ขอเกริ่นสักนิด...
บันทึกการเดินทางครั้งนี้เขียนตั้งแต่ออกทริปเมื่อเดือนก่อน
ที่สำคัญคือ ไม่เคยเปิดเผยบันทึกส่วนตัวในที่สาธารณะขนาดนี้มาก่อนเลย
แต่เกิดมิตรภาพระหว่างทริปกับผู้ชื่นชมการบันทึกขีดเขียนครั้งนี้ขึ้น จึงได้นำมาแบ่งปัน...
เรื่องของเรื่องเริ่มต้นที่ พี่คนหนึ่งและภรรยา (ซึ่งไม่รู้จักชื่อทั้งคู่) ก่อนจะเช็คเอ้าท์กลับได้เอ่ยปากไว้ว่า
...เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เห็นบันทึกหน้าสุดท้ายของทริป... คือพี่ทั้งสองนั่งดูคนบ้าวาดบ้าเขียนอยู่นานจนเกิดสงสัย
เลยเขยิ๊บเขยิบเข้ามาดูใกล้ๆ จึงเกิดการสัญญิงสัญญาว่าจะมาโพสให้ชมจนจบลงที่นี่
เวลาผ่านล่วงเลยมาเป็นแรมเดือนถึงจะว่างมาโพส หวังว่าพี่คนนั้นและภรรยาจะมีโอกาสได้เห็นและยังระลึกถึงกันค่ะ
จุดหมายปลายทางครั้งนี้คือ... ไร่แสงอรุณ ... สถานที่แห่งความสงบ หลีกหนีทุกความวุ่นวายรอบตัว
คงไม่ต้องบรรยายอะไรกับสถานที่แห่งนี้มากนัก เพราะน่าจะรู้จักชื่อเสียงกันดีในด้านธรรมชาติและความสงบเงียบ
ดื่มด่ำกับธรรมชาติรอบตัว ใช้ชีวิตเรื่อยๆ ปล่อยให้เวลาไหลเอื่อยไปกับสายน้ำและขุนเขาตรงหน้า
และนี่เป็นครั้งที่สองสำหรับการเดินทางไปไร่แสงอรุณ (ครั้งแรกเมื่อปีก่อน)
ทริปกะทันหันครั้งนี้ จุดประสงค์ไม่มีอะไรมาก แค่ต้องการความสงบและพักสมอง ทั้งยังมีคูปองที่ซื้อไว้อยู่แล้ว
คิดได้ปุ๊บ ก็ปุบปับจัดกระเป๋า เคลียร์การงานที่คั่งค้าง ตรวจสอบสภาพรถ แล้วก็เตรียมออกเดินทาง
ครั้งแรกที่ไปค่อนข้างเป็นห่วงเรื่องเส้นทาง เพราะต้องผ่านทางชนบท
แถมยังขับกันไปแบบสองสาวโสด ถ้าหลงจะต้องเสียอารมณ์แน่ๆ
แต่การเดินทางครั้งนี้ง่าย สะดวกสบายและไม่กังวล (ยังจำทางได้) ซึ่งต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง
และอันที่จริงแล้วเส้นทางไปไร่แสงอรุณนั้นง่ายมาก ส่วนใหญ่เป็นเส้นทางตรงไปตามถนนเรื่อยๆ เลี้ยวนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น
ขับรถ กินขนม ชมวิวข้างทาง ผ่านสารพัดหมู่บ้าน หมู่เล็กหมู่น้อย ขับแบบไม่จดจ่อพะวงกับเส้นทาง แค่สองชั่วโมงนิดๆ ก็ถึง
มาถึงก็แวะจัดการห้องพัก จัดสตอเบอรี่ปั่นดับกระหาย ชื่นชมความงามของธรรมชาติ
ตบท้ายด้วยการสั่งปิ่นโตมื้อเย็นตามธรรมเนียมสำหรับบ้านพักโซนบนเขา พร้อมยืมร่มมาเป็นอาวุธคู่กาย
แล้วก็มาถึงนาทีวัดใจ... ตะกายเขายามแดดเปรี้ยง เดินๆ อยู่ก็อยากจะมีวิชาแบบในหนังจีน เหาะทีเดียวให้ถึงยอด
