ชอบคนที่เจอตั้งแต่ครั้งแรก พอคุยแล้วเผลอปากพล่อย/มือพล่อยครับ อยากรู้ความคิดเห็นเพื่อนๆครับว่าจะยังไงดี

สวัสดีเพื่อนๆชาวpantipทุกคนนะ ต้องบอกก่อนนะว่าผมเป็นชายรักชายครับ และขอเล่าถึงเหตุการณ์ต้นเรื่องก่อน คือ

พอดีผมได้มีโอกาสได้รู้จักกับพี่คนนึง ซึ่งทุกอย่างตรงสเป็คมาก 55 แล้วก็เป็นรุ่นพี่ผม11ปีที่มหาวิทยาลัยเดียวกัน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้และที่สำคัญคือหน้าตาพี่เค้าแอบเหมือนแฟนเก่าผม85-90% แถมพี่เค้ายังบอกว่าผมก็ดูคล้ายแฟนเก่าเค้าคนนึงอีก โคตรบังเอิญมากๆ 555  แล้วทีนี้ตอนแรกก็กะว่าจะคุยเฉยๆ แต่พอดีกับที่ว่าชีวิตผมช่วงนี้ค่อนข้างยุ่งเหยิงและพังไม่เป็นท่า มีทั้งปัญหาชีวิตเรื่องที่บ้าน เรื่องตกงาน เรื่องเงิน เรื่องชวดเรียนต่อ เรื่องเพื่อน และอีกสารพัดเรื่อง ซึ่งก็ทำให้ผมรู้สึกขาดที่พึ่งทางใจ และมันประจวบเหมาะกับที่ได้เจอพี่เค้าพอดี พี่เค้าก็ได้แสดงความมีน้ำใจในบางเรื่องออกมาด้วยทั้งๆที่ยังไม่ได้สนิทกัน โดยตัวผมเองค่อนข้างจะชอบและประทับใจคนง่ายอยู่แล้ว(แต่เลิกชอบนี่นานมากกกก) เลยทำให้แค่ระยะเวลาสัปดาห์เดียวที่คุยผมก็ชอบเค้าเลยครับ เลยตัดสินใจว่า เอาวะ ไม่ลองไม่รู้ เลยบอกเค้าไปว่าชอบ ซึ่งพี่เค้าก็โอเคนะ โดยพี่เค้าก็บอกว่าจริงๆแล้วผมไม่ตรงสเป็คเค้า เพราะเค้าชอบคนที่สูงพอกันกับเค้า(ผมเตี้ยกว่าพี่เค้าประมาณ 10cm) และเค้าก็ยังไม่อยากมีใคร แล้วยังบอกว่าอายุผมเกือบจะเป็นลูกเค้าได้เลยนะ แต่ลองคุยได้ ผมก็คุยๆมา ระหว่างคุยก็มีนัดเจอนัดเดทกันข้ามคืนล่วงหน้า

ที่นี้ปัญหามันเกิดตรงที่ ยังไม่ทันจะถึงวันนัด ความเครียดสะสมจากเรื่องอื่นๆมันก็มาอัดอั้นและเบียดเบียนสมองผมตลอดเวลา ทำให้เวลาคุยกับพี่เค้า ผมมักจะเป็นบ้าอะไรไม่รู้ เวลาที่คุยกันในไลน์อยู่แล้วพี่เค้าหาย(อาจจะยุ่งทำงาน หรือสลับไปตอบแชทคนอื่น/เล่นเฟซบุ๊ค) ชอบพิมพ์ไลน์ไปหาเค้าว่า "สงสัยจะคุยกับคนอื่น/แฟนอยู่ งั้นไม่รบกวนแล้วครับ" แบบนี้หลายครั้งมาก ซึ่งจริงๆผมพอจะรู้ตัวว่ามันเป็นการกระทำแบบเด็กๆ แต่ผมห้ามมือห้ามปากตัวเองไม่ทันจริงๆ แล้วมันคงจะทำให้พี่เค้าทนไม่ไหว โกรธ เค้าเลยปฏิเสธผมโดยบอกว่า "เราพูดมาแบบนี้หลายรอบแล้วนะ ถ้าเราเป็นแบบนี้คงเป็นได้แค่พี่น้องนั้นแหล่ะครับ"

