EP4/1
(ความเดิมตอนที่แล้ว ผมกำลังหวาดเสียวกับเงาดำๆ มืดๆ ที่มาจากทางห้องน้ำ ไม่นะ!!! ต้องใช่แน่ๆ !! ทำยังไงดี)
ขณะที่ผมเอามือปิดตา แอบมองลางๆ เห็นเป็นเงาใหญ่ๆเดินตรงมาที่ผม ขณะนั้นผมเกร็งและทำอะไรไม่ถูก
"จุฟ" เสียงริมฝีปากกระทบที่หน้าผากของผม รีบลืมตาเงยขึ้น
"ไอ้ เปรียว!!" ผมเสียงหลุด
"นอนๆ" ไอ้เปรียวพูดจบแล้วลงไปนอน ดึงผมลงไปนอนอยู่ข้างหน้าแล้วกอดผมไว้ ด้วยความงง มึน กลัว และฟินนิดๆ กำลังเอ๋อๆ เพราะเพิ่งตื่นนอนด้วย เดี๋ยวนะแล้วไอ้เปรียวมาได้ยังไง หรือนี่ฝันอยู่นะ
"ทำไมเมิงมานอนนี่อะ"
"อะไรนะ" เสียงไอ้เปรียวงัวเงียมาก
"มาตั้งแต่เมื่อไร"
"ค่ำๆ" เปรียวยังคงงัวเงีย
"ไม่เห็นรู้เลย ทำไมไม่ปลุกกูละ"
"ถ้าไม่นอน กูจะปล้ำเมิงแล้วนะ" เสียงงัวเงีย ออกลำคาญนิดๆ สงสัยมันจะง่วง แต่มันก็ทำให้ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ รู้งี้น่าจะพูด อิอิ แต่ตอนนี้ผมไม่ง่วงแล้วเพราะนอนมาตั้งแต่เย็น น้ำยังไม่ได้อาบเลย รู้สึกเหนียวตัว ผมพยายามเอามือมันออก เพื่อจะไปอาบน้ำ ระหว่างที่ลุกขึ้นมันยังจับมือผมไว้อีก
"จะไปไหน" ไอ้เปรียวเสียงงัวเงียมาก
"ไปเข้าห้องน้ำ จะให้เยี่ยวตรงนี้ไหม" ผมตอบกวนทรีนไป แล้วมันก็ปล่อยผมไม่ได้ตอบอะไรแล้วมันก็หลับต่อ จากนั้นผมก็ไปอาบน้ำได้สักพัก เปิดประตูห้องน้ำ เห็นมันหลับอยู่ ไอ้เปรียวนอนดิ้นเหมือนกันแหะ ผ้าห่มอยู่ทาง ตัวอยู่ทาง ผมก็ใจดี ใสๆ ไปหยิบผ้าห่มจะคลุมให้ ก็สังเกตเห็นว่า ไอ้เปรียวมันเอาชุดผมมาใส่นอน ยังไม่ได้ขออนุญาตเลย แต่ค่อยคิดบัญชีตอนเช้าทีเดียว ระหว่างกำลังเอาผ้าห่มไปห่ม สายตาก็เหลือบไปที่เป้ากางเกงไอ้เปรียว ตายๆๆ มองทำไมเนี่ย รีบเอาผ้าห่มคลุม เดี๋ยวๆ มองอีกหน่อยละกัน อิอิ พอๆรีบเอาผ้าคลุมไว้ก่อน ใจคอไม่ดี เมื่อห่มผ้าให้มันเสร็จ ผมก็มองไปที่หน้าของมัน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มองหน้ามันเต็มๆ มันก็.. หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ดูคมๆ ไม่สิ จริงๆมันก็ขาว แต่ผิวคล้ำแดด ถ้าดูแลหน่อย คงจะหล่อกว่านี้ แต่มองหน้ามันแบบนี้ก็รู้สึกดีจัง เรื่องที่มันบอกชอบเราจะเป็นเรื่องจริงหรือว่าแค่แกล้งกันนะ
เช้าวันใหม่ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่วันนี้ผมตื่นมาพร้อมๆกันกับไอ้เปรียว
"วันนี้ไปว่ายน้ำกัน" ไอ้เปรียวชวน
"อยากว่ายน้ำเหรอ"
