สวัสดีค่าาาา 
เรากลับมาแม้ไม่มีใครเรียกร้อง วันนี้เป็นวันว่างแบบที่ชีวิตนี้ไม่เคยว่างขนาดนี้มาก่อน มันเหงาค่ะ มันต้องหาไรทำ ถถถ ย้อนไปเมื่อปลายเดือนมีนาได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวเกาะเต่าอีกครั้งค่ะ เป็นทริปที่ถือได้ว่ามันฮาร์ดคอกว่าครั้งแรกเสียเหลือเกิน มั่นใจว่าถ้าเป็นอัลไซเมอร์ก็ไม่สามารถลืมเรื่องที่เจอในทริปคัมแบคครั้งนี้ได้แน่นอนค่ะ #นึกละขนลุก555 ซึ่งในครั้งนี้จะเน้นบ่นนะคะ เนื่องจากดีเทลการเดินทางพวกรถไฟพวกเรืออะไรนี่สรุปไว้ให้ในกระทู้เกาะเต่าพาทแรกแล้วนะคะ #ภาษาบางช่วงอาจมีหยาบไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะแต่เพื่ออรรถรสค่ะ เริ่ม!
หลังจากที่เรากลับมาจากครั้งก่อนได้เกือบๆปี หูยเวลาชั่งผ่านไปไว #เงินในกระเป๋าก็เช่นกัน ก็ได้รับข้อความจากเพื่อนเก่าสมัยม.ต้น ซึ่งมีเฟสกันและกันแต่คุยกันแค่ปีละสามคำ555 นางทักมาค่ะถามเรื่องเกาะเต่าโอเคไหมยังไงนู่นนี่นั่น นี่ล่ะค่ะจุดเริ่มต้นที่เกิดทริปคัมแบคนี้ขึ้น เราก็โม้ไปนะว่าแบบเกาะเต่าอย่างนู้นอย่างนี้ หูยฟอลอินเลิฟอะไรเบอร์นั้น ตามไปอ่านพาทแรกกันได้นะคะ
พาทแรกก็กระจุ๋งกระจิ๋งตามประสา
http://pantip.com/topic/33970570
แล้วจากนั้นไม่นาน ประเด็นมันก็เกิดค่ะ...
เพื่อน: แกๆ เรามีแพลนจะไปเกาะเต่า เห็นแกเคยบอกว่าถ้าจะไปให้ชวนแกไปด้วย
เรา: ไปเมื่อไหร่
เพื่อน: 31 มีนา กลับ 4 เมษา
เรา: โอเค ไปดิไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
เพื่อน: อยากนั่งรถไฟไปอ่ะแก
เรา: ได้ๆ จัดไป
เพื่อน: ทำไมชวนง่ายจังวะ (วันที่ชวนนี่ประมาณ 2อาทิตย์ก่อนเดินทางค่ะ)
เรา: 55555555555555555 (ใจเย็นก่อนไหม ถามพ่อถามแม่ ถามใจดูก่อนไหมล่ะ555)
วันเดินทาง
...ฝนตก
อิเชี่ยยยยยยยยย! ทริปยังไม่ทันเริ่มเลยค่ะ ลางไม่ดีเฉยเลย ใครเรียกร้องหรอเจ้าฝน ใครต้องการเธอกันในเวลานี้... แต่เรากับเพื่อนก็แบกร่างมาถึงหัวลำโพงด้วยดีค่ะ แต่ทริปนี้มีสามหน่อค่ะ สองหน่อแรกก็นั่งรอ
#เราจะไม่ขอพูดถึงเรื่องรสชาติ ข้ามไปค่ะ คือจะโชว์ตั๋วรถไฟแต่มันหายเลยเหลือหลักฐานแค่นี้555
อีกหน่อนึงเพิ่งเคลียงานเสร็จและมันเพิ่งถึงบ้านไปจัดกระเป๋าตอน 12.30 น. (รถออกบ่าย) จ้าเพื่อนจ้าาาาาาา5555 เราเดินทางด้วย
รถไฟฟรีขบวน 171 ออกเวลา 13.00 น. ถึง 21.12 น. ตามตั๋วเค้าว่างี้นะ (เราไปถึงสถานีชุมพรสถานีปลายทางกันจริงๆ เวลา 22.50 น.ค่ะ) ซึ่งขบวน 171 ที่เรานั่งในครั้งนี้มันเป็นที่นั่งแบบฝั่งซ้ายนั่งได้ 3คนแหนะ ฝั่งขวา 2คน ตั๋วเราไม่มีเลขที่นั่งค่ะ คือมันมีกระทู้นึงเคยบอกไว้ว่าตอนไปออกตั๋วให้ไปออกที่เคาท์เตอร์ฝั่งที่ติดห้องน้ำซึ่งวันนั้นมันปิดค่ะ เปิดแค่เคาท์เตอร์ฝั่งซ้าย พวกเรานี่หวั่นใจเหลือเกิน มองหน้ากันแบบบี1 รู้ใช่ไหมว่าบี2 คิดอะไรอยู่...
