อยากได้วิธีลืมคำพูดหวานๆที่เคยมีต่อกัน
อยากได้วิธีลืมการคุยโทรศัพท์ที่เคยมีทุกวัน
อยากได้วิธีลืมสติ๊กเกอร์หัวใจที่เค้าส่งให้ในไลน์
อยากได้วิธีลืมภาพอาหารที่เค้าอบทานที่ส่งให้ดู
อยากได้วิธีลืมวิถีชีวิตที่เค้าเคยเคยรายงานตลอดเวลา
อยากได้วิธีลืมความยอดเยี่ยมแหละสเน่ห์ของเค้าที่ทำให้ลุ่มหลง
อยากได้วิธีลืมข้อความในไลน์ที่ผมจำได้ทุกประโยค
อยากได้วิธีลืมสัญญาที่เคยบอกไว้จะไปเที่ยวด้วยกัน
อยากได้วิธีลืมคำพูดที่บอกว่าผมน่ารักและแสนดี
อยากได้วิธีลืมช่วงเวลาที่ผมอดนอนเพื่อโทรปลุกเค้า ทั้งที่งานผมเสร็จแล้ว
อยากได้วิธีลืมช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เป็นเหมือสวรรค์
อยากได้วิธีลืมเสียงหวานๆที่พูดกรอกหู
อยากได้วิธีลืมเสียงนอนกรนตอนเค้าหลับคาโทรศัพท์
อยากได้วิธีลืมเค้า จากใจผมเสียที
อยากได้วิธีลืมจริงๆ ผมควรทำไงดีครับ ?
มันเร็วมาก เร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ผมต้องามตัวเองว่า
"มันจบแล้วหรอวะ" "รอไม่ได้หรอวะ"
มันสั้นนะ แต่มันเป็นความสั้นที่ผมโครตอยากจดจำเลย
แต่ละวินาทีแม่มโครตทรมาน
ผมไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครเพราะเข็ดจากรักเก่าๆ
จนมาเจอเค้าที่โครตแสนดีกับผม เหมือนชุบชีวิตขึ้นมาใหม่เลย
แต่สุดท้ายผมก็โดนถีบกลับไปในหลุมเหมือนเดิม
ผมทิ้งทั้งเพื่อน ทิ้งรุ่นน้องที่ชอบผม
เพื่อโฟกัสที่เค้า ผมอยากภักดีกับเค้า
ไม่อยากคุยซ้อน ผมทิ้งมันแล้ว
แต่นี่หรอคือสิ่งตอบแทน
แม้แต่ "โอกาส" ตอนนี้ผมก็ไม่มีด้วยซ้ำ
ได้แต่มองเค้าอยู่ไกลๆ
ยิ่งมองยิ่งเจ็บปวด
ยิ่งเห็นเค้าดีกับคนอื่นผมก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งปวดร้าว
เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมเคยได้รับ
ผมแค่กลัวว่าหกความรู้สึกแบบนี้ยังอยุ่ ชีวิตผมมันพังแน่
ตอนนี้ฝืนทำโปรเจคที่รุมเร้า ทำไปใจลอยตลอด
พยายามทั้งทำงาน ดื่มเหล้า เพื่อให้ลืม
เฮ้ย มันก็ไม่ลืม บ้าที่สุดเลย
ทำไมตัวผมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ
รสชาติของชีวิตมันเป็นแบบนี้นี่เอง
แล้วพรุ่งนี้ผมจะเดินไปยังไงดี
ในเมื่อผมยังลากอดีตที่หลอกหลอนผมแบบนี้ไปตลอดทางด้วย
ถ้าสักวันผมเจอนางฟ้ามาปลดโซ่ตรวนนี้ออก ผมคงดีใจ
และผมคงกลัว ว่านางฟ้าคนนั้นจะเอาโซ่ตรวนอันใหม่มาผูกผมอีกหรือเปล่า ?
หรือถ้าผมยืนรอเค้าต่อไปแบบนี้ มันจะมีความหมายบ้างไหมนะ
ผมโครตอยากลืม แต่ในใจหนึ่ง
ผมก็ยังคิดถึงเค้า คิดถึงแต่พูดให้เค้าฟังไม่ได้
ผมผิดเองแหละ ผมแค่ไม่ดีพอ
ถึงเค้าจะบอกว่าไม่ได้ผิดที่ผม
แต่ผมก็เชื่อว่าหากผมดีพอ
มันจะไม่เป็นแบบนี้
ผมต้องพัฒนาตัวเอง
เผื่อสักวันเค้าเห็นคุณค่าของผม
มันอาจมีปาติหาริย์ให้เริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง
ผมงมงายไหมครับที่ยังคงเชื่อ ?