"เปล่า อยากลองแว่นใหม่" แล้วมันก็ชูแว่นว่ายน้ำที่ผมซื้อไว้เป็นของขวัญ
"เห้ย รู้ได้ไงว่ากูซื้อให้"
"เห็นที่การ์ดเขียนว่าซื้อให้"
"โห่ ไรฟะ อุตส่าห์จะเซอร์ไพรส์สักหน่อย"
"อ่าว นี่เมิงจะเซอร์ไพรส์กูเหรอ จริงดิ งั้นเดี๋ยวกูเอาไปคืนที่ก่อน" ดูท่าทางมันตื่นเต้นและรีบเอาไปวางคืน
"เมิงเอาไปเลย เมิงรู้แล้วจะเซอร์ไพรส์ยังไงละ"
"เร็วๆดิ เนี่ยไม่รู้แล้ว จำไม่ได้"
"อย่ามาตลก"
"ตลกอะไรเหรอ" ไอ้เปรียวทำสีหน้ามึน
"ก็ตลกเรื่องเซอร์ไพรส์"
"หืม เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ" ดูมันๆยังจะเนียนต่อ
"จะไปว่ายน้ำกี่โมง" ผมถามมัน
"ว่ายน้ำอะไรเหรอ คงไม่ได้ไปหรอก ไม่มีแว่นใส่ว่ายน้ำเลย" ดูมันๆ ตีหน้าเศร้า ทำเสียงหงอยๆ ไอ้เปรียววว จะเล่นช่ะ?
"งั้นก็ไม่ต้องไปและ" ผมตอบกวนทรีนมันกลับ ส่วนมันก็ไม่ตอบ ลงไปนอนเอาผ้าห่มคลุมแล้วหันไปอีกฝั่งไม่ยอมมองหน้า
"ตายๆทำไมแฟนกูขี้งอนจังวะ" ผมเผลอพูดเพราะมันกวนทรีน เห้ยนี่เราพูดอะไรออกไป พูดอะไรไปเนี่ย หันมาอีกทีไอ้เปรียวมันหันมาแล้ว
"เมื่อกี้เมิงพูดว่าอะไรนะ" ไอ้เปรียวถามแล้วก็รีบลุกขึ้นมายืนที่หน้าผม ตอนนั้นผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ มันยืนพร้อมยื่นมือทั้งสองข้างแตะที่ไหล่ของผม
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ" มันถามพร้อมจ้องผมตาไม่กระพริบ
"อ่อ เอ่อ... บอกว่าทำไมเมิงขี้งอนจัง" ผมบ่ายเบี่ยง
"ไม่ใช่มีอีกคำนึง" ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก เอื้อมมือไปหยิบแว่นตาว่ายน้ำ หยิบมาใส่ให้มัน
"สุขสันต์วันเกิดนะ" ผมพูด ตอนนั้นไอ้เปรียวเหมือนเซ็งๆ
"จริงๆ เมิงไม่ต้องซื้ออะไรให้กูก็ได้นะ แค่พูดประโยคเมื่อกี้ก็พอ" ไอ้เปรียวพูดจบก็กลับไปนอนงอนเหมือนเดิม แต่มันตลกที่มันนอนทั้งๆที่ยังใส่แว่นว่ายน้ำ
"ตกลงเมิงจะไปว่ายน้ำไหม" ผมตะโกนถาม
"ไปค้าบ" ไอ้เปรียวตะโกนกลับมา ได้ยินแบบนี้คงไม่งอนแล้วนะ
ณ.สระว่ายน้ำของจังหวัด ผมไม่ชอบเลยที่ต้องใส่กางเกงตัวเดียวว่ายน้ำ มันอายๆเขินๆ ไม่ชิน แต่แอบเห็นผู้ชายหลายคนใส่ชุดกางเกงว่ายน้ำ แอบมองไปมาหู้ย รู้สึกว่าน่าว่ายน้ำจัง แฮะๆ บางทีก็สงสัยนะว่าลึกๆ ผมแรดหรือเปล่า คุณว่าผมแรดไหมอะ คอมเม้นบอกด้วยนะ ถ้าแรดไปจะได้บอกคนเขียนให้ลดฉากแรดๆหน่อย แต่ตอนนี้ขอแรดหน่อยเถอะ เพราะไอ้เปรียวในชุดว่ายน้ำดูดีชะมัด