เราอายุค่อนข้างมากแล้วนะคะ ปีนี้ 33 แล้ว แต่นับวันเรายิ่งไม่ชอบเข้าสังคมค่ะ พยายามหลีกหนีผู้คนอย่างมาก
รู้สึกสบายใจ ที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวเที่ยงคนเดียว เดินกลับบ้านคนเดียว
หากต้องลงลิฟท์พร้อมๆ กับเพื่อนที่ทำงานเยอะๆ เรารอๆ แถวนั้น ให้เขาลงหมดก่อน แล้วเราค่อยหาจังหวะลงคนเดียว
เวลาต้องไปพร้อมกัน มันอึดอัดมากๆ ค่ะ รู้สึกเบื่อ เพราะยังไงเราก็ไม่อยากคุย แอบรำคาญคนเยอะๆ
วันหยุดก็ชอบอยู่กับบ้าน ไม่ชอบออกไปไหน หรือถ้าไปก็ไปกับแฟนเท่านั้น ไปกัน 2 คน มีความสุขดี
เวลามีนัดต้องไปเจอคนหมู่มาก เราจะปฏิเสธทุกครั้ง หรือ หากรับนัดไป เช่น นัดไปงานสังคม หรือกิจกรรมคนเยอะๆ ที่จะต้องไปเจอสังคมหมู่มาก
เราจะยกเลิกทีหลังค่ะ เพราะเราแอบกังวล ไม่อยากเจอคน ไม่อยากคุย ไม่อยากปั้นหน้าว่า คุยอะไร
คล้ายๆ แอบ วิตกจริตเลยค่ะ
เวลาเจอคนที่ดูแรงๆ หรือ กับบางคน แล้วต้องเดินไปด้วยกัน เราแอบประหม่า หรือ วิตก
ไม่รู้คุยอะไรดี แอบเครียด เลยยืนเฉยๆ ค่ะ
เราจะเข้าได้ดี กับคนที่เด็กกว่า หรือ คนที่รู้สึกสบายๆ ง่ายๆ
เวลาเพื่อนๆ นัดไปไหนหลังเลิกงาน เราไม่เคยไปค่ะ ไม่ชอบ
เรามีเพื่อนสนิทๆ นะคะ แค่ไม่กี่คน หากไปจริงๆ คงเป็นคนที่สนิท 2 คน เกินกว่านี้ เราไม่ไปค่ะ
กับการงานเราก็ชอบงาน ที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ ไม่ชอบงานที่ต้องพูดคุยหรือพบปะคนเยอะๆ แต่ก็ทำได้
แต่ถ้าทำไปนานๆ เรารู้สึกหมดพลัง และเบื่อ
แต่ถ้าเจอคนด้วยด้วยเพราะหน้าที่ จบแล้วจบไป เราพอได้
งานที่ต้องประสานงานกับหลายๆ ส่วน เรากลับชอบนะ แบบซัพพอท หรือ ดีลงานกับส่วนงานอื่นๆ คิดนั้น คิดนี้ ชอบค่ะ
อาการแบบนี้ มีใครเป็นเหมือนกันบ้างคะ
คือเป็นที่นิสัย หรือ อาการผิดปกติอะไรหรือเปล่าคะ
หรือก็ปกติ ทั่วๆ ไป ตามอายุที่มากขึ้น
แปลกไหมคะ ที่ไม่ชอบเข้าสังคม หรือไปเป็นกลุ่ม จนถึงขนาดวิตกจริต
รู้สึกสบายใจ ที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว กินข้าวเที่ยงคนเดียว เดินกลับบ้านคนเดียว
หากต้องลงลิฟท์พร้อมๆ กับเพื่อนที่ทำงานเยอะๆ เรารอๆ แถวนั้น ให้เขาลงหมดก่อน แล้วเราค่อยหาจังหวะลงคนเดียว
เวลาต้องไปพร้อมกัน มันอึดอัดมากๆ ค่ะ รู้สึกเบื่อ เพราะยังไงเราก็ไม่อยากคุย แอบรำคาญคนเยอะๆ
วันหยุดก็ชอบอยู่กับบ้าน ไม่ชอบออกไปไหน หรือถ้าไปก็ไปกับแฟนเท่านั้น ไปกัน 2 คน มีความสุขดี
เวลามีนัดต้องไปเจอคนหมู่มาก เราจะปฏิเสธทุกครั้ง หรือ หากรับนัดไป เช่น นัดไปงานสังคม หรือกิจกรรมคนเยอะๆ ที่จะต้องไปเจอสังคมหมู่มาก
เราจะยกเลิกทีหลังค่ะ เพราะเราแอบกังวล ไม่อยากเจอคน ไม่อยากคุย ไม่อยากปั้นหน้าว่า คุยอะไร
คล้ายๆ แอบ วิตกจริตเลยค่ะ
เวลาเจอคนที่ดูแรงๆ หรือ กับบางคน แล้วต้องเดินไปด้วยกัน เราแอบประหม่า หรือ วิตก
ไม่รู้คุยอะไรดี แอบเครียด เลยยืนเฉยๆ ค่ะ
เราจะเข้าได้ดี กับคนที่เด็กกว่า หรือ คนที่รู้สึกสบายๆ ง่ายๆ
เวลาเพื่อนๆ นัดไปไหนหลังเลิกงาน เราไม่เคยไปค่ะ ไม่ชอบ
เรามีเพื่อนสนิทๆ นะคะ แค่ไม่กี่คน หากไปจริงๆ คงเป็นคนที่สนิท 2 คน เกินกว่านี้ เราไม่ไปค่ะ
กับการงานเราก็ชอบงาน ที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ ไม่ชอบงานที่ต้องพูดคุยหรือพบปะคนเยอะๆ แต่ก็ทำได้
แต่ถ้าทำไปนานๆ เรารู้สึกหมดพลัง และเบื่อ
แต่ถ้าเจอคนด้วยด้วยเพราะหน้าที่ จบแล้วจบไป เราพอได้
งานที่ต้องประสานงานกับหลายๆ ส่วน เรากลับชอบนะ แบบซัพพอท หรือ ดีลงานกับส่วนงานอื่นๆ คิดนั้น คิดนี้ ชอบค่ะ
อาการแบบนี้ มีใครเป็นเหมือนกันบ้างคะ
คือเป็นที่นิสัย หรือ อาการผิดปกติอะไรหรือเปล่าคะ
หรือก็ปกติ ทั่วๆ ไป ตามอายุที่มากขึ้น