ณ เวลา 12.50 น.
อิเพื่อนอีกคนเพิ่งออกจากบ้านค่ะ -*- งั้นเรียนเชิญคุณ
นั่งวินไปดักสถานีต่อไปค่ะ
ห้ามเทพวกกู ไปค่ะ! รีบเดี๋ยวนี้ เชิญญญญ555 อย่างที่เราเคยเล่าไปในพาทแรกว่าสกิลการขับมอเตอร์ไซค์บนเกาะเต่าต้องสตรอง! ค่ะไม่งั้นจะไปไหนลำบากมาก ชะนีทั้งสองจึงไม่สามารถเทเพื่อนคนนี้ได้เนื่องจากมันขับมอเตอร์ไซค์แข็งอยู่คนเดียว เทมันไม่ได้ค่ะ มันสำคัญสุด555555555555
และในที่สุดค่ะ
.
.
.
.
.
.
.
ในที่สุด ...ยังไม่ถึงค่ะ แต่สิ่งที่บี1 และบี2 คิดไว้มันเกิดขึ้นจริงค่ะ คือเจ้าของที่นั่งเขาขึ้นมาทีหลังเรา สามหน่อต้องทำการเนรเทศตัวเองไปยืนค่ะ ก็บริหารต้นขากันไปเนาะ555 สักพักก็มีเจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋วค่ะ พี่เค้าก็เดินมาถึงพวกเราซึ่งยืนขาแข็งกันไประดับนึงแล้ว -*- พี่เค้าก็ถามค่ะว่าไปลงไหนไม่มีที่นั่งหรอ เราก็บอกชุมพรค่ะ พี่แกแบบโหยมานี่ๆ ตามมาเดี๋ยวพาไปนั่ง (ขอกรี๊ดได้ไหมคะ น้ำตาจะไหลค่ะจุดนั้น) พี่เค้าพามานั่งที่เดิมค่ะ555 คือมันเป็นที่นั่งยาว นั่งได้ 3คน แล้วแม่กับน้องเค้ามากันแค่สองคนค่ะ เพื่อนเราก็ไปนั่งส่วนเราก็นั่งที่เดิมที่ตรงข้ามเพื่อนเลยค่ะ แต่เพื่อนอีกคนก็ไร้ที่นั่งเช่นเดิม แต่ด้วยความที่เป็นผช ต้องทนให้ได้นะเพื่อนนะ มันก็ไปนั่งตรงบันไดค่ะ มีการโม้ให้ฟังค่ะว่าแบบ หูยกูมองเห็นวิวตลอดทางเลยอ่ะ ลมเย็นสบาย แต่ทรายเต็มหัวกูเลยว่ะ 5555555
น้องคนนี้ไม่พูดเลยแต่ปากน้องไม่เคยว่างเลยค่ะ กินตลอดทาง แม่ค้าบนรถไฟนี่รวยเพราะน้องนี่ล่ะค่ะ #น้องน่ารักกก
กว่าจะถึงสถานีหัวหินนี่ไวมากค่ะครั้งนี้ ความรู้สึกเรามันบอกงั้นนะ(ซึ่งจริงๆนี่ใช้เวลาเกือบ 5ชม. 0.0) คือตามประสาเพื่อนเก่าก็คุยเรื่องเก่าๆ ขุดๆคุ้ยๆ ชีวิตวัยเด็กกันสุด แบบสมัยผมติ่งหู เกลียดตอนนั้นมากที่สุดเลย ใคร
คิดกฏผมติ่งมาวะ #โทษนะคะที่หยาบแต่พอดีหนูแค้น555555 บรรยากาศบนรถไฟก็ไม่ร้อนนะคะครั้งนี้เพราะฝนมันเพิ่งหยุดแต่
ชื้นนนนนน หน้านี่เหนียวเชียวแก๊!
