นั่งสมาธิ-> ฌาน 4 -> วิปัสสนากรรมฐาน -> ญาน 16 -> อนิจจัง ไม่มีเหลือ !!!
เพ่งกสิน -> ฌาน 4 -> สมาบัติ 8 -> วิปัสสนากรรมฐาน -> อนิจจัง ไม่มีเหลือ !!!

ตรรกะข้อนี้ท่านคิดว่าถูกต้องหรือไม่ ???

เห็นเยอะ...คนที่ฝึกปฏิบัติหลายๆคนมักถกเถียงกัน ว่าวิธีของชั้นถูก-วิธีของแกผิด แกนั่งบริกรรมผิด-ชั้นนั่งบริกรรมถูก ภาพที่เกิดในนิมิตในขณะทรงฌานของแกผิดของข้าซิถูก...บางคนอาการของฌานครบ บางคนเกิดไม่ครบแต่ก็สามารถเข้าถึงสภาวะของสมาบัติ 8 ได้ในเมื่อปลายทางของการฝึก คือ ความไม่มีอะไรเหลือเหมือนกัน ทำไมยังถกเถียงกัน หรือว่า ความเป็นอนิจจังของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ???