เล่าปัญหาชีวิตเด็กม.3 (แบบคนเห็นแก่ตัว)

ขอท้าวความก่อนว่าเรามันก็มีนิสัยแย่ๆอย่างนึงคือไม่ชอบให้ช่วยงานเพราะไม่ไว้ใจนั่นแหละ เออฉันกลัวงานมันออกมาแย่กว่ามาตฐานตรของตัวเองกลัวมันไม่ถูกใจอ่ะ55 แต่แบบเพราะเป็นนิสัยแบบนี้เลยชอบทำงานกับกลุ่มเพื่อนที่สนิทและก็เดิมๆมากกว่าเพราะงานที่เราหวงเขาก็รู้ว่าเราหวงและก็โอเคกับสิ่งที่เราไม่อยากให้แตะอ่ะ ก็แบบเพื่อนทำส่วนนี้เราก็ทำส่วนนี้ไม่มีปัญหากัน แต่พอมันไปกลุ่มอื่นอ่ะเขาก็ไม่เขาใจเรา เราก็พยายามปรับตัวแล้วจนแทบจะเป็นก้อนดินน้ำมันละนะ5555 ​แต่บางคนมันไม่ได้พยายามปรับตัวอ่ะ แต่แบบถึงเราปรับแล้วเขาก็ยังไม่ชอบอยู่ดีสรุปโดนเอาไปนินทาท้อมากอยากจะบ้า5555555

เช่นแบบเข้าค่ายทุกคนต้องเคยเข้าค่ายใช่มั้ยคะ เรามีประสบการณ์เข้าค่ายสามปีแน่นอนค่ะไม่ดีสักปี พยายามจนท้อก็โดนด่าเหมือนเดิม555
คือในปีแรกของเราตอนนั้นเรา

- ม.1 เราพยายามจะช่วยทุกอย่าง คือเราไม่มีฝีมือทำอาหารเราก็พยายามแบบว่า " เห้ยแกอยากได้อะไรมั้ยเดี๋ยวเราช่วย เฮ้ยถ่านหมดรึเปล่าเดี๋ยวเราไปหามาเพิ่มให้ เห้ยแกเรายังไม่ช่วยอะไรเลยเดี๋ยวเราล้างหม้อให้
​​สรุป โดนนินทา 1×

ต่อมาตอน - ม.2 เราทำเหมือนตอนม.1นั่นแหละ แต่เริ่มเหนื่อยแต่ไม่ยอมแพ้ พยายามช่วยเหมือนเดิม
สรุป โดนนินทา 2×

อันนี้ปีสุดท้ายแล้ว - ม.3 คือเราตรัสรู้แล้วว่า ทำ ไรก็ไม่เคยถูกใจพวกหรอก อีหิ🖕 ประกอบกับเข้าค่ายในโรงเรียนและตอนม.3 เราก็โดนด่าโดนนินทาแบบเหตุผลควายๆไม่ยุติธรรมมาเยอะแล้วเลยปรงชีวิตสุดๆ ก็เลยไม่ช่วยอะไรแต่เราเอาเตาไฟมานะถือว่ามีประโยชน์ละไม่มีเตากูพวกก็มีเตาเดียวใช้นั้นแหละหัดสำนึกบุญคุณกูบ้างไอพวกหิ5556346​ แล้วเหมือนโชคร้ายมากเพราะคนที่เราเกลียดอ่ะมันอยู่หมู่เดียวกัน​ เราจะเล่าแบบรวบๆเลยละกัน
          คือเราอ่ะไม่ช่วยอะไรทั้งนั้นเพราะเบื่อไม่อยากทำอะไรแล้ว แต่เราก็อยากจะช่วยเพื่อนในหมู่บางคนที่เขาทำดีกับเรานะ แต่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรแม้เราจะคะยั้นตะยอขอช่วยแล้ว และเราก็ปฏิเสธข้าวทุกมือเลยแต่ในมื้อนึงเราก็ยอมกินเพราะเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกันชวนเลยยอมกิน ในอีกวันต่อมาเพื่อนก็ใช้ให้เราไปล้างหม้อ เราเลยเอาไปล้างแล้วไปเอาข้าวใส่น้ำด้วยเลยถือว่าตอบแทนข้าวจานนั้น มันก็ดูจะจบใช่มะ แต่ไม่ค่ะ เพราะเราเนี่ยก็มีเพื่อนสนิทอยู่อีกหมู่แล้วเราจะไปเดินคุยกับเพื่อนดูเพื่อนยกของไรงี้แล้วตอนนั้นเพื่อนมันก็ไม่ว่างละขอให้เราช่วยเอากะทะไปวางที่ ที่ล้างจาน เราเลยเอาไว้วางไว้ให้แต่ไม่ได้ช่วยล้างนะคะ แล้วตอนนั้นคนที่เราเกลียดที่อยู่หมู่เดียวกับเราก็มาล้างจานกับเพื่อนเขา แล้วจู่ๆก็โพล่งขึ้นมาแระมาณว่า " หมู่คนอื่นอ่ะช่วยจัง ทีหมู่ตัวเองยังไม่เห็นทำอะไร ​เมื่อวานยังมากินข้าวอยู่เลย" ประมาณนี้ค่ะ ละตอนนั้นคือเราก็กำลังนั่งรอเพื่อนแบบเอ๋อๆ อยู่ เลยทำหน้าระรื่นกวนไปแต่ไม่ได้มีปฏิกิริยามากนะคะจนเพื่อนเรามานั่นแหละ แล้วตอนเพื่อนเรากำลังล้างจานกับหมู่อื่นๆ ​อยู่เพราะเราหงุดหงิดและก็น้อยใจเราเลยแหกปากถามคนแถวนั้นไปว่า "เห้ยเพื่อนเราน้อยใจอ่ะ คนในหมู่เราบอกว่าเราช่วยแต่หมู่อื่นไม่ยอมช่วยหมู่ตัวเองทั้งที่เราก็ล้างหม้อและเอาข้าวให้เขาแล้วเพราะเรากินข้าวแค่1ครั้งแล้วเราก็ไม่ได้ช่วยหมู่อื่นด้วย ละเขามาว่าเราแบบนี้นอยด์อ่ะ เราผิดปะ" คือตอนนั้นมันเบื่ออ่ะคะแบบ ปัญหาเดิมๆ เกิดทุกปี น่าเบื่อจะตายละหนีกลับเซฟฌซนไม่ได้ด้วยเซ้งเซง ก็นั่น​ แหละค่ะสรุปก็ โดนนิ​นทา 3× ​เพราะไม่ช่วยอะไรเหมือนเดิม บางทีพยายามไปมันก็เหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำอ่ะค่ะ คือมันเหนื่อย😔😔😔

