ถ้าเรารักเขา แต่เขามองเราเป็นแค่เพื่อน เราควรบอกความในใจหรือเก็บไว้ดีครับ

สวัสดีครับทุกคนที่เข้ามาอ่าน

ท้าวความนิดนึงนะครับ

ความสำพันธ์ตอนแรก ของผมกับเขา เริ่มจากเพื่อนครับ ช่วงแรกๆที่ได้คุยกัน ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แค่เป็นเพื่อนคุยแก้เหงา เท่านั่นเอง พอได้คุยกันไปเรือยๆ เขาก็เริ่มไว้ใจ ที่จะเล่าเรื่องต่างๆให้เราฟังทั้งๆที่ผมรู้จักกับเขาได้ไม่กี่เดือน เขามีปัญหาชีวิต ไม่ว่าจะเรื่องงาน ครอบครัว เพื่อน เขาจะมาเล่าให้เราฟังทุกๆเรื่องจนตอนนี้ผม รู้เรื่องของเขาครึ่งชีวิตก็ว่าได้ (แต่ที่เขาเล่าให้ผมฟังเกิดจากการที่ผมชอบถาม ใส่ใจเขาอยู่ตลอด)  ซึ่งผมเป็นคนแบบนี้ ถ้าได้สนิด คุยแล้วถูกคอ ผมจะถาม  แต่บางเรื่อง ผมก็รู้สึกว่า ผมก็ไม่น่าจะเป็นคนที่เขาไว้ใจขนาดที่ต้องเล่าให้ผมฟังสักเท่าไหร่

     ซึ่งเราคุยกันทุกๆวัน   จนผมรู้สึกสับสนในความสำพันธ์ (ไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ควรสับสนหรือเปล่า) ผมเงียบหายไปสักพักไม่อ่านแชทเฟสบุ๊กเขา  
แต่เขาก็สงสัย เขาเลยถามผมว่า เป็นอะไรหรือเปล่า ผมเลยถามเขากลับไปว่า

"เราสองคนคุยกันทุกวัน สรุปแล้วเราคุยกันในฐานะอะไร เพื่อน หรือแค่คนแก้เหงา ผมสับสน"
เขาก็ตอบว่า
"เป็นเพื่อนที่คุยด้วยแล้วลงตัว"
(ไม่รู้ที่เขาตอบแบบนี้เพราะผมให้โจทย์เขาแค่ 2 อย่างหรือเปล่า)
ก็ต้องแต่นั่นมา ผมยอมรับในคำตอบของเขา และ พร้อมจะเป็นเพื่อนที่คอยปรึกษา  

*จนถึงตอนนี้ ผมเริ่มรู้สึก อยากชัดเจน อยากรู้คำตอบอีกครั้ง ถ้าเอาตามตรง ตอนผมก็รักเขาไปแล้ว แต่ดูจากท่าทีของเขา ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับผมนัก
1.ผมเลย อยากจะถามเขาไปตรงๆ  อยากจะบอกความรู้สึกของเราไปตรงๆ
2.ผมควรเงียบ แล้วหายไปจากชีวิตเขาดีครับ(ผมจะได้ไม่เจ็บกับคำตอบที่อาจจะเดาได้อยู่)

ผมกลัวว่า ถ้าบอกความรู้สึกของผมไปแล้ว เขาอาจจะเป็นคนที่ห่างไปเอง ไม่โอเคกับผมไปเลยก็ได้ ผมจึงอยากปรึกษา เพื่อนๆที่ได้เข้ามาอ่าน เพื่อแนวคิด หรือคนที่เจอเหตุการคล้ายๆกับผม

ผมรู้สึกอึดอัด เอาจิงๆผมแค่อยากให้เขารู้ว่า ผมคิดยังไงกับผม หวังไว้ลึกๆว่าเขาจะคิดแบบเดียวกับที่ผมคิด

ปล. ผมกับเขา ต่างกันค่อยค้างมาก ทั้งเรื่องอายุผมที่น้อยกว่า ฐานะการเงินทางบ้าน หน้าตา   ด้านอื่นๆที่เขาดูจะมีพร้อมไปสะทุกอย่าง ค่อนค้างรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองสักเท่าไหร่