ก่อนกลับก็เก็บภาพแผนที่โดยรวมของไร่แสงอรุณที่ติดอยู่ตรงประตูห้องของบ้านทุกหลังลงสมุด
และสั่งลาไปกับกล้วยไม้งามๆ ซึ่งเบ่งบานรอส่งอยู่หน้าล็อบบี้
อุปกรณ์คู่ใจที่ช่วยรังสรรค์จินตนาการให้บรรเจิด ซึ่งพกติดตัวไปด้วยเสมอ
(สมุด DIY style Midori / ตลับสีน้ำพกพาเวอร์ชั่นประหยัดงบ/ พู่กัน ปากกา และดินสอ)
สุดท้าย... ต้องออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนวาดรูปสวย ไม่ได้มีทักษะการวาดรูประบายสีเท่าไหร่ ยิ่งการลงสีน้ำก็ซี้ซั้วมั่วไป
อาศัยแค่ความชอบ+ครูพักลักจำ วาดเอามันส์เข้าว่า ไม่ได้ถูกหลักการอะไรนัก ส่วนใหญ่แล้วเอาแค่พอให้ดูออก
เพราะบางสถานที่ที่ไปเที่ยวอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ได้ไป จึงอยากเก็บภาพบรรยากาศที่เราเห็นไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้น
และระลึกถึงคำครูศิลปะท่านหนึ่งที่สอนไว้เสมอว่า "สวยแค่ไหนไม่สำคัญ ขอแค่กล้าที่จะวาดออกมา"
โพสอะไรทำนองนี้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดประการใดแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไร่แสงอรุณ ฉบับ Travel Journal
บันทึกการเดินทางครั้งนี้เขียนตั้งแต่ออกทริปเมื่อเดือนก่อน
ที่สำคัญคือ ไม่เคยเปิดเผยบันทึกส่วนตัวในที่สาธารณะขนาดนี้มาก่อนเลย
แต่เกิดมิตรภาพระหว่างทริปกับผู้ชื่นชมการบันทึกขีดเขียนครั้งนี้ขึ้น จึงได้นำมาแบ่งปัน...
เรื่องของเรื่องเริ่มต้นที่ พี่คนหนึ่งและภรรยา (ซึ่งไม่รู้จักชื่อทั้งคู่) ก่อนจะเช็คเอ้าท์กลับได้เอ่ยปากไว้ว่า
...เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เห็นบันทึกหน้าสุดท้ายของทริป... คือพี่ทั้งสองนั่งดูคนบ้าวาดบ้าเขียนอยู่นานจนเกิดสงสัย
เลยเขยิ๊บเขยิบเข้ามาดูใกล้ๆ จึงเกิดการสัญญิงสัญญาว่าจะมาโพสให้ชมจนจบลงที่นี่
เวลาผ่านล่วงเลยมาเป็นแรมเดือนถึงจะว่างมาโพส หวังว่าพี่คนนั้นและภรรยาจะมีโอกาสได้เห็นและยังระลึกถึงกันค่ะ
จุดหมายปลายทางครั้งนี้คือ... ไร่แสงอรุณ ... สถานที่แห่งความสงบ หลีกหนีทุกความวุ่นวายรอบตัว
คงไม่ต้องบรรยายอะไรกับสถานที่แห่งนี้มากนัก เพราะน่าจะรู้จักชื่อเสียงกันดีในด้านธรรมชาติและความสงบเงียบ
ดื่มด่ำกับธรรมชาติรอบตัว ใช้ชีวิตเรื่อยๆ ปล่อยให้เวลาไหลเอื่อยไปกับสายน้ำและขุนเขาตรงหน้า
