น้ำตาไหลให้แก่ความซึ้ง, ความเศร้า, และความอิ่มเอมของความรักที่ซื่อตรง, มั่นคง, ลุ่มลึก, และมีแต่ความปรารถนาที่ดีให้แก่กันของไรวินท์กับแพรขาว
การที่ชมละครมาตั้งแต่ต้น ก็จะทำให้พบว่าละครเล่าถึงความรักที่มันไม่หวือหวา แต่มันค่อยๆแทรกซึม ระหว่างไรวินท์กับแพรขาว อย่างคมคายมาโดยตลอด
เรียกว่าค่อยๆสั่งสมมาเรื่อยๆ ผมก็มีความรู้สึกร่วมกับตรงนี้นะและชอบมากด้วย เพราะมันเป็นความรักที่บริสุทธิ์กว่าความรักของหนุ่มกับสาวแนวอื่นน่ะ มันไม่ค่อยจะมีให้เห็นดี ได้เปลี่ยนความรู้สึกมาอีกแนวหนึ่ง
อันนี้ผมมองว่าเป็นหัวใจของเรื่องนี้ยิ่งกว่าประเด็นอื่นๆในเรื่อง
ตอนที่แพรขาวเริ่มรู้ตัวว่าไรวินท์กำลังจะต้องไปแล้ว มันก็เริ่มเศร้าได้ที่แล้วอะ คุณริต้าแสดงดีจริงๆ
ตอนที่เขาจะจากลากัน มันก็สวยงาม, น่ารัก, อบอุ่น, โรแมนติก, ซึ้ง, และเศร้าโศก ผสมๆกันไปในคราวเดียวกันได้อย่างถึงหัวใจ แล้วผลที่ได้ก็คือน้ำตาไหล
คุณริต้าโคตรสวยและน่ารักมากฉากนี้ โดยเฉพาะตอนที่เกือบหลุดปากว่ารักพระเอก เป็นฉากโรแมนติกของพระเอกกับนางเอกที่งดงามโคตรเลยฉากนี้
พอฉากจบ ที่ไรวินท์มารับแพรขาว อันนี้ความรู้สึกก็ไม่ขึ้นแล้ว แต่รู้สึกอิ่มเอมว่าสุดท้ายเขาก็ได้ลงเอยกันสักที
ดูละครของคุณติ๊กกับคุณริต้ามาหลายเรื่อง ไม่เคยร้องไห้ให้กับความรักของพระเอกกับนางเอกของเขามาก่อนนะครับไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกครับ เพราะบทโทรทัศน์วางเรื่องมาดีจริงๆ ความรักของเขามันซึ้งมากอะ แล้วมันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าความรักของเขามันลึก มันไม่ใช่ความรักที่หวือหวาอย่างฉาบฉวย ซึ่งละครมักจะจบอยู่แค่ที่จังหวะนั้น ให้เป็นอันว่าจบอย่างมีความสุขตามระเบียบ
ตอนจากลาคิดว่าเข้าใจแพรขาวแล้วแต่เข้าใจไรวินท์ยิ่งกว่าครับ
ฉากที่แพรขาวนั่งที่ศาลาสีนวล แล้วมีไรวินท์นั่งอยู่ด้านหลังอยู่ที่ศาลาไรวินท์ ฉากนี้ก็สวยงามมาก คุณริต้าดูเป็นแพรขาว ผู้หญิงที่ใครเห็นก็ต้องรักจริงๆครับ ดูเป็นผู้หญิงที่ดีอะ
กุหลาบสีขาว ตัวแทนแห่งความรักของไรวินท์กับแพรขาว ที่แสดงให้เห็นว่ามันแทนความรักของวินกับแพรได้อย่างไร โดยที่ไม่ต้องบอกให้ฟัง
ฉากพัสกรมาลากับฉากสีนวลมาลา อันนี้ผมก็ร้องไห้ เอ่อ มาติดๆกันทุกฉากเลยอะ ตอนจบนี่ซึ้งเกือบทุกเบรก
ละครเรื่องนี้อ้างอิงความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติไว้ได้ดีมาก เพราะค่อนข้างตรงกับที่เชื่ออยู่ ผมรู้สึกว่ามันไม่จริงแค่ตรงที่ว่าอยู่กันคนละภพแต่กลับสัมผัสกันได้แค่นั้นเองล่ะ แล้วขอติอีกเรื่องตรงที่ว่าคุณริต้าซึ่งแสดงดีมากมาตลอดในบทบาทของแพรขาว กลับมาแสดงไม่ค่อยดีในบทบาทของแพรขาววัยชรา ต้องไปดูคุณอ๋อม, คุณเมย์, คุณชาย, คุณรัชนก, และคุณณัฏฐา ตอนที่เขาเล่นเรื่องแต่ปางก่อนนะครับ อันนั้นเทพจริง
