ก่อนอื่นต้องบอกว่า ความเห็นทั้งหมด ไม่คิดที่จะเปรียบเทียบอะไรดีหรือไม่ดี แบบเก่าหรือแบบใหม่
ผมว่าการเลี้ยงลูกทุกคนมีเหตผลและความชอบ ความต้องการต่างๆ กันออกไป
แต่ที่ต้องการสื่อคือ บางครั้งมันมีกระแส มีค่านิยมซึ่งอาจจะไม่เหมาะกับเราหรือลูกเรา
สิ่งที่คนอื่นว่าดี อาจจะไม่ได้ดี ไม่ได้ตอบโจทย์สำหรับทุกๆคนเสมอไป
......
ผมเชื่อว่าคนที่รู้จักส่วนใหญ่เลย เป็นชนชั้นกลาง จะกลางบน กลางล่าง สูงต่ำอะไรก้อแล้วแต่
ถ้าเจาะลงไปอีกที่ คนชั้นกลางที่มีลูกเล็กๆ ที่เกิดในช่วงห้าหกปีหลังส่วนใหญ่คงรู้สึกว่าเลี้ยงลูกสมัยนี้ทำไมมันยากจัง
ทำไมไม่เหมือนสมัยก่อนที่พวกเราๆ โตมาเลย
เดี๋ยวนี้มี บทความต่างๆ มากมายที่บอกว่าเราควรทำนั่น ไม่ควรทำนี่ ในเรื่องของการเลี้ยงลูก เยอะแยะไปหมด
ยกตัวอย่างเช่น คำพูดที่ควรใช้กับลูก หรือทำอย่างไรในช่วงสามขวบปีแรกในการเลี้ยงเด็ก
จนคนที่เป็นพ่อแม่เนี่ย รู้สึกเหนื่อยขึ้นไปอีกกับการที่ต้องมาตามตำราที่ผู้เชี่ยวชาญท่านว่าไว้
ไม่ใช่แค่นี้ แต่รวมไปถึงเรื่องอื่นๆ รอบตัวที่ชวนให้เสียเงิน ของเล่น เสื้อผ้า ไปยันเรื่องคอร์สเสริมพัฒนาการร้อยแปด
ทั้งการละเล่นเสมือนจริงที่ให้เด็กจำลองสถานะการณ์เป็นผู้ใหญ่
ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องของการวางแพทเทิรน์เพื่อความสำเร็จของลูกอย่างเรื่องการเรียน อนุบาลต้องที่นั่น ประถมที่นั่น มัธยมนี่ ต่อด้วยมหาลัยชั้นนำ
จนผมรู้สึกว่านี่เลี้ยงลูกหรือเล่นเกมวางแผนกันแน่ ต้องแพลนกันทุกอย่างขนาดนี้
จริงๆ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้นะ ขึ้นชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกได้แต่สิ่งดีๆ
รร ที่ดีที่สุด ของเล่นดีที่สุด คอร์สที่เค้าว่ากันว่าดีที่สุด
แต่... ดีที่สุดสำหรับเราไม่รู้ดีที่สุดสำหรับลูกเรารึปล่าว
——————————————————————————————
ปีที่แล้ว ผมเลือก รร อนุบาลให้ลูก เอาแบบที่ดีที่สุด... ในละแวกบ้าน
แม้ไม่ใช้ รร ดีที่สุด แต่ก้อดีกว่าที่เราต้องให้เด็กมานั่งทนหรือรับภาระในการไป รร ไกลๆ บ้าน
เลือกแบบที่ให้ย่า หรือญาติสามารถไปรับไปส่งเวลาพ่อแม่ติดธุระ
ถ้ามีคนถามว่า รร สอนแนวไหน ดียังไง คงตอบไม่ค่อยถูก
แต่รู้ว่า ดีที่ลูกผมนั่งรถจากบ้านไปไม่เกินสิบนาทีถึง คุณภาพการเรียนพอใช้ได้ การดูแลทั่วถึง เด็กเรียนแล้วมีความสุข ไม่งอแงเวลาไป รร ตรงนี้ผมมองว่าสำคัญกว่า แม้ค่าเทอมจะสูงซักหน่อย แต่ผมถือว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า
ผมเชื่อนะว่า พ่อแม่ส่วนใหญ่อะไรที่จ่ายได้ก้อมักจะยอมจ่าย... เพื่อลูก น้อยกว่านี้ได้ยังไง
ทำประกันก้อต้องเอาแบบค่ารักษาพยาบาลคุ้มครองหลักล้าน ค่าเรียนปีละแสนๆ ของเล่นดีๆ พาไปต่างประเทศทุกปี
เพราะหวังว่าลูกๆ เติบโตมาจะได้เป็นคนเก่ง คนดีมีคุณภาพของสังคม
แต่ทำไมพวกเราที่ไม่ได้โตมาในภาวะแบบนี้ก้อโตได้ เก่งได้
หรือทั้งหมดทั้งปวงที่เราทำมันเป็นแค่ค่านิยมที่คนส่วนใหญ่เค้าทำกัน เพราะเชื่อว่ามันดีที่สุดสำหรับลูกเรา
หรือเราต้องกลับมามองดูว่า ที่ทำไปนั่นมันดีที่สุดสำหรับลูกและสำหรับเราหรือยัง ไม่ใช่ทำเพราะเราจะได้พูดกับคนอื่นได้เต็มปาก
——————————————————————————————
แน่นอนว่าทุกคนต้องผ่านวัยเด็กมา อาจจะจำได้บ้าง ไม่ได้บ้างว่าพ่อแม่เลี้ยงเรามายังไง
ผมจำได้ว่า ที่บ้าน ไม่เคยต้องบังคับให้ทำโน่นทำนี่ แต่จะให้เราวางแผนเอง ให้ลองเอง ถ้าผิดพลาดยังไงค่อยว่ากันอีกที หาทางแก้กันอีกที
ตอนเด็กๆ ผมหัดตีกลอง พ่อหวังดี เห็นว่าลูกชอบตีกลองเลยพาไปสมัครเรียน
จะได้ว่าตอนเรียนนี่โคตรอึดอัดเลย ต้องมานั่งเคาาะตัวโน๊ตตามจังหวะ
ผมรู้สึกว่าชอบตีกลอง แต่ไม่ได้อยากตีกลองเก่ง การเรียนโน๊ตเป็นอะไรที่บั่นทอนความชอบของผมมาก
สรุปเรียนได้สองครั้งพ่อเห็นว่าคงไม่ชอบเลยให้เลิกเรียน
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก้อมีวงดนตรีเป็นของตัวเองกับรุ่นพี่ๆ แถมบ้าน ได้ไปออกงานตาม ตจว เป็นประจำ
พอโตขึ้นมาหน่อย อยากเรียนศิลปะ แต่ด้วยความไม่มีพื้นฐานอะไรเลย เลยตก จนพ่อต้องมาวิ่งเต้น รร วัดแถวบ้านให้
ทุกอย่างพ่อแม่ ไม่ต้องมานั่งวางแผนให้ แต่ให้เราได้ลองเอง จะผิดจะถูกชอบไม่ชอบ ว่ากันทีหลัง
นี่คือวิธีที่ผมอยากให้ลูกผมโตขึ้นมาแบบนี้ เฝ้าดูว่าเค้าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ถนัดด้านไหนเป็นพิเศษ ไม่ยัดเยียดจนเกินไป ให้เค้าได้ลองผิดลองถูก แล้วเราคอยช่วยห่างๆ คอยส่งเสริมในสิ่งที่เค้าชอบ เค้าถนัด
——————————————————————————————
เรามักจะได้ยินเสมอๆ ว่าเด็กสมัยนี้ จับจด ลำบากนิดๆ หน่อยๆ ก้อไม่เอาละ เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น
บางทีเอาคำว่าค้นหาตัวเองมาเป็นข้ออ้างซะงั้น
โอเค ส่วนนึงผมว่าคงมาจากนิสัยส่วนตัวของเด็กเอง แต่คงปฎิเสธไม่ได้ว่ามันเกิดจากการเลี้ยงลูกแบบ ไม่ให้ลำบาก ป้อนทุกอย่าง
แพลนทุกอย่างให้ พอเอาเข้าจริงๆ ต้องมาใช้ชีวิตเอง ต้องคิดเอง เลยทำอะไรไม่ถูก
หรือว่าถึงเวลาที่เราจะเลิกมองค่านิยม แล้วใช้ใจ ใช้ประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกให้มากกว่านี้
หลุมพรางทางค่านิยมของการเลี้ยงลูกกับชนชั้นกลาง
ผมว่าการเลี้ยงลูกทุกคนมีเหตผลและความชอบ ความต้องการต่างๆ กันออกไป
แต่ที่ต้องการสื่อคือ บางครั้งมันมีกระแส มีค่านิยมซึ่งอาจจะไม่เหมาะกับเราหรือลูกเรา
สิ่งที่คนอื่นว่าดี อาจจะไม่ได้ดี ไม่ได้ตอบโจทย์สำหรับทุกๆคนเสมอไป
......
