ตอนเขาไม่สนใจเราก็พยายามที่จะสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อปิดกลั้นตัวเอง แต่พอเขาทักมาเราก็จะทุบกำแพงนั้น เพื่อกลับไปอยู่จุดเดิม

บางทีเขาก็ดีเหมือนไม่สนใจผม แต่พอผมท้อผมเหนื่อย ผมคิดที่จะไปจากเขา เขาก็มักจะมาคุยด้วยดีๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วผมก็จะใจอ่อนแล้วกลับไปเป็นเหมือนเดิม ใจนึงก็อยากจะเลิกแต่อีกใจนึงก็อยากคบต่อ ผมรักเขามาก ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยโมโหไม่เคยด่าไม่เคยงี่เง่าใส่เขาถึงบางทีเขาจะทำให้ผมโกรธหรือน้อยใจผมก็จะไม่พูดจะเงียบเพราะผมไม่อยากทะเลาะกับเขาผมอยากจะทำให้ทุกวันมีแต่ความสุข แต่เขาก็มีแต่จะหาเรื่องมาทะเลาะกัน เรื่องที่ไม่ควรจะเอามาทะเลาะก็เอามาทะเลาะ คิดจะหายไปก็หาย คิดจะไม่ตอบก็ไม่ตอบเลย บางทีผมก็ตามอารมณ์เขาไม่ทัน นี่แหละคับ ผมเลยเบื่อเขาบ้างบางครั้ง อยากจะเลิกนะ แต่ผมก็รักเขามากเกินกว่าจะทำเรื่องแบบนั้นได้