ก่อนอื่นขอเล่าความเป็นมาของชีวิตดิชั้นก่อนนะคะ
ดิชั้นอายุ 30 ปี เป็นพี่สาวคนโต และมีน้องชายเป็นเด็กพิการทางสมอง เดิมเป็นคนจังหวัดอุตรดิตถ์ แต่มาเรียนที่เชียงใหม่ ย้อนไป 5 ปีก่อนพ่อแม่เลิกกันเนื่องจากพ่อไปมีภรรยาน้อย และทิ้งหนี้สินไว้ให้แม่รวมๆแล้วเกือบ 2 ล้านบ้านเพราะเคยเอาบ้านไปจำนอง และกู้เงินร่วมกัน แต่สุดท้ายพ่อก็ไม่รับผิดชอบอะไรซักอย่างเดียวด้วยเหตุที่แม่ยอมใจอ่อนเซ็นใบหย่าให้ง่ายๆ เพราะพ่อบอกว่า ถ้าอะไรๆ ดีขึ้นจะกลับมาคบกันใหม่
จากวันนั้นพ่อก็หายไปจากชีวิตพวกเรา ดิชั้นจึงพาแม่ย้ายรกรากมาตั้งตัวอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่เพราะหนี้สินนอกระบบ และเงินกู้รายวันที่ถาถมเป็นลูกโซ่ ที่เราไม่สามารถรับผิดชอบได้ เราจึงตัดสินใจพาแม่กับน้อง หนีมาเชียงใหม่ด้วยกัน
ดิชั้นเคยทำงานได้เดือนละ 9000 บาท ดูแลแม่และน้องที่พิการทุกเดือนก็เหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี อดบ้าง มีบ้างตามยะถากรรม
เพราะเราต้องเช่าบ้าน เดือนละ 3000 บาท เราอยู่ด้วยกันด้วยความพอเพียง จนกระทั่งวันนึงเหตุไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น น้องชาย และ แม่เกิดล้มป่วยพร้อมกัน แม่ดิชั้นเป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวานแถมไม่พอ น้องชายดันเป็นโรคไตรั่ว ต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง บวกกับเป็นต้อกระจก
ปัจจุบันที่ชั้นจำเป็นต้องลาออกจากงาน แล้วออกมาเปิดร้านซักรีดที่บ้านเช่า เพื่อที่จะดูแลน้องและแม่ ทำไปทำมาหนี้สินก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะเจ้าหนี้ที่บ้านเกิด ตามมาเจอ และทวงเงินคืน รวมถึงบ้านที่เคยจำนองไว้ก็กำลังจะโดนยึด
ทุกวันนี้ดิชั้นเป็นหนี้นอกระบบอยู่ 80000 บาท จากการเอามอเตอร์ไซค์ไปจำนำ และกู้รายวันมาเพื่อหมุนเวียนในครอบครัว
ดิชั้นอยากจะปลดหนี้บางส่วนไป แต่จะไปกู้สถาบันการเงินต่างๆ ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีสลิปเงินเดือน
พอจะมีใครทราบ หรือหาทางออกให้ดิชั้นและครอบครัวได้บ้างมั้ยคะ ว่าจะทำยังไงให้ผ่านมันไปได้ อีก 5 วัน ดิชั้นต้องหาเงินไป
ใช้หนี้ที่บ้าน 5 หมื่นบาท ตอนนี้ทั้งครอบครัวเราทั้งเนื้อทั้งตัว มีเงินอยู่ 700 บาท จนถึงสิ้นเดือน จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้มั้ยชีวิต
ถ้ามีหน่วยงานใดพอจะช่วยดิชั้นได้ ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ดิชั้นท้อเต็มที จนบางทีก็คิดว่าตายๆ ไปเลยดีกว่ามั้ย
แต่พอมองหันกลับเห็นแม่กับน้องที่อดทนสู้ด้วยกันมา ก็ทำไม่ลงจริงๆ จะไปวอนคนเมตตาสงสารมาช่วยปลดหนี้ ก็ไม่มีใครกล้าช่วย
วันนี้ดิชั้นสุดๆ แล้วจริงๆ เลยลองมาหาคำปรึกษาจากในนี้ เพราะอาจจะมีคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ก็เป็นได้
ขอบพระคุณสำหรับท่านที่เสียสละเวลามาอ่าน และขอให้กำลังใจคนที่ท้อแท้และชีวิตตกอยู่ในสภาพเดียวกับดิชั้นค่ะ
เมื่อชีวิตมาถึงทางตัน คุณจะทำอย่างไร ช่วยให้คำตอบที
ดิชั้นอายุ 30 ปี เป็นพี่สาวคนโต และมีน้องชายเป็นเด็กพิการทางสมอง เดิมเป็นคนจังหวัดอุตรดิตถ์ แต่มาเรียนที่เชียงใหม่ ย้อนไป 5 ปีก่อนพ่อแม่เลิกกันเนื่องจากพ่อไปมีภรรยาน้อย และทิ้งหนี้สินไว้ให้แม่รวมๆแล้วเกือบ 2 ล้านบ้านเพราะเคยเอาบ้านