อายุ16แล้วทำไมพ่อแม่ยังไม่ปล่อย?!?

เราอยากคำปรึกษาค่ะ ว่าเราอายุ16แล้วแต่พ่อแม่ไม่ปล่อยซักที เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เราขอพ่อกับแม่ จะไปซื้อหนังสือที่ห้างกับเพื่อน แต่ขอแล้วพ่อแม่ก็บอกว่าเป็นห่วง กลัวเรื่องรถรา เพื่อนๆก็ไปกันหลายคนแต่ท่านก็ไม่อนุญาต เรื่องนี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของตอนนี้ พ่อเราจะไปรับไปส่งตลอด ไปไหนมาไหนกับเพื่อนยากมากเพราะท่านไม่อนุญาต เราอึดอัดมากค่ะ เราเปิดใจคุยกับท่านบ้อยๆแต่ก็ไม่ยอมรับฟังเราเลย แม่ก็รับฟังเราดีนะคะ แต่พ่อจะไม่อนุญาตเลย เราทั้งเครียดทั้งอึดอัด เราเลิกเรียน4โมงครึ่ง แล้วก็ไปเรียนพิเศษต่อถึง6โมงครึ่งทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็มีเรียนช่วงบ่าย ชีวิตเราวนเวียนอยู่แค่เรียนแล้วกลับบ้านๆ เวลาเราแชทไลน์กลุ่มท่านก็จะคอยสอดส่องตลอดว่าคุยกับผู้ชายรึเปล่า เราเกิดมา16ปียังไม่เคยมีแฟนเลยค่ะ แล้วก็ยังไม่อยากมีด้วย แต่เราก็คิดไว้นะคะว่าถ้าในอนาคตมีแฟนแล้วจะบอกท่านยังไง อายุเท่าไรควรมีแฟน บอกแล้วท่านจะรับได้มั้ย เราเคยลองคุยกับเพื่อนๆเค้าก็บอกว่าแค่บอกพ่อแม่ว่าคบคนนั้นคนนี้อยู่ท่านก็ไม่ว่าอะไร ครอบครัวเราเลี้ยงเรามาแบบประคบประหงมมาตลอด รับส่งไปโรงเรียนตั้งแต่อนุบาลยันตอนนี้ เราชอบนะคะแต่บางครั้งเราอยากไปกินไปเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนบ้าง นานๆทีจะไป แถมขอยากด้วย ลำบากใจนะคะเวลาที่เราคิดจะทำอะไรก็ต้องคอยกังวลตลอดว่าท่านจะคิดยังไง เราเกรงใจท่านทุกครั้งเวลาจะทำอะไร ทำอะไรก็ต้องบอกท่านก่อน พยายามทำตัวให้โตขึ้น คิดรอบคอบขึ้นแต่ท่านก็ไม่ปล่อยไม่ไว้ใจเราสักที

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 11
จขกทใจเย็นๆนะคะ เราก็เป็นแบบจขกทแหละ
เรียนพิเศษเรายังไม่ได้เรียนเลย ได้เรียนก็ตอนมอหก เทอมสอง
รับส่งตรงเวลาตลอด แฟนก็แอบมีตอนมอหก
ตอนมอห้าจับได้คุยกับผชก็บ้านแตก เรียกได้ว่าเหมือนจขกทเลยค่ะ
เราเข้าใจเลย แต่เราจะบอกว่าพอเวลามันมาถึง น้องจะได้มันเอง
พอเราจบมอปลาย ขอพ่อเรียนต่างประเทศเล่นๆ พ่อดันให้
เราก็เคยแซวว่าทำไมให้ง่าย ทีตะก่อนเรียนพิเศษยังไม่ให้ไป
พ่อบอกว่า คนเป็นพ่อเป็นแม่มันรู้แหละ ว่าเวลาไหนคือเวลาที่พร้อมจะให้ลูกไปเจอโลกใหม่
ตอนนี้เรา20แล้วพ่อยังเช็ดเวลากลับบ้านเลยค่ะ แต่เรากลับไม่โกรธไม่น้อยใจเลย
เพราะมาคิดดีๆแล้วเราว่าก็ดีเหมือนกันที่พ่อไม่ปล่อยให้เราเจออะไรๆเร็วเกินไป
ไม่อย่างนั้นเราอาจเป็นอย่างนั้นก็ได้ อย่างนู้นก็ได้ ตัวอย่างมีถมไป
เพราะถ้าเราคิดว่าเราโตแล้ว มันก็แสดงว่าเรายังไม่โตอยู่ดี
อยากให้จขกทใจเย็นๆและลองคิดดูไกลๆ ตอนมอปลายเราโชคดีที่ได้เพื่อนที่เข้าใจว่าบ้านเราเป็นยังไง
และพวกเขาก็เข้ากับบ้านเราได้ ขอให้จขกทได้เพื่อนที่เข้าใจนะคะ แล้วจขกทจะรู้สึกเลยว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายซะทีเดียว

#พิมซะเยอะเลย เพี้ยนเพลียพาพันไฟท์ติ้ง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่