ผู้ชายที่เป็นหลานของแพรขาวเป็นครอบครัวเดียวกันกับเจนน่า
ไรวินท์กับแพรขาว ความรักในละครของติ๊กกับริต้าเพียงเรื่องเดียว ที่ทำให้ผมน้ำตาไหลได้
การที่ชมละครมาตั้งแต่ต้น ก็จะทำให้พบว่าละครเล่าถึงความรักที่มันไม่หวือหวา แต่มันค่อยๆแทรกซึม ระหว่างไรวินท์กับแพรขาว อย่างคมคายมาโดยตลอด
เรียกว่าค่อยๆสั่งสมมาเรื่อยๆ ผมก็มีความรู้สึกร่วมกับตรงนี้นะและชอบมากด้วย เพราะมันเป็นความรักที่บริสุทธิ์กว่าความรักของหนุ่มกับสาวแนวอื่นน่ะ มันไม่ค่อยจะมีให้เห็นดี ได้เปลี่ยนความรู้สึกมาอีกแนวหนึ่ง
อันนี้ผมมองว่าเป็นหัวใจของเรื่องนี้ยิ่งกว่าประเด็นอื่นๆในเรื่อง
ตอนที่แพรขาวเริ่มรู้ตัวว่าไรวินท์กำลังจะต้องไปแล้ว มันก็เริ่มเศร้าได้ที่แล้วอะ คุณริต้าแสดงดีจริงๆ
ตอนที่เขาจะจากลากัน มันก็สวยงาม, น่ารัก, อบอุ่น, โรแมนติก, ซึ้ง, และเศร้าโศก ผสมๆกันไปในคราวเดียวกันได้อย่างถึงหัวใจ แล้วผลที่ได้ก็คือน้ำตาไหล
คุณริต้าโคตรสวยและน่ารักมากฉากนี้ โดยเฉพาะตอนที่เกือบหลุดปากว่ารักพระเอก เป็นฉากโรแมนติกของพระเอกกับนางเอกที่งดงามโคตรเลยฉากนี้
พอฉากจบ ที่ไรวินท์มารับแพรขาว อันนี้ความรู้สึกก็ไม่ขึ้นแล้ว แต่รู้สึกอิ่มเอมว่าสุดท้ายเขาก็ได้ลงเอยกันสักที
ดูละครของคุณติ๊กกับคุณริต้ามาหลายเรื่อง ไม่เคยร้องไห้ให้กับความรักของพระเอกกับนางเอกของเขามาก่อนนะครับไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกครับ เพราะบทโทรทัศน์วางเรื่องมาดีจริงๆ ความรักของเขามันซึ้งมากอะ แล้วมันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าความรักของเขามันลึก มันไม่ใช่ความรักที่หวือหวาอย่างฉาบฉวย ซึ่งละครมักจะจบอยู่แค่ที่จังหวะนั้น ให้เป็นอันว่าจบอย่างมีความสุขตามระเบียบ
ตอนจากลาคิดว่าเข้าใจแพรขาวแล้วแต่เข้าใจไรวินท์ยิ่งกว่าครับ
ฉากที่แพรขาวนั่งที่ศาลาสีนวล แล้วมีไรวินท์นั่งอยู่ด้านหลังอยู่ที่ศาลาไรวินท์ ฉากนี้ก็สวยงามมาก คุณริต้าดูเป็นแพรขาว ผู้หญิงที่ใครเห็นก็ต้องรักจริงๆครับ ดูเป็นผู้หญิงที่ดีอะ
กุหลาบสีขาว ตัวแทนแห่งความรักของไรวินท์กับแพรขาว ที่แสดงให้เห็นว่ามันแทนความรักของวินกับแพรได้อย่างไร โดยที่ไม่ต้องบอกให้ฟัง
ฉากพัสกรมาลากับฉากสีนวลมาลา อันนี้ผมก็ร้องไห้ เอ่อ มาติดๆกันทุกฉากเลยอะ ตอนจบนี่ซึ้งเกือบทุกเบรก
ละครเรื่องนี้อ้างอิงความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติไว้ได้ดีมาก เพราะค่อนข้างตรงกับที่เชื่ออยู่ ผมรู้สึกว่ามันไม่จริงแค่ตรงที่ว่าอยู่กันคนละภพแต่กลับสัมผัสกันได้แค่นั้นเองล่ะ แล้วขอติอีกเรื่องตรงที่ว่าคุณริต้าซึ่งแสดงดีมากมาตลอดในบทบาทของแพรขาว กลับมาแสดงไม่ค่อยดีในบทบาทของแพรขาววัยชรา ต้องไปดูคุณอ๋อม, คุณเมย์, คุณชาย, คุณรัชนก, และคุณณัฏฐา ตอนที่เขาเล่นเรื่องแต่ปางก่อนนะครับ อันนั้นเทพจริง
ผู้ชายที่เป็นหลานของแพรขาวเป็นครอบครัวเดียวกันกับเจนน่า