อันนี้เป็นเรื่องน้อยใจเฉยๆ ​ค่ะ - ตอนช่วงกีฬาสี เราได้รับมอบหมายให้เป็นคนคุมหลีดและคนทำป้ายแสตน แต่ว่านะคะ *แต่ว่า* เราออกแบบท่าให้หลีดไปกี่ท่าหลีดก็บอกว่ามันเว่อร์เกินจนเราลำบากใจอ่ะค่ะเลยออกจากการเป็นคนคุมหลีด นอยด์ 1×  อย่างที่เราเกริ่นว่าเราไม่ชอบให้ใครแตะต้องงานที่ทำคือรวมถึงทาป้ายด้วยค่ะ เพราะเราทำคนเดียวไหวและเราใช้เทคนิคแบบพิเศษที่ไม่ได้ทาแบบปกติมันก็เลยทำให้เราไม่ไว้ใจให้ใครทำยิ่งกว่าเดิมค่ะเพราะส่วนใหญ่เขาไม่มีฝีมือกัน(อันนี้ไม่ได้ดูถูกนะคะ) เราก็ทำๆ ไปจนเหลือแค่อีกนิดเดียวเท่านั้นค่ะ ซึ่งปกติหลังจากที่เราทำป้ายเสร็จเราจะเก็บป้ายเข้าห้องเก็บของ ของสีเรา และพู่กัน สี จจานสีเราจะล้างให้สะอาดแล้วใส่รวมกันในตะกร้าแบบแยกประเภทและเก็บเข้าห้องพร้อมกับป้าย พูดงี้พอจะรู้ใช่มั้ยคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น463636736377 แล้วตอนนั้นเราติดงานศิลปะหัตถกรรมต้องไปร้องเพลงเลยไว้ใจให้เพื่อนทำ(เพราะจำใจ) แล้วพอกลับมาเราเกือบช๊อคค่ะ ป้ายไม่เก็บ สีหกเลอะเทอะ พู่กันเปื้อนสีแข็งโป๊ก และจานสีที่ไม่ได้ใช้ก็เลอะสีค่ะ แล้วงานคือไม่ไปไหนเลยอยู่แบบนั้น นั่นแหละ ​นอยด์ 2× + โกรธ 1×
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อันนี้คือรูปตอนมาเห็นคือเกือบช๊อคค่ะรูปตอนเสร็จ**



บางทีแบบไม่อยากจะฟังอะไรเลยอยากหนีไปไกลๆ แต่มันทำไม่ได้ไงรู้ว่าถ้าทำแบบนั้นจะกลายเป็นไอ้พวกขี้แยไม่ยอมฟังอะไรแล้วแต่แก มันบับ🥹 โคตรทรมานเลยนะเว่ยแบบกูร้องไห้อยู่กูเฟลจัดๆและยังพยายามบังคับตัวเองให้รับฟังเหตุผลอีกคนเพราะนิสัยโง่ๆของตัวเองที่ชอบให้ปัญหามันจบตรงนั้นเลย แต่มันเฟลแล้วก็ผิดหวังจริงๆนะเว่ย บางทีแบบ บอกเหตุผลมาแต่การกระทำกับเหตุผลมันไปคนละทาง

เช่นบอกว่า ให้เพื่อนๆช่วยกันงานจะได้เสร็จเร็วๆ แต่ในวันที่ฉันไม่อยู่ก็ไม่ได้เอางานมาทำกันเลยด้วยซ้ำอ่ะ สรุปคือฉันก็ต้องมานั่งทำงานที่โดนเร่งผิดหวังทั้งน้ำตาเพราะรู้สึกผิดหวังที่อุส่ายอมไว้ใจที่ให้ทำงานแต่สุดท้ายก็ไม่ยอมทำกันอ่ะ ทั้งๆที่บอกกับฉันว่าจะช่วยๆ มันต้องคิดยังไงอ่ะ🥹🥹🥹

ทั้งหมดก็แค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ😘😘😘