ไม่รู้เป็นไร ตั้งแต่เล็กจนแก่ ไม่มีใครคบหาสนิทใจเลย

เป็นคนไม่ช่างพูด  ตอนเรียนพยายามจะเข้าพวกกับเพื่อน  เพื่อนก็ไม่ค่อยยอมรับ เท่าไร     สงสัยเหมือนกันว่าเราเป็นอะไร ทั้งที่เราก็ทำตัวเหมือนเพื่อนๆ     จะทำรายงานกลุ่ม เสนอความเห็น  ก็ไม่เคยได้รับการยอมรับ   บ่อยๆ เข้าฉันก็ไม่มีความเห็น ใครอยากทำอะไรทำไป  เพราะฉันเสียงส่วนน้อย  ที่ไม่มีใครสนใจ   เจอแบบนี้มาตลอดชีวิต  
จนล่วงเลยวัยทำงาน   ทำงานคนละองค์กรกับเพื่อน    เพื่อนคุยเล่นฉันคุยเล่น   คุยงานคุยอะไรปกติ   แต่พอแยกย้ายไป อยู่่แต่ละหน่วยงานของตัวเอง   เวลามีประชุม อบรมที่ไหน  โทรหาเพื่อนว่าลงอบรมรุ่นนี้ไหม  จะขอติดรถไปด้วย  ปรากฎว่าพวกเขาลงอบรมรุ่นก่อนหน้านี้แล้ว  ไม่ยอมชวนสักคำ   มันเลยรู้สึกว่า    ดวงฉันมันเป็นอะไรนะ   มันช่างไม่ถูกชะตากับเพื่อนๆ  ทั้งอดีตปัจจุบัน  คบใคร ใครก็ไม่ยอมรับให้เข้าพวกด้วย   มันทำให้กลายเป็นคนปิดตัวเอง   ไปไหนมาไหนฉันก็ไปเองได้   บางครั้งไปก็ไปเจอกับกลุ่มเพื่อน   เขาจะมาก็ไม่โทรชวนสักนิด    แต่ฉันก็พยายามไม่คิดมาก พูดคุยปกติ  แต่ในใจคิดอยู่  ทำไมเขาถึงไม่ยอมรับเรา   แต่เวลาคุยก็คุยกันปกติ      
เราคงจะชะตาไม่ต้องใครมั้ง