไร เพราะอะไรก็ตามถึงมีจริง แต่จับต้องไม่ได้ ไม่เชื่อว่ามีอยู่ มันก็ย่อมไม่มีประโยชน์อะไรกับคนๆนั้นอยู่แล้ว   ท่านพุทธทาสท่านถึงไม่สอนแม้แต่ เรื่องภพชาติ การเวียนว่ายตายเกิด  เพราะท่านรู้ว่าคนสมัยใหม่ตามระบบการศึกษาตะวันตก อะไรที่จับต้อง  พิสูจน์ให้เห็นคาตาไม่ได้ก็ไม่เชื่อกันอยู่แล้ว ท่านถึงสอนแต่เฉพาะประโยชน์ในปัจจุบัน   ไม่ใช่ว่าท่านไม่เชื่อนะครับว่าเรื่องเหล่านี้ไม่มี เคยมีคนเล่าให้ผมฟังว่าที่ท่านอ่านหนังสือที่ท่านพุทธทาสสอนแล้วคิดว่า ท่านไม่เชื่อเรื่องเวียนว่ายตายเกิด พอมีโอกาสเลยถามท่านด้วยตัวเอง ท่านตอบกลับมาว่า เธอคิดว่าฉันเป็นมิจฉาทิฎฐิหรือ

      ครูบาอาจารย์ของผมท่านสอนไว้ว่า ในฐานะชาวพุทธ ไม่ควรเชื่อทันที หรือปฎิเสธทันที แต่ควรพิสูจน์หรือสอบสวนทวนความเสีย่อนว่า จริง หรือไม่จริง