หุ่นดี มีซิกแพคเบาๆ โอ้วแม่เจ้า มีแต่คนมองมัน อย่ามองๆกันนะ คนนี้ของเค้า เค้ากอดกันแล้ว หุหุ จากนั้นผมก็เล่นอยู่น้ำตื้น ส่วนไอ้เปรียวก็พยายามยัดเยียดให้ผมไปลึกๆ หึๆไม่มีทาง จากนั้นมันก็พยายามสอนผมว่ายน้ำ ว่ายไปว่ายมาตูดโด่งตลอด ห่วย ทำไมมันยากนักฟะ ผมพยายามได้ไม่ถึงครึ่ง ชม. ก็ขึ้นไปพักก่อน บ่ไหวแล้วววว เหนื่อยชะมัด ก็นั่งดูไอ้เปรียวว่ายน้ำ เท่ชะมัด สักพักเราก็เตรียมตัวจะกลับกัน
"ไอ้เปรียว" มีคนเรียกจากด้านหลังของเรา
"เออ" ไอ้เปรียวและผมหันไป สักพักก็มีผู้ชายสองคนรุ่นราวคราวเดียวกันกับเราเดินมา น่าจะเป็นเพื่อนของไอ้เปรียวแหละมั้ง
"เมิงจะกลับแล้วเหรอวะ" เพื่อนคนหนึ่งพูด
"เออกลับละ... พอดีพาแฟนมาว่ายน้ำ" พูดจบไอ้เปรียวก็เอามือมากอดคอผมเดินหันกลับไป เห้ออ แต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรนะ เหนื่อยจิตกับมัน มีแต่เรื่องให้คิดมาก ลาออกจากการเป็นตัวเองได้ไหม
ระหว่างที่เรากำลังอยู่ห้องลอคเกอร์ของสระว่ายน้ำ
"ปิดเทอมหน้าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันไหม" ไอ้เปรียวถาม
"ไม่ไปอะ" ผมตอบแบบเสียงแข็ง
"ทำไมอะ ไม่แพงหรอกน่า" ไอ้เปรียวพูดแบบเสี่ยๆ
"ไม่ไป" ผมยืนยันคำเดิม
"ทำไม"
"เราว่ามันไม่แฟร์กับทีมไทยเลยนะ"
"นี่เมิงพูดถึงเรื่องอะไร"
"วอลเลย์ไง ไม่ได้ดูเหรอ เขาแชร์กันเต็มเฟส นั่นสิไม่มีโทรศัพท์นิ จะเล่นเฟสได้ยังไงกัน"
"นี่อินมากไปปะเนี่ย" ไอ้เปรียวถาม
"เชอะ" ผมตอบแบบประชด ก็คนมันกำลังขึ้นนิหว่า
"งั้นอยากไปไหน"
"เกาหลี"
"ทำไม"
"เกาหลีไม่โกง ไปได้"
"เป็นหนักนะเมิงอะ"
"เชอะ"
"โอ๋ๆ อย่าอารมณ์เสียสิจ๊ะ ไปหาไรกินในห้างกันใกล้ๆ"
"เลี้ยงกูใช่ป่ะ" ผมแกล้งถาม
"อยากกินไรละ เดี๋ยวมื้อนี้ป๋าเลี้ยวเอง" ไอ้เปรียวเสี่ยมาก เสี่ยนักจัดแพงๆเลยดีกว่า อิอิ
"ฟูจิไหม" ผมตอบ
"ฟูจินี่แฟร์ไหม" ไอ้เปรียวถาม
"โอ้ยยยย เปลี่ยนร้านนน"
จากนั้นเราก็ไปลงเอยกันที่ร้านส้มตำข้างถนนแทน อร่อยกว่าในห้างเยอะ จากนั้นไอ้เปรียวก็ขี่รถพามาที่บ้านมัน
"นี่บ้านเมิงเหรอ" ผมถามด้วยความสงสัย
"อืม" มันตอบ
"เดี๋ยวนะ บ้านเมิงอยู่ใกล้ๆในเมือง คนละทางกับบ้านกูเลยนะ ไหนเมิงบอกว่าอยู่ใกล้ๆกันไง" ผมสงสัยมันอย่างมาก
"เออ น่า" มันรีบตอบปัดๆไป
"รอแปป กูไปเอาเสื้อผ้าก่อน" ไอ้เปรียวพูดจบก็รีบเดินไป แต่เดี๋ยวนะมันจะไปเอาเสื้อผ้ามาทำไม อย่าบอกนะ !!!
