ก็ตามกระทู้จากที่ผมเองก้เจอปัญหาเจอมรสุมในชีวิตมาเยอะและตอนนี้ก็เหมือนดำดึ่งสู่จุดต่ำสุดแล้ว
แล้วจริงๆก็รักษาโรคนี้มานานหลายปีจนดีขึ้นแล้วก็เจอปัญหาซ้ำเติมอีกเป็นระลอก จนบางทีก็อยากจะจากไปให้มันจบๆเสียที บางครั้งตื่นมาดูข่าวตอนเช้าเห็นข่าวคนคิดสั้น หลายครั้งที่ใจมันคล้อยตามไปอย่างไม่รู้ตัวก็มี
แล้วหลายๆครั้งการได้ยินคำว่า..สู้ๆ..จากคนรู้จัก คนที่รู้ปัญหาของผมมันดูเหมือนเป็นคำพูดที่พยายามจบบทสนทนากับเรา เหมือนเค้ากำลังจะจากไปด้วยคำๆนี้ก็แค่นั้น(ก็รู้ว่าทุกคนก็เป็นห่วงนั่นละ) คือกลายเป็นใจเราคิดในทางลบกับคำๆนี้ไปแล้ว
สู้ๆเหรอ!! คือ " ให้กูสู้กับอะไร กูจะสู้ยังไง กูจะมีแรงสู้กับมันเหรอไอ้ปัญหาทุ่รุมๆเข้ามาเนี่ย" นี่คือบริบทของคำๆนี้ของคนที่กำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า มันไม่ใช่แรงขับเคลื่อน ไม่ใช้แรงสนับสนุนอะไรเลย
ก็แน่นอนละ ซึมเศร้าอาจเป็นด้วยสารเคมีในสมองมันผิดปรกติ ก็ต้องหาหมอรักษา แต่คิดว่าคนที่เจอเพื่อนเจอคนในครอบครัวประสบปัญหานี้ นอกจากต้องรีบแนะนำไปหาหมอ (ซึ่งบางครั้งก็ไม่ค่อยอยากไปหรอกเพราะต้องกินยาเยอะ หมอก็มีคนไข้เยอะไม่ว่างมานั่งคุยกับเราทั้งวันหรอก) ก็ต้องบอกว่าการรับฟังการอยู่ใกล้ๆการสัมผัสถึงความห่วงใยก็มีผลต่อสภาพจิตใจคนเป็นซึมเศร้า อาจจะไม่ต้องให้เขาสู้ในวันนี้ แต่ถ้ามันยังสู้ไม่ได้ก็บอกเขาไปว่า รอให้พร้อมแล้วสู้ใหม่ แล้วผ่านมันไปด้วยกัน
มันคือบาดแผลในใจ ก็ต้องรักษาให้บาดแผลหาย ร่างกายจิตใจมันดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวสมองมันก็ปรับสารเคมีของมันเอง...
คำว่า..สู้ๆ..คำนี้คนที่เป็น "ซึมเศร้า"เขาไม่เข้าใจหรอก..!!
แล้วจริงๆก็รักษาโรคนี้มานานหลายปีจนดีขึ้นแล้วก็เจอปัญหาซ้ำเติมอีกเป็นระลอก จนบางทีก็อยากจะจากไปให้มันจบๆเสียที บางครั้งตื่นมาดูข่าวตอนเช้าเห็นข่าวคนคิดสั้น หลายครั้งที่ใจมันคล้อยตามไปอย่างไม่รู้ตัวก็มี
แล้วหลายๆครั้งการได้ยินคำว่า..สู้ๆ..จากคนรู้จัก คนที่รู้ปัญหาของผมมันดูเหมือนเป็นคำพูดที่พยายามจบบทสนทนากับเรา เหมือนเค้ากำลังจะจากไปด้วยคำๆนี้ก็แค่นั้น(ก็รู้ว่าทุกคนก็เป็นห่วงนั่นละ) คือกลายเป็นใจเราคิดในทางลบกับคำๆนี้ไปแล้ว
สู้ๆเหรอ!! คือ " ให้กูสู้กับอะไร กูจะสู้ยังไง กูจะมีแรงสู้กับมันเหรอไอ้ปัญหาทุ่รุมๆเข้ามาเนี่ย" นี่คือบริบทของคำๆนี้ของคนที่กำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า มันไม่ใช่แรงขับเคลื่อน ไม่ใช้แรงสนับสนุนอะไรเลย
ก็แน่นอนละ ซึมเศร้าอาจเป็นด้วยสารเคมีในสมองมันผิดปรกติ ก็ต้องหาหมอรักษา แต่คิดว่าคนที่เจอเพื่อนเจอคนในครอบครัวประสบปัญหานี้ นอกจากต้องรีบแนะนำไปหาหมอ (ซึ่งบางครั้งก็ไม่ค่อยอยากไปหรอกเพราะต้องกินยาเยอะ หมอก็มีคนไข้เยอะไม่ว่างมานั่งคุยกับเราทั้งวันหรอก) ก็ต้องบอกว่าการรับฟังการอยู่ใกล้ๆการสัมผัสถึงความห่วงใยก็มีผลต่อสภาพจิตใจคนเป็นซึมเศร้า อาจจะไม่ต้องให้เขาสู้ในวันนี้ แต่ถ้ามันยังสู้ไม่ได้ก็บอกเขาไปว่า รอให้พร้อมแล้วสู้ใหม่ แล้วผ่านมันไปด้วยกัน
มันคือบาดแผลในใจ ก็ต้องรักษาให้บาดแผลหาย ร่างกายจิตใจมันดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวสมองมันก็ปรับสารเคมีของมันเอง...