โมเม้นน่ารักๆ ที่ไม่ว่าเราจะขึ้นรถไฟไปไหน เราจะได้เห็นภาพแบบนี้เสมอๆเนาะ ละมันก็คงหาโมเม้นแบบนี้จากที่อื่นไม่ได้แล้วมั้งเราว่า
[CR] Koh Tao + Koh Nang Yuan ทริปรวมมิตร รวมเรื่องShitShit รวมแล้วก็โอเคนะแก #TBToTheGoodOldDays
เรากลับมาแม้ไม่มีใครเรียกร้อง วันนี้เป็นวันว่างแบบที่ชีวิตนี้ไม่เคยว่างขนาดนี้มาก่อน มันเหงาค่ะ มันต้องหาไรทำ ถถถ ย้อนไปเมื่อปลายเดือนมีนาได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวเกาะเต่าอีกครั้งค่ะ เป็นทริปที่ถือได้ว่ามันฮาร์ดคอกว่าครั้งแรกเสียเหลือเกิน มั่นใจว่าถ้าเป็นอัลไซเมอร์ก็ไม่สามารถลืมเรื่องที่เจอในทริปคัมแบคครั้งนี้ได้แน่นอนค่ะ #นึกละขนลุก555 ซึ่งในครั้งนี้จะเน้นบ่นนะคะ เนื่องจากดีเทลการเดินทางพวกรถไฟพวกเรืออะไรนี่สรุปไว้ให้ในกระทู้เกาะเต่าพาทแรกแล้วนะคะ #ภาษาบางช่วงอาจมีหยาบไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะแต่เพื่ออรรถรสค่ะ เริ่ม!
หลังจากที่เรากลับมาจากครั้งก่อนได้เกือบๆปี หูยเวลาชั่งผ่านไปไว #เงินในกระเป๋าก็เช่นกัน ก็ได้รับข้อความจากเพื่อนเก่าสมัยม.ต้น ซึ่งมีเฟสกันและกันแต่คุยกันแค่ปีละสามคำ555 นางทักมาค่ะถามเรื่องเกาะเต่าโอเคไหมยังไงนู่นนี่นั่น นี่ล่ะค่ะจุดเริ่มต้นที่เกิดทริปคัมแบคนี้ขึ้น เราก็โม้ไปนะว่าแบบเกาะเต่าอย่างนู้นอย่างนี้ หูยฟอลอินเลิฟอะไรเบอร์นั้น ตามไปอ่านพาทแรกกันได้นะคะ
พาทแรกก็กระจุ๋งกระจิ๋งตามประสา http://pantip.com/topic/33970570
แล้วจากนั้นไม่นาน ประเด็นมันก็เกิดค่ะ...