ติดตาม ep ต่อเร็วๆนี้
ขอบคุณครับ
(เกย์) เรื่องที่ฉันยังไม่ได้ตั้งชื่อ EP4/1
(ความเดิมตอนที่แล้ว ผมกำลังหวาดเสียวกับเงาดำๆ มืดๆ ที่มาจากทางห้องน้ำ ไม่นะ!!! ต้องใช่แน่ๆ !! ทำยังไงดี)
ขณะที่ผมเอามือปิดตา แอบมองลางๆ เห็นเป็นเงาใหญ่ๆเดินตรงมาที่ผม ขณะนั้นผมเกร็งและทำอะไรไม่ถูก
"จุฟ" เสียงริมฝีปากกระทบที่หน้าผากของผม รีบลืมตาเงยขึ้น
"ไอ้ เปรียว!!" ผมเสียงหลุด
"นอนๆ" ไอ้เปรียวพูดจบแล้วลงไปนอน ดึงผมลงไปนอนอยู่ข้างหน้าแล้วกอดผมไว้ ด้วยความงง มึน กลัว และฟินนิดๆ กำลังเอ๋อๆ เพราะเพิ่งตื่นนอนด้วย เดี๋ยวนะแล้วไอ้เปรียวมาได้ยังไง หรือนี่ฝันอยู่นะ
"ทำไมเมิงมานอนนี่อะ"
"อะไรนะ" เสียงไอ้เปรียวงัวเงียมาก
"มาตั้งแต่เมื่อไร"
"ค่ำๆ" เปรียวยังคงงัวเงีย
"ไม่เห็นรู้เลย ทำไมไม่ปลุกกูละ"
"ถ้าไม่นอน กูจะปล้ำเมิงแล้วนะ" เสียงงัวเงีย ออกลำคาญนิดๆ สงสัยมันจะง่วง แต่มันก็ทำให้ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ รู้งี้น่าจะพูด อิอิ แต่ตอนนี้ผมไม่ง่วงแล้วเพราะนอนมาตั้งแต่เย็น น้ำยังไม่ได้อาบเลย รู้สึกเหนียวตัว ผมพยายามเอามือมันออก เพื่อจะไปอาบน้ำ ระหว่างที่ลุกขึ้นมันยังจับมือผมไว้อีก
"จะไปไหน" ไอ้เปรียวเสียงงัวเงียมาก
"ไปเข้าห้องน้ำ จะให้เยี่ยวตรงนี้ไหม" ผมตอบกวนทรีนไป แล้วมันก็ปล่อยผมไม่ได้ตอบอะไรแล้วมันก็หลับต่อ จากนั้นผมก็ไปอาบน้ำได้สักพัก เปิดประตูห้องน้ำ เห็นมันหลับอยู่ ไอ้เปรียวนอนดิ้นเหมือนกันแหะ ผ้าห่มอยู่ทาง ตัวอยู่ทาง ผมก็ใจดี ใสๆ ไปหยิบผ้าห่มจะคลุมให้ ก็สังเกตเห็นว่า ไอ้เปรียวมันเอาชุดผมมาใส่นอน ยังไม่ได้ขออนุญาตเลย แต่ค่อยคิดบัญชีตอนเช้าทีเดียว ระหว่างกำลังเอาผ้าห่มไปห่ม สายตาก็เหลือบไปที่เป้ากางเกงไอ้เปรียว ตายๆๆ มองทำไมเนี่ย รีบเอาผ้าห่มคลุม เดี๋ยวๆ มองอีกหน่อยละกัน อิอิ พอๆรีบเอาผ้าคลุมไว้ก่อน ใจคอไม่ดี เมื่อห่มผ้าให้มันเสร็จ ผมก็มองไปที่หน้าของมัน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มองหน้ามันเต็มๆ มันก็.. หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ดูคมๆ ไม่สิ จริงๆมันก็ขาว แต่ผิวคล้ำแดด ถ้าดูแลหน่อย คงจะหล่อกว่านี้ แต่มองหน้ามันแบบนี้ก็รู้สึกดีจัง เรื่องที่มันบอกชอบเราจะเป็นเรื่องจริงหรือว่าแค่แกล้งกันนะ
เช้าวันใหม่ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่วันนี้ผมตื่นมาพร้อมๆกันกับไอ้เปรียว
