สวัสดีค่ะ เราเคยตั้งกระทู้ระบายความรู้สึกในการทดลองงานแล้วหลายคนเข้ามาให้กำลังใจ ขอขอบคุณมากเลยค่ะและพร้อมน้อมรับคำติชมไปปรับปรุง
ในตอนนั้นเราก็ปลงตกแล้วว่าคงต้องหางานใหม่แต่ก็อยากเคลียร์งานที่นี่ออกไปให้ได้มากที่สุดเลยตัดสินใจอยู่เย็นปั่นงานทุกวัน แล้วเรื่องมันเกิดตอนที่เย็นวันนึงเรากำลังนั่งทำงานตามปกติ พี่ตรงแถวที่เรานั่งกลับไปหมดแล้วเหลือเราคนเดียว พี่หัวหน้าก็เข้ามาและมีพี่อีก 3 คนมานั่งคุยกันเรื่องจะรับคนเข้าทำงานใหม่เนื่องจากพี่ที่ส่วนงานเรากำลังจะออกเพราะ เอิ่ม...ไม่พูดถึงดีกว่า เขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ แต่มีพี่คนนึงเสนอว่าเขาอยากจะขอเป็นคนตัดสินใจเลือกคนมาใหม่เอง หัวหน้าก็พูดประมาณว่า ตกลงเพราะเขาผิดพลาดไปแล้วในการรับคน
ซึ่งเรานั่งทำงานอยู่ได้ยินชัดมากเพราะห้องมันเป็นแค่ฉากกั้นเท่านั้นเอง เราคิดว่าเขาว่าเราค่ะ เพราะทั้งแผนกในตอนนั้นมีเราคนเดียวที่เขารับมา ไม่รู้ว่าเขาจงใจให้ได้ยินหรือเปล่า จะคิดว่าเรากลับแล้วก็เป็นไปไม่ได้เพราะเขาเพิ่งเดินผ่านหน้าเราไป ได้ยินแล้วอึ้งมาก ตอนกลับบ้านเราเดินร้องไห้กลับเลยคือมันเสียความความรู้สึกมาก ๆ ในตอนนั้นคิดว่าไหน ๆก็จะจากกันแล้วจากกันด้วยดีไม่ได้เหรอ ลองนึกดูเราก็ไม่เคยไปทำอะไรเขานะ ไม่เคยนินทาหรือรู้สึกไม่ดีเลยแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว วันถัดมาเขาเดินมาหาเราที่โต๊ะยิ้มให้พร้อมบอกว่า น้องตั้งใจทำงานนะ พี่เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆ เราก็ได้แต่ยิ้มรับแบบพูดอะไรไม่ออกจุกค่ะเจอแบบนี้ พี่ที่ทำงานด้วยกันบอกว่าเราซื่อเกินไป
ปล.ตอนนี้กำลังหาสมัครงานใหม่อยู่ค่ะ ยังไม่มีใครเรียกมาเลย เฮ้อ
ถึงตอนนี้ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่านค่ะ ช่วงนี้ฝนตกทุกวันรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
เขาบอกว่า ที่รับเราเข้าทำงานคือความผิดพลาด
ในตอนนั้นเราก็ปลงตกแล้วว่าคงต้องหางานใหม่แต่ก็อยากเคลียร์งานที่นี่ออกไปให้ได้มากที่สุดเลยตัดสินใจอยู่เย็นปั่นงานทุกวัน แล้วเรื่องมันเกิดตอนที่เย็นวันนึงเรากำลังนั่งทำงานตามปกติ พี่ตรงแถวที่เรานั่งกลับไปหมดแล้วเหลือเราคนเดียว พี่หัวหน้าก็เข้ามาและมีพี่อีก 3 คนมานั่งคุยกันเรื่องจะรับคนเข้าทำงานใหม่เนื่องจากพี่ที่ส่วนงานเรากำลังจะออกเพราะ เอิ่ม...ไม่พูดถึงดีกว่า เขาก็คุยกันไปเรื่อยๆ แต่มีพี่คนนึงเสนอว่าเขาอยากจะขอเป็นคนตัดสินใจเลือกคนมาใหม่เอง หัวหน้าก็พูดประมาณว่า ตกลงเพราะเขาผิดพลาดไปแล้วในการรับคน
ซึ่งเรานั่งทำงานอยู่ได้ยินชัดมากเพราะห้องมันเป็นแค่ฉากกั้นเท่านั้นเอง เราคิดว่าเขาว่าเราค่ะ เพราะทั้งแผนกในตอนนั้นมีเราคนเดียวที่เขารับมา ไม่รู้ว่าเขาจงใจให้ได้ยินหรือเปล่า จะคิดว่าเรากลับแล้วก็เป็นไปไม่ได้เพราะเขาเพิ่งเดินผ่านหน้าเราไป ได้ยินแล้วอึ้งมาก ตอนกลับบ้านเราเดินร้องไห้กลับเลยคือมันเสียความความรู้สึกมาก ๆ ในตอนนั้นคิดว่าไหน ๆก็จะจากกันแล้วจากกันด้วยดีไม่ได้เหรอ ลองนึกดูเราก็ไม่เคยไปทำอะไรเขานะ ไม่เคยนินทาหรือรู้สึกไม่ดีเลยแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว วันถัดมาเขาเดินมาหาเราที่โต๊ะยิ้มให้พร้อมบอกว่า น้องตั้งใจทำงานนะ พี่เป็นกำลังใจให้ สู้ๆๆๆ เราก็ได้แต่ยิ้มรับแบบพูดอะไรไม่ออกจุกค่ะเจอแบบนี้ พี่ที่ทำงานด้วยกันบอกว่าเราซื่อเกินไป
ปล.ตอนนี้กำลังหาสมัครงานใหม่อยู่ค่ะ ยังไม่มีใครเรียกมาเลย เฮ้อ
ถึงตอนนี้ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่านค่ะ ช่วงนี้ฝนตกทุกวันรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