และนี่เป็นครั้งที่สองสำหรับการเดินทางไปไร่แสงอรุณ (ครั้งแรกเมื่อปีก่อน)
ทริปกะทันหันครั้งนี้ จุดประสงค์ไม่มีอะไรมาก แค่ต้องการความสงบและพักสมอง ทั้งยังมีคูปองที่ซื้อไว้อยู่แล้ว
คิดได้ปุ๊บ ก็ปุบปับจัดกระเป๋า เคลียร์การงานที่คั่งค้าง ตรวจสอบสภาพรถ แล้วก็เตรียมออกเดินทาง
ครั้งแรกที่ไปค่อนข้างเป็นห่วงเรื่องเส้นทาง เพราะต้องผ่านทางชนบท
แถมยังขับกันไปแบบสองสาวโสด ถ้าหลงจะต้องเสียอารมณ์แน่ๆ
แต่การเดินทางครั้งนี้ง่าย สะดวกสบายและไม่กังวล (ยังจำทางได้) ซึ่งต่างจากครั้งแรกโดยสิ้นเชิง
และอันที่จริงแล้วเส้นทางไปไร่แสงอรุณนั้นง่ายมาก ส่วนใหญ่เป็นเส้นทางตรงไปตามถนนเรื่อยๆ เลี้ยวนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น
ขับรถ กินขนม ชมวิวข้างทาง ผ่านสารพัดหมู่บ้าน หมู่เล็กหมู่น้อย ขับแบบไม่จดจ่อพะวงกับเส้นทาง แค่สองชั่วโมงนิดๆ ก็ถึง
มาถึงก็แวะจัดการห้องพัก จัดสตอเบอรี่ปั่นดับกระหาย ชื่นชมความงามของธรรมชาติ
ตบท้ายด้วยการสั่งปิ่นโตมื้อเย็นตามธรรมเนียมสำหรับบ้านพักโซนบนเขา พร้อมยืมร่มมาเป็นอาวุธคู่กาย
แล้วก็มาถึงนาทีวัดใจ... ตะกายเขายามแดดเปรี้ยง เดินๆ อยู่ก็อยากจะมีวิชาแบบในหนังจีน เหาะทีเดียวให้ถึงยอด
ก่อนกลับก็เก็บภาพแผนที่โดยรวมของไร่แสงอรุณที่ติดอยู่ตรงประตูห้องของบ้านทุกหลังลงสมุด
และสั่งลาไปกับกล้วยไม้งามๆ ซึ่งเบ่งบานรอส่งอยู่หน้าล็อบบี้
อุปกรณ์คู่ใจที่ช่วยรังสรรค์จินตนาการให้บรรเจิด ซึ่งพกติดตัวไปด้วยเสมอ
(สมุด DIY style Midori / ตลับสีน้ำพกพาเวอร์ชั่นประหยัดงบ/ พู่กัน ปากกา และดินสอ)
สุดท้าย... ต้องออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนวาดรูปสวย ไม่ได้มีทักษะการวาดรูประบายสีเท่าไหร่ ยิ่งการลงสีน้ำก็ซี้ซั้วมั่วไป
อาศัยแค่ความชอบ+ครูพักลักจำ วาดเอามันส์เข้าว่า ไม่ได้ถูกหลักการอะไรนัก ส่วนใหญ่แล้วเอาแค่พอให้ดูออก
เพราะบางสถานที่ที่ไปเที่ยวอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ได้ไป จึงอยากเก็บภาพบรรยากาศที่เราเห็นไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้น
และระลึกถึงคำครูศิลปะท่านหนึ่งที่สอนไว้เสมอว่า "สวยแค่ไหนไม่สำคัญ ขอแค่กล้าที่จะวาดออกมา"
โพสอะไรทำนองนี้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดประการใดแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