"วันนี้ไปว่ายน้ำกัน" ไอ้เปรียวชวน
"อยากว่ายน้ำเหรอ"
"เปล่า อยากลองแว่นใหม่" แล้วมันก็ชูแว่นว่ายน้ำที่ผมซื้อไว้เป็นของขวัญ
"เห้ย รู้ได้ไงว่ากูซื้อให้"
"เห็นที่การ์ดเขียนว่าซื้อให้"
"โห่ ไรฟะ อุตส่าห์จะเซอร์ไพรส์สักหน่อย"
"อ่าว นี่เมิงจะเซอร์ไพรส์กูเหรอ จริงดิ งั้นเดี๋ยวกูเอาไปคืนที่ก่อน" ดูท่าทางมันตื่นเต้นและรีบเอาไปวางคืน
"เมิงเอาไปเลย เมิงรู้แล้วจะเซอร์ไพรส์ยังไงละ"
"เร็วๆดิ เนี่ยไม่รู้แล้ว จำไม่ได้"
"อย่ามาตลก"
"ตลกอะไรเหรอ" ไอ้เปรียวทำสีหน้ามึน
"ก็ตลกเรื่องเซอร์ไพรส์"
"หืม เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ" ดูมันๆยังจะเนียนต่อ
"จะไปว่ายน้ำกี่โมง" ผมถามมัน
"ว่ายน้ำอะไรเหรอ คงไม่ได้ไปหรอก ไม่มีแว่นใส่ว่ายน้ำเลย" ดูมันๆ ตีหน้าเศร้า ทำเสียงหงอยๆ ไอ้เปรียววว จะเล่นช่ะ?
"งั้นก็ไม่ต้องไปและ" ผมตอบกวนทรีนมันกลับ ส่วนมันก็ไม่ตอบ ลงไปนอนเอาผ้าห่มคลุมแล้วหันไปอีกฝั่งไม่ยอมมองหน้า
"ตายๆทำไมแฟนกูขี้งอนจังวะ" ผมเผลอพูดเพราะมันกวนทรีน เห้ยนี่เราพูดอะไรออกไป พูดอะไรไปเนี่ย หันมาอีกทีไอ้เปรียวมันหันมาแล้ว
"เมื่อกี้เมิงพูดว่าอะไรนะ" ไอ้เปรียวถามแล้วก็รีบลุกขึ้นมายืนที่หน้าผม ตอนนั้นผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ มันยืนพร้อมยื่นมือทั้งสองข้างแตะที่ไหล่ของผม
"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ" มันถามพร้อมจ้องผมตาไม่กระพริบ
"อ่อ เอ่อ... บอกว่าทำไมเมิงขี้งอนจัง" ผมบ่ายเบี่ยง
"ไม่ใช่มีอีกคำนึง" ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก เอื้อมมือไปหยิบแว่นตาว่ายน้ำ หยิบมาใส่ให้มัน
"สุขสันต์วันเกิดนะ" ผมพูด ตอนนั้นไอ้เปรียวเหมือนเซ็งๆ
"จริงๆ เมิงไม่ต้องซื้ออะไรให้กูก็ได้นะ แค่พูดประโยคเมื่อกี้ก็พอ" ไอ้เปรียวพูดจบก็กลับไปนอนงอนเหมือนเดิม แต่มันตลกที่มันนอนทั้งๆที่ยังใส่แว่นว่ายน้ำ
"ตกลงเมิงจะไปว่ายน้ำไหม" ผมตะโกนถาม
"ไปค้าบ" ไอ้เปรียวตะโกนกลับมา ได้ยินแบบนี้คงไม่งอนแล้วนะ
ณ.สระว่ายน้ำของจังหวัด ผมไม่ชอบเลยที่ต้องใส่กางเกงตัวเดียวว่ายน้ำ มันอายๆเขินๆ ไม่ชิน แต่แอบเห็นผู้ชายหลายคนใส่ชุดกางเกงว่ายน้ำ แอบมองไปมาหู้ย รู้สึกว่าน่าว่ายน้ำจัง แฮะๆ บางทีก็สงสัยนะว่าลึกๆ ผมแรดหรือเปล่า คุณว่าผมแรดไหมอะ คอมเม้นบอกด้วยนะ ถ้าแรดไปจะได้บอกคนเขียนให้ลดฉากแรดๆหน่อย แต่ตอนนี้ขอแรดหน่อยเถอะ เพราะไอ้เปรียวในชุดว่ายน้ำดูดีชะมัด