ผมเชื่อว่าคนที่รู้จักส่วนใหญ่เลย เป็นชนชั้นกลาง จะกลางบน กลางล่าง สูงต่ำอะไรก้อแล้วแต่
ถ้าเจาะลงไปอีกที่ คนชั้นกลางที่มีลูกเล็กๆ ที่เกิดในช่วงห้าหกปีหลังส่วนใหญ่คงรู้สึกว่าเลี้ยงลูกสมัยนี้ทำไมมันยากจัง
ทำไมไม่เหมือนสมัยก่อนที่พวกเราๆ โตมาเลย
เดี๋ยวนี้มี บทความต่างๆ มากมายที่บอกว่าเราควรทำนั่น ไม่ควรทำนี่ ในเรื่องของการเลี้ยงลูก เยอะแยะไปหมด
ยกตัวอย่างเช่น คำพูดที่ควรใช้กับลูก หรือทำอย่างไรในช่วงสามขวบปีแรกในการเลี้ยงเด็ก
จนคนที่เป็นพ่อแม่เนี่ย รู้สึกเหนื่อยขึ้นไปอีกกับการที่ต้องมาตามตำราที่ผู้เชี่ยวชาญท่านว่าไว้
ไม่ใช่แค่นี้ แต่รวมไปถึงเรื่องอื่นๆ รอบตัวที่ชวนให้เสียเงิน ของเล่น เสื้อผ้า ไปยันเรื่องคอร์สเสริมพัฒนาการร้อยแปด
ทั้งการละเล่นเสมือนจริงที่ให้เด็กจำลองสถานะการณ์เป็นผู้ใหญ่
ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องของการวางแพทเทิรน์เพื่อความสำเร็จของลูกอย่างเรื่องการเรียน อนุบาลต้องที่นั่น ประถมที่นั่น มัธยมนี่ ต่อด้วยมหาลัยชั้นนำ
จนผมรู้สึกว่านี่เลี้ยงลูกหรือเล่นเกมวางแผนกันแน่ ต้องแพลนกันทุกอย่างขนาดนี้
จริงๆ เป็นเรื่องที่เข้าใจได้นะ ขึ้นชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกได้แต่สิ่งดีๆ
รร ที่ดีที่สุด ของเล่นดีที่สุด คอร์สที่เค้าว่ากันว่าดีที่สุด
แต่... ดีที่สุดสำหรับเราไม่รู้ดีที่สุดสำหรับลูกเรารึปล่าว
——————————————————————————————
ปีที่แล้ว ผมเลือก รร อนุบาลให้ลูก เอาแบบที่ดีที่สุด... ในละแวกบ้าน
แม้ไม่ใช้ รร ดีที่สุด แต่ก้อดีกว่าที่เราต้องให้เด็กมานั่งทนหรือรับภาระในการไป รร ไกลๆ บ้าน
เลือกแบบที่ให้ย่า หรือญาติสามารถไปรับไปส่งเวลาพ่อแม่ติดธุระ
ถ้ามีคนถามว่า รร สอนแนวไหน ดียังไง คงตอบไม่ค่อยถูก
แต่รู้ว่า ดีที่ลูกผมนั่งรถจากบ้านไปไม่เกินสิบนาทีถึง คุณภาพการเรียนพอใช้ได้ การดูแลทั่วถึง เด็กเรียนแล้วมีความสุข ไม่งอแงเวลาไป รร ตรงนี้ผมมองว่าสำคัญกว่า แม้ค่าเทอมจะสูงซักหน่อย แต่ผมถือว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า
ผมเชื่อนะว่า พ่อแม่ส่วนใหญ่อะไรที่จ่ายได้ก้อมักจะยอมจ่าย... เพื่อลูก น้อยกว่านี้ได้ยังไง
ทำประกันก้อต้องเอาแบบค่ารักษาพยาบาลคุ้มครองหลักล้าน ค่าเรียนปีละแสนๆ ของเล่นดีๆ พาไปต่างประเทศทุกปี