หลังจากที่พี่เค้าบอกกับผมแบบนั้น ผมก็ยังไม่ลดความพยายามในการคุยกับเค้านะ ก็ยังชวนคุยต่อไป โดยผมก็บอกพี่เค้าว่า ถ้าวันที่นัดกันนี่จะยกเลิกก็ได้นะ เค้าก็ไม่ยกเลิกอะไร หลังจากนั้นผมก็ยังไม่รู้ว่าจะขอโอกาสแก้ตัวใหม่กับพี่เค้ายังไง ก็คุยๆต่อมา จนกระทั่งถึงวันที่นัดเจอกัน โดยคืนนั้นก็ไปเดินตลาดสะพานพุทธด้วยกัน ระหว่างที่กินข้าวรอบดึกพี่เค้าก็เทคแคร์ดีมาก มากจนคิดว่าคงหายโกรธแล้ว มีหวังต่อแล้วแน่นอน หลังจากนั้นก็ไปนอนค้างห้องพี่เค้า ([Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซึ่งก็มีเรื่องอย่างว่าบ้างเล็กน้อยแต่ไม่ถึงระดับได้กัน 5555 ประมาณว่าพลัดกันช่วยตัวเองและใช้ปาก แต่สุดท้ายแล้วผมก็ไม่เสร็จ เพราะช่วงที่ใกล้จะเสร็จดันคิดถึงตอนที่พี่เค้าบอกว่าคงเป็นได้แค่พี่น้อง แล้วหลังจากนั้นผมก็เกิดอาการจุกช่วงท้องน้อยขึ้นมาซะเฉยๆ ทั้งที่จริงๆแล้วฟินมาก 555) พอมาเช้าวันรุ่งขึ้น ก็มีนอนกอดจูบกันและ([Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีเรื่องอย่างว่าอีกรอบ แต่รอบนี้ผมเสร็จนะ โดยที่ยังไม่ได้กันเหมือนเดิม 55 ระหว่างที่กำลังกอดกันนั้น ผมก็เลยลองแย้มขอโอกาสดู แต่ผลคือพี่เค้ายืนยันคำเดิม โดยบอกว่าคงเป็นได้แค่พี่น้อง เราอยากให้พี่ทำหลอกๆว่าชอบเราหรอ และบอกผมว่าอายุเท่าผม(25)คงมีโอกาสจะเจอคนอื่นอีก ตัดใจจากเค้าไปตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าหรอ?? ณ จุดนั้น บอกตรงๆว่าหน้าชาไปเลยครับ แต่ก็เงียบๆไม่พูดอะไรต่อ เพราะคิดว่าพี่เค้าคงน่าจะยังโกรธที่ผมปากพล่อยอยู่

พอตอนเที่ยงก็ไปดูหนังกันต่อ ระหว่างที่ดูหนังกัน พี่เค้าก็มีเอียงตัวมาพิงมาอะไรบ้าง ซึ่งมันก็พอทำให้เราแอบรู้สึกว่าคงยังมีโอกาสต่อไปอีก หลังจากนั้นตอนกลับ พี่เค้าก็ยังรอส่งผมขึ้นรถสายของผมก่อน ทั้งๆที่รถสายที่กลับห้องเค้ามีเยอะมาก หลังจากที่ขึ้นรถมาตอนแรก ผมคิดและตั้งปณิธานไว้ของผมเองว่า หลังจากแยกกัน ถ้าพี่เค้าไม่มีการส่งไลน์มาคุย ก็จะไม่คุยแล้ว โดยทีแรกผมก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเค้าจะไม่พิมพ์หรือส่งอะไรมา ก็เลยปิดเน็ตมือถือไป จนกระทั่งผมไปรอต่อรถอีกสายก็เลยเปิดเน็ตเพื่อจะดูยูทูบ ไลน์ก็เตือนทันทีว่าพี่เค้าส่งไลน์มาถามว่า ขึ้นรถอีกสายรึยัง นู่นนี่นั่น แล้วก็ถามและแสดงความเป็นห่วงจนผมถึงบ้าน ทำให้ปณิธานอันแนวแน่ทีแรกว่าจะไม่คุยต่อก็พังทันที แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าพี่เค้าจะยังไงกันแน่กับผมนะ

ผมเลยอยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนๆครับ ว่าถ้าพี่เค้าแสดงท่าทีแบบนี้ มันแสดงว่าผมยังมีโอกาสจะสานต่ออยู่รึเปล่าครับ แล้วยังงี้ผมควรจะขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งจากพี่เค้ายังไงดีครับ หรือว่าทั้งหมดที่พี่เค้าปฏิบัติกับผมหลังจากเค้าปฏิเสธผมคือพี่เค้าแค่ถนอมน้ำใจผมเฉยๆครับ?? เพราะบอกตรงๆว่าตอนนี้ ผมไม่อยากให้เรื่องหัวใจพังตามเรื่องอื่นในชีวิตไปอีก แค่นี้ก็ไร้กำลังใจมากๆแล้วครับ

ป.ล.ถ้าพี่ได้อ่านกระทู้นี้ ก็อย่าโกรธผมนะ ที่เอาเรื่องส่วนตัวเรามาพูดให้คนอื่นฟัง เพราะผมไม่รู้จะระบายและปรึกษาใครแล้วจริงๆครับ