หุ่นดี มีซิกแพคเบาๆ โอ้วแม่เจ้า มีแต่คนมองมัน อย่ามองๆกันนะ คนนี้ของเค้า เค้ากอดกันแล้ว หุหุ จากนั้นผมก็เล่นอยู่น้ำตื้น ส่วนไอ้เปรียวก็พยายามยัดเยียดให้ผมไปลึกๆ หึๆไม่มีทาง จากนั้นมันก็พยายามสอนผมว่ายน้ำ ว่ายไปว่ายมาตูดโด่งตลอด ห่วย ทำไมมันยากนักฟะ ผมพยายามได้ไม่ถึงครึ่ง ชม. ก็ขึ้นไปพักก่อน บ่ไหวแล้วววว เหนื่อยชะมัด ก็นั่งดูไอ้เปรียวว่ายน้ำ เท่ชะมัด สักพักเราก็เตรียมตัวจะกลับกัน
"ไอ้เปรียว" มีคนเรียกจากด้านหลังของเรา
"เออ" ไอ้เปรียวและผมหันไป สักพักก็มีผู้ชายสองคนรุ่นราวคราวเดียวกันกับเราเดินมา น่าจะเป็นเพื่อนของไอ้เปรียวแหละมั้ง
"เมิงจะกลับแล้วเหรอวะ" เพื่อนคนหนึ่งพูด
"เออกลับละ... พอดีพาแฟนมาว่ายน้ำ" พูดจบไอ้เปรียวก็เอามือมากอดคอผมเดินหันกลับไป เห้ออ แต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรนะ เหนื่อยจิตกับมัน มีแต่เรื่องให้คิดมาก ลาออกจากการเป็นตัวเองได้ไหม
ระหว่างที่เรากำลังอยู่ห้องลอคเกอร์ของสระว่ายน้ำ
"ปิดเทอมหน้าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันไหม" ไอ้เปรียวถาม
"ไม่ไปอะ" ผมตอบแบบเสียงแข็ง
"ทำไมอะ ไม่แพงหรอกน่า" ไอ้เปรียวพูดแบบเสี่ยๆ
"ไม่ไป" ผมยืนยันคำเดิม
"ทำไม"
"เราว่ามันไม่แฟร์กับทีมไทยเลยนะ"
"นี่เมิงพูดถึงเรื่องอะไร"
"วอลเลย์ไง ไม่ได้ดูเหรอ เขาแชร์กันเต็มเฟส นั่นสิไม่มีโทรศัพท์นิ จะเล่นเฟสได้ยังไงกัน"
"นี่อินมากไปปะเนี่ย" ไอ้เปรียวถาม
"เชอะ" ผมตอบแบบประชด ก็คนมันกำลังขึ้นนิหว่า
"งั้นอยากไปไหน"
"เกาหลี"
"ทำไม"
"เกาหลีไม่โกง ไปได้"
"เป็นหนักนะเมิงอะ"
"เชอะ"
"โอ๋ๆ อย่าอารมณ์เสียสิจ๊ะ ไปหาไรกินในห้างกันใกล้ๆ"
"เลี้ยงกูใช่ป่ะ" ผมแกล้งถาม
"อยากกินไรละ เดี๋ยวมื้อนี้ป๋าเลี้ยวเอง" ไอ้เปรียวเสี่ยมาก เสี่ยนักจัดแพงๆเลยดีกว่า อิอิ
"ฟูจิไหม" ผมตอบ
"ฟูจินี่แฟร์ไหม" ไอ้เปรียวถาม
"โอ้ยยยย เปลี่ยนร้านนน"
จากนั้นเราก็ไปลงเอยกันที่ร้านส้มตำข้างถนนแทน อร่อยกว่าในห้างเยอะ จากนั้นไอ้เปรียวก็ขี่รถพามาที่บ้านมัน
"นี่บ้านเมิงเหรอ" ผมถามด้วยความสงสัย
"อืม" มันตอบ
"เดี๋ยวนะ บ้านเมิงอยู่ใกล้ๆในเมือง คนละทางกับบ้านกูเลยนะ ไหนเมิงบอกว่าอยู่ใกล้ๆกันไง" ผมสงสัยมันอย่างมาก
"เออ น่า" มันรีบตอบปัดๆไป
"รอแปป กูไปเอาเสื้อผ้าก่อน" ไอ้เปรียวพูดจบก็รีบเดินไป แต่เดี๋ยวนะมันจะไปเอาเสื้อผ้ามาทำไม อย่าบอกนะ !!!
ติดตาม ep ต่อเร็วๆนี้
ขอบคุณครับ