เพื่อน: แกๆ เรามีแพลนจะไปเกาะเต่า เห็นแกเคยบอกว่าถ้าจะไปให้ชวนแกไปด้วย
เรา: ไปเมื่อไหร่
เพื่อน: 31 มีนา กลับ 4 เมษา
เรา: โอเค ไปดิไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
เพื่อน: อยากนั่งรถไฟไปอ่ะแก
เรา: ได้ๆ จัดไป
เพื่อน: ทำไมชวนง่ายจังวะ (วันที่ชวนนี่ประมาณ 2อาทิตย์ก่อนเดินทางค่ะ)
เรา: 55555555555555555 (ใจเย็นก่อนไหม ถามพ่อถามแม่ ถามใจดูก่อนไหมล่ะ555)
วันเดินทาง
...ฝนตก
อิเชี่ยยยยยยยยย! ทริปยังไม่ทันเริ่มเลยค่ะ ลางไม่ดีเฉยเลย ใครเรียกร้องหรอเจ้าฝน ใครต้องการเธอกันในเวลานี้... แต่เรากับเพื่อนก็แบกร่างมาถึงหัวลำโพงด้วยดีค่ะ แต่ทริปนี้มีสามหน่อค่ะ สองหน่อแรกก็นั่งรอ
#เราจะไม่ขอพูดถึงเรื่องรสชาติ ข้ามไปค่ะ คือจะโชว์ตั๋วรถไฟแต่มันหายเลยเหลือหลักฐานแค่นี้555
อีกหน่อนึงเพิ่งเคลียงานเสร็จและมันเพิ่งถึงบ้านไปจัดกระเป๋าตอน 12.30 น. (รถออกบ่าย) จ้าเพื่อนจ้าาาาาาา5555 เราเดินทางด้วยรถไฟฟรีขบวน 171 ออกเวลา 13.00 น. ถึง 21.12 น. ตามตั๋วเค้าว่างี้นะ (เราไปถึงสถานีชุมพรสถานีปลายทางกันจริงๆ เวลา 22.50 น.ค่ะ) ซึ่งขบวน 171 ที่เรานั่งในครั้งนี้มันเป็นที่นั่งแบบฝั่งซ้ายนั่งได้ 3คนแหนะ ฝั่งขวา 2คน ตั๋วเราไม่มีเลขที่นั่งค่ะ คือมันมีกระทู้นึงเคยบอกไว้ว่าตอนไปออกตั๋วให้ไปออกที่เคาท์เตอร์ฝั่งที่ติดห้องน้ำซึ่งวันนั้นมันปิดค่ะ เปิดแค่เคาท์เตอร์ฝั่งซ้าย พวกเรานี่หวั่นใจเหลือเกิน มองหน้ากันแบบบี1 รู้ใช่ไหมว่าบี2 คิดอะไรอยู่...
ณ เวลา 12.50 น.
อิเพื่อนอีกคนเพิ่งออกจากบ้านค่ะ -*- งั้นเรียนเชิญคุณ
และในที่สุดค่ะ
.
.
.
.
.
.
.
ในที่สุด ...ยังไม่ถึงค่ะ แต่สิ่งที่บี1 และบี2 คิดไว้มันเกิดขึ้นจริงค่ะ คือเจ้าของที่นั่งเขาขึ้นมาทีหลังเรา สามหน่อต้องทำการเนรเทศตัวเองไปยืนค่ะ ก็บริหารต้นขากันไปเนาะ555 สักพักก็มีเจ้าหน้าที่มาตรวจตั๋วค่ะ พี่เค้าก็เดินมาถึงพวกเราซึ่งยืนขาแข็งกันไประดับนึงแล้ว -*- พี่เค้าก็ถามค่ะว่าไปลงไหนไม่มีที่นั่งหรอ เราก็บอกชุมพรค่ะ พี่แกแบบโหยมานี่ๆ ตามมาเดี๋ยวพาไปนั่ง (ขอกรี๊ดได้ไหมคะ น้ำตาจะไหลค่ะจุดนั้น) พี่เค้าพามานั่งที่เดิมค่ะ555 คือมันเป็นที่นั่งยาว นั่งได้ 3คน แล้วแม่กับน้องเค้ามากันแค่สองคนค่ะ เพื่อนเราก็ไปนั่งส่วนเราก็นั่งที่เดิมที่ตรงข้ามเพื่อนเลยค่ะ แต่เพื่อนอีกคนก็ไร้ที่นั่งเช่นเดิม แต่ด้วยความที่เป็นผช ต้องทนให้ได้นะเพื่อนนะ มันก็ไปนั่งตรงบันไดค่ะ มีการโม้ให้ฟังค่ะว่าแบบ หูยกูมองเห็นวิวตลอดทางเลยอ่ะ ลมเย็นสบาย แต่ทรายเต็มหัวกูเลยว่ะ 5555555
น้องคนนี้ไม่พูดเลยแต่ปากน้องไม่เคยว่างเลยค่ะ กินตลอดทาง แม่ค้าบนรถไฟนี่รวยเพราะน้องนี่ล่ะค่ะ #น้องน่ารักกก
โมเม้นน่ารักๆ ที่ไม่ว่าเราจะขึ้นรถไฟไปไหน เราจะได้เห็นภาพแบบนี้เสมอๆเนาะ ละมันก็คงหาโมเม้นแบบนี้จากที่อื่นไม่ได้แล้วมั้งเราว่า
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น