เมามากครับ อยากระบาย พอได้พิมแล้วมันโล่งดีจริงๆ
ขอบคุณที่รับฟังนะครับ : )
อยากได้วิธีลืม.......หน่อยครับ
อยากได้วิธีลืมการคุยโทรศัพท์ที่เคยมีทุกวัน
อยากได้วิธีลืมสติ๊กเกอร์หัวใจที่เค้าส่งให้ในไลน์
อยากได้วิธีลืมภาพอาหารที่เค้าอบทานที่ส่งให้ดู
อยากได้วิธีลืมวิถีชีวิตที่เค้าเคยเคยรายงานตลอดเวลา
อยากได้วิธีลืมความยอดเยี่ยมแหละสเน่ห์ของเค้าที่ทำให้ลุ่มหลง
อยากได้วิธีลืมข้อความในไลน์ที่ผมจำได้ทุกประโยค
อยากได้วิธีลืมสัญญาที่เคยบอกไว้จะไปเที่ยวด้วยกัน
อยากได้วิธีลืมคำพูดที่บอกว่าผมน่ารักและแสนดี
อยากได้วิธีลืมช่วงเวลาที่ผมอดนอนเพื่อโทรปลุกเค้า ทั้งที่งานผมเสร็จแล้ว
อยากได้วิธีลืมช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เป็นเหมือสวรรค์
อยากได้วิธีลืมเสียงหวานๆที่พูดกรอกหู
อยากได้วิธีลืมเสียงนอนกรนตอนเค้าหลับคาโทรศัพท์
อยากได้วิธีลืมเค้า จากใจผมเสียที
อยากได้วิธีลืมจริงๆ ผมควรทำไงดีครับ ?
มันเร็วมาก เร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ผมต้องามตัวเองว่า
"มันจบแล้วหรอวะ" "รอไม่ได้หรอวะ"
มันสั้นนะ แต่มันเป็นความสั้นที่ผมโครตอยากจดจำเลย
แต่ละวินาทีแม่มโครตทรมาน
ผมไม่เคยคิดจะเปิดใจให้ใครเพราะเข็ดจากรักเก่าๆ
จนมาเจอเค้าที่โครตแสนดีกับผม เหมือนชุบชีวิตขึ้นมาใหม่เลย
แต่สุดท้ายผมก็โดนถีบกลับไปในหลุมเหมือนเดิม
ผมทิ้งทั้งเพื่อน ทิ้งรุ่นน้องที่ชอบผม
เพื่อโฟกัสที่เค้า ผมอยากภักดีกับเค้า
ไม่อยากคุยซ้อน ผมทิ้งมันแล้ว
แต่นี่หรอคือสิ่งตอบแทน
แม้แต่ "โอกาส" ตอนนี้ผมก็ไม่มีด้วยซ้ำ
ได้แต่มองเค้าอยู่ไกลๆ
ยิ่งมองยิ่งเจ็บปวด
ยิ่งเห็นเค้าดีกับคนอื่นผมก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งปวดร้าว
เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมเคยได้รับ
ผมแค่กลัวว่าหกความรู้สึกแบบนี้ยังอยุ่ ชีวิตผมมันพังแน่
ตอนนี้ฝืนทำโปรเจคที่รุมเร้า ทำไปใจลอยตลอด
พยายามทั้งทำงาน ดื่มเหล้า เพื่อให้ลืม
เฮ้ย มันก็ไม่ลืม บ้าที่สุดเลย
ทำไมตัวผมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ
รสชาติของชีวิตมันเป็นแบบนี้นี่เอง
แล้วพรุ่งนี้ผมจะเดินไปยังไงดี
ในเมื่อผมยังลากอดีตที่หลอกหลอนผมแบบนี้ไปตลอดทางด้วย
ถ้าสักวันผมเจอนางฟ้ามาปลดโซ่ตรวนนี้ออก ผมคงดีใจ
และผมคงกลัว ว่านางฟ้าคนนั้นจะเอาโซ่ตรวนอันใหม่มาผูกผมอีกหรือเปล่า ?
หรือถ้าผมยืนรอเค้าต่อไปแบบนี้ มันจะมีความหมายบ้างไหมนะ
ผมโครตอยากลืม แต่ในใจหนึ่ง
ผมก็ยังคิดถึงเค้า คิดถึงแต่พูดให้เค้าฟังไม่ได้
ผมผิดเองแหละ ผมแค่ไม่ดีพอ
ถึงเค้าจะบอกว่าไม่ได้ผิดที่ผม
แต่ผมก็เชื่อว่าหากผมดีพอ
มันจะไม่เป็นแบบนี้
ผมต้องพัฒนาตัวเอง
เผื่อสักวันเค้าเห็นคุณค่าของผม
มันอาจมีปาติหาริย์ให้เริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง
ผมงมงายไหมครับที่ยังคงเชื่อ ?
เมามากครับ อยากระบาย พอได้พิมแล้วมันโล่งดีจริงๆ
ขอบคุณที่รับฟังนะครับ : )