เพราะหวังว่าลูกๆ เติบโตมาจะได้เป็นคนเก่ง คนดีมีคุณภาพของสังคม
แต่ทำไมพวกเราที่ไม่ได้โตมาในภาวะแบบนี้ก้อโตได้ เก่งได้
หรือทั้งหมดทั้งปวงที่เราทำมันเป็นแค่ค่านิยมที่คนส่วนใหญ่เค้าทำกัน เพราะเชื่อว่ามันดีที่สุดสำหรับลูกเรา
หรือเราต้องกลับมามองดูว่า ที่ทำไปนั่นมันดีที่สุดสำหรับลูกและสำหรับเราหรือยัง ไม่ใช่ทำเพราะเราจะได้พูดกับคนอื่นได้เต็มปาก
——————————————————————————————
แน่นอนว่าทุกคนต้องผ่านวัยเด็กมา อาจจะจำได้บ้าง ไม่ได้บ้างว่าพ่อแม่เลี้ยงเรามายังไง
ผมจำได้ว่า ที่บ้าน ไม่เคยต้องบังคับให้ทำโน่นทำนี่ แต่จะให้เราวางแผนเอง ให้ลองเอง ถ้าผิดพลาดยังไงค่อยว่ากันอีกที หาทางแก้กันอีกที
ตอนเด็กๆ ผมหัดตีกลอง พ่อหวังดี เห็นว่าลูกชอบตีกลองเลยพาไปสมัครเรียน
จะได้ว่าตอนเรียนนี่โคตรอึดอัดเลย ต้องมานั่งเคาาะตัวโน๊ตตามจังหวะ
ผมรู้สึกว่าชอบตีกลอง แต่ไม่ได้อยากตีกลองเก่ง การเรียนโน๊ตเป็นอะไรที่บั่นทอนความชอบของผมมาก
สรุปเรียนได้สองครั้งพ่อเห็นว่าคงไม่ชอบเลยให้เลิกเรียน
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก้อมีวงดนตรีเป็นของตัวเองกับรุ่นพี่ๆ แถมบ้าน ได้ไปออกงานตาม ตจว เป็นประจำ
พอโตขึ้นมาหน่อย อยากเรียนศิลปะ แต่ด้วยความไม่มีพื้นฐานอะไรเลย เลยตก จนพ่อต้องมาวิ่งเต้น รร วัดแถวบ้านให้
ทุกอย่างพ่อแม่ ไม่ต้องมานั่งวางแผนให้ แต่ให้เราได้ลองเอง จะผิดจะถูกชอบไม่ชอบ ว่ากันทีหลัง
นี่คือวิธีที่ผมอยากให้ลูกผมโตขึ้นมาแบบนี้ เฝ้าดูว่าเค้าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ถนัดด้านไหนเป็นพิเศษ ไม่ยัดเยียดจนเกินไป ให้เค้าได้ลองผิดลองถูก แล้วเราคอยช่วยห่างๆ คอยส่งเสริมในสิ่งที่เค้าชอบ เค้าถนัด
——————————————————————————————
เรามักจะได้ยินเสมอๆ ว่าเด็กสมัยนี้ จับจด ลำบากนิดๆ หน่อยๆ ก้อไม่เอาละ เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น
บางทีเอาคำว่าค้นหาตัวเองมาเป็นข้ออ้างซะงั้น
โอเค ส่วนนึงผมว่าคงมาจากนิสัยส่วนตัวของเด็กเอง แต่คงปฎิเสธไม่ได้ว่ามันเกิดจากการเลี้ยงลูกแบบ ไม่ให้ลำบาก ป้อนทุกอย่าง
แพลนทุกอย่างให้ พอเอาเข้าจริงๆ ต้องมาใช้ชีวิตเอง ต้องคิดเอง เลยทำอะไรไม่ถูก
หรือว่าถึงเวลาที่เราจะเลิกมองค่านิยม แล้วใช้ใจ ใช้ประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกให้มากกว่านี้