สวัสดีค่ะ ก็ตามหัวข้อกระทู้เลย
เรารู้สึกว่าตัวเอง

เหมือนไม่มีความหมาย คือนี่แบบเครียดถึงขั้นต้องมาตั้งกระทู้ตอนจะตีหนึ่ง ฮ่าๆ อารมณ์มันประมาณว่านอยๆชีวิต อายุ21 แล้วทำไมยังไม่ไปไกลเลย อยากทำให้ครอบครัวสบาย บางทีก็คิดนะว่าเราอาจเกิดช้าไปรึเปล่า เพราะครอบครัวเราจะมี แม่ กับ ป้า ซึ้งทั้งสองอายุประมาณก็ 60 ได้แล้ว แม่เรา 56 ส่วนป้า 62 เรารู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ายังไงก็ไม่รุ้ ทั้งๆที่เราก็เรียนหนังสือดีมาตลอด มีแต่ช่วงหลังนี่หละที่แย่เพราะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนต้องลาออกเพราะรู้สึกว่าการเรียนมันดรอปลงมาก เราไม่เที่ยวกลางคืน ไม่เคยทำเรื่องไม่ดี จะมีก็แต่ขอเงินที่บ้าน ไม่รุ้เราขอเยอะไปไหม หรือว่าอายุเท่าเราเค้าเลิกขอผู้ใหญ่กันแล้ว แต่วันนึงเราใช้เงินช่วงปิดเทอมวันละ 50 บาทเองนะ หรือว่ามันมากไป แต่บางทีก็คิดว่าตัวเองเป็นคนฟุ้มเฟือยเหมือนกันนะ เพราะเวลามีเงินทีไรเราจะชอบไปหาอะไรอร่อยๆแพงๆกินตลอด กินทีก็ 300+ นี่เราเป็นอะไรของเรา ฮ่าๆ คิดมากขนาดนี้ควรจะพบจิตแพทย์ดีไหม?
อารมณ์ประมาณว่า

ทำไมเราเลี้ยงครอบครัวไม่ได้สักที
เคยอยู่เฉยๆแล้วรู้ว่าไร้ค่าบ้างไหม ? เวลารู้สึกแบบนี้เราจะจัดการกับความรู้สึกแย่ๆยังไงดี ?
เรารู้สึกว่าตัวเอง
อารมณ์ประมาณว่า