เรื่องนี้เกี่ยวกับความรักวัยรุ่นและผมเป็นคนที่ไม่มั่นใจเอามากๆ

สวัสดีครับ ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักในวัยรุ่นของผมโดยเฉพาะคนที่ไม่ค่อยมั่นใจในตนเอง ผมอายุ 15 ผมได้มาเจอผู้หญิงคนหนึ่งทางออนไลน์คุยกันมา 9 เดือนเธอเป็นรุ่นน้องคุยมาตั้งแต่ เดือนมกราคม ปี2568งั้นเริ่มเรื่องเลยนะคับเราคุยกันมานานชอบคุยเล่นคุยหยอกล้อกันบ้างคุยให้กำลังใจกันบ้างในวันที่เขารู้สึกไม่ดี คุยแนะนำแนวทางดีๆให้กัน จริงๆแล้วผมชอบเขาตั้งแต่แรกเจอ ผมรู้สึกไม่เหงาไม่โดดเดี่ยวผมรู้สึกดีที่อยู่กับเขา เราคุยกันมาเรื่อยๆแต่ผมนั้นเป็นคนลำบากหน้าตาแย่ฐานะไม่ดี เราต่างกันมากเหมือนฟ้ากับเหวเธอสวยหน้าตาดีมีฐานะ ผมเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจเธอเพราะผมไม่มีเวลา พอทำงานมาเหนื่อยๆก็เล่นเกมบางทีผมก็โกหกเขาไปว่าทำงานเหนื่อยเลยพัก ผมรู้สึกผิดที่ทำอย่างนั้น เพราะผมไม่มั่นใจจะตอบเขาไปยังไงดีบางทีผมเหนื่อยผมก็อยากคุยกับเธอให้เวลากับเธอ แต่ผมไม่ค่อยเข้าสังคม ผมชวนคุยไม่เป็นไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนผมแค่ผู้ชายบ้านๆไม่ทันสมัย ผมชอบเธอมากแต่ไม่รู้จะบอกไปยังไง อีกใจก็ไม่อยากเพิ่มทุขก์ให้เธอเพราะเราไม่มีเวลาให้เขาไม่มีไรดีเลย อีกใจก็อยากปล่อยเข้าไป ไปเจอคนที่ดีกว่าผม ไม่อยากพาเธอมาลำบาก ผมสองจิตสองใจไม่รู้จะทำไงก่อน เพราะแบบนี้ไงที่ผมเป็นคนที่ไม่มั่นใจ ผมอยากโทษตัวเอง อยู่ไปก็ทำร้ายเขาไปเปล่าๆ จนสุดท้ายแล้วเพราะความไม่มั่นใจของผม เธอก็ได้ไปเจอคนที่ดีกว่า แต่ก็ดีแล้วเขายังใส่ใจเธอมีเวลาให้เธอมีดีหลายๆอย่าง ผมรู้สึกเสียใจที่ทำเพื่อคำว่ารักได้ไม่มากพอ ผมต้องยอมรับความจริงทำใจแล้วเดินหน้าต่อ ยอมถอยออกมาทั้งที่ยังรักเธออยู่ บางทีการเลือกถอยออกมาแต่ใจยังรักอยู่มันก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีตลอด บางครั้งผมก็อยากอยู่กับเธอนานๆบ้างอยากรั้งเธอไว้ให้นานที่สุด อยากรักเธอให้ถึงที่สุด อยากใส่ใจดูแลเธอมากกว่านี้ แต่ผมก็ได้แต่คิดถึง 9 เดือนที่ผ่านมาคงเป็นเวลาทำให้เธอรู้สึกแย่ในวันที่ผมไม่ใส่ใจเธอ ผมไม่อยากให้มันนานไปกว่านี้ยิ่งมีแต่จะเพิ่มทุกข์ให้เธอและตัวผมเอง แต่ผมก็ยอมให้เธอไปคือทางเลือกที่ดีที่สุด เพราะผมไม่มั่นใจถ้ารักเธอแล้วดูแลคุ้มรึป่าว บางครั้งผมก็คิดว่าหน้าตาอย่างผมเขารับได้รึป่าว ความคิดนี้มันก็ยังวนเวียนในหัวผมทำให้รู้สึกไม่มั่นใจตลอดเวลา แต่ก็ดีแล้วที่เธอไปจากชีวิตเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่หน้าตาไม่ดี ไม่มีความมั่นใจในตนเอง ไม่มีฐานะ ไม่มีอ่ะไรดีเลย ไม่มีเวลาให้เธอ ผมทำได้แค่คิดถึง แต่ผมก็จะเดินหน้าต่อ ครั้งต่อไปผมจะมั่นใจให้มากกว่านี้. ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องราวของผม ผมอัดอั้นไว้ไม่ไหวอยากระบายออกมา อยากให้เธอรู้ว่า
  
"ถ้าคำว่ารักของผมทำให้เธอรู้สึกแย่ผมพร้อมที่จะไปจากชีวิตเธอให้ไปเจอชีวิตที่ดีกว่า ส่วนผมจะยอมรับความจริงและเดินหน้าไปต่อ"
    
การถอยออกมาไม่ใช้การยอมแพ้แค่เป็นการยอมรับความจริง และปล่อยให้เขาไปเจออะไรที่ดีกว่า.
ทำได้แค่บอกลาและอวยพรให้โชคดี