เริ่มต้นชีวิตคู่ จะรอดมั้ยครับ ผมเจอแบบนี้

ผมต้องยอมทุกอย่าง เธอยื่นคำขาด จะไม่ปรับตัวอะไรเพื่อผม รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิก

ตกลงนี่ที่เราอยู่ด้วยกัน มันคือความรักหรือความเหงา ผมเข้าใจมาตลอดว่าความรักจะไปรอด เรา2คนหรือขีวิตคู่คนอื่นๆจะต้องมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน พูดจากันดีๆ แต่นี่ให้ผมมาเอาใจเข้าใจแต่ฝ่ายเดียวแถมชอบตะคอกใส่ผม เธอบอกจะให้ผมกลัวบอกผมตรงๆแบบนั้น

ผมอยากมีคู่คิดในชีวิต คิดว่าใช่แล้วตอนที่เราคบกัน แต่พอมาใช้ชีวิตร่วมกัน กลายเป็นคู่คิด แต่ผมค้องคิดเหมือนเค้าเท่านั้น
ไม่มีสิทธ์คิดแตกต่างได้เลย

เอะอะก็ไล่ผมกลับบ้าน บอกเลิกบ้าง เก็บข้าวของจะหนีบ้าง ผมตามง้อตลอด จนบางครั้งกอดเขาร้องไห้ไม่อยากให้ไปไหน จนบางครั้งผมสงสารตัวเองเหลือเกิน

นี่ผมดีขนาดนี้ยังเป็นแบบนี้. ถ้าผมเหลวไหลจะขนาดไหน บอกตรงๆผมมองอนาคตไม่ออกจริงๆ ว่าเขารักผมแต่ทำใมปรับตัวเพื่อผมไม่ได้เลย คำว่าเลิกคิดอยากจะพูดก็พูดได้ทุกๆวัน เครียดครับ ผมขอระบายหน่อยครับ