ขอชีวิตจริงของคนที่เสียแม่ไปตอนที่กำลังเรียนอยู่หน่อยครับ

จขกทตอนนี้กำลังขึ้นปี3 เพิ่งเสียแม่ไปเมื่อวานนี้ครับ จากไปแบบกะทันหันมาก นอนๆ อยู่ชีพจรหยุดเต้น ไปแบบไม่อาการอะไรก่อนหน้านี้เลยครับ

ตอนนี้เหมือนโลกนี้จะได้ดับไปแล้วครับ เพราะชีวิตผม แม่คือทุกอย่าง แม่รักผมมากๆครับ แต่แม่ก็จากไปโดยที่ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรเลยซักอย่าง

อนาคตที่ผมวางไว้มีแม่อยู่ตลอด แต่ตอนนี้เหมือนขาดเป้าหมายครับ ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม เรียนจบไปแล้วยังไงต่อ หาเงินได้แล้วยังไง

เหมือนต่อมความสุขมันหายไปเลยครับตอนนี้ มีอย่างเดียวคือตอนที่คิดถึงเรื่องที่เคยทำให้แม่ แต่ไม่กี่วินาที มันก็เปลี่ยนไปเป็นความเศร้า

คำปลอบที่คนอื่นบอก ยังมีพ่ออยู่นะ ยังมีเพื่อนอยู่นะ มันแทบไม่ได้ช่วยอะไรผมเลยครับ เพราะแม่คือทุกอย่างของผมจริงๆ

มันเจ็บปวดครับ ถึงจะบอกว่าเป็นธรรมดา เกิด แก่ เจ็บตาย อันนั้นผมรู้ดีอยู่แล้ว แต่ท่านเล่นไปโดยที่ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรเลย ทั้งๆที่ท่านเหนื่อยเพื่อผมมามากจริงๆ รับไม่ไหวจริงๆครับความรู้สึกนี้


เลยอยากถามคนที่มีประสบการณ์ที่เสียพ่อแม่ไป ตอนกำลังเรียนอยู่ โดยที่ยังไม่ได้ตอบแทนอะไรท่านเลย

อยากรู้ว่าพวกคุณดำเนินชีวิตได้โดยมองโลกยังไงครับ ยังสนุกกะชีวิตได้อยู่หรือป่าว พวกคุณผ่านมันมาได้ยังไงครับ แล้วใช้เวลาเท่าไหรถึงจะทำใจได้ครับ


อีกอย่างนึงคือ ตอนนี้คิดอยากจะตายไปหาแม่อยู่ทุกวันครับ เลยอยากจะรู้ว่าเป็นโรคแบบไหนตายสบายที่สุดครับ อาจจะเป็นคำถามที่แปลกไปนิดนึงนะครับ คือผมอยากตายแต่รู้ดีว่าแม่ไม่อยากให้ผมฆ่าตัวตายหรอก ก็เลยอยากเรียนจบทำงานที่แม่อยากให้ผมทำอยู่ดูแลพ่อจนพ่อท่านเสีย แล้วค่อยตามท่านไปครับ ไม่อยากมีลูกมีครอบครัว ไม่อยากรักใคร หรืออยากดูแลใครอีกแล้ว เลยอยากถามว่าเป็นโรคแบบไหนที่เป็นได้ง่าย แล้วขอให้หมอทำการุณยฆาตได้บ้างครับ
ไม่ก็มีงานอะไรที่สละชีวิตผมเพื่อคนอื่นที่เขาอยากมีชีวิตได้บ้างครับ คือผมไม่ประสงค์ที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว ไปบริจาจอวัยวะ เสร็จแล้วขอให้หมอฉีดยาให้ผมตายไปเลยแบบนี้ได้มั้ยครับ  โลกที่ไม่มีแม่ผมไม่อยากอยู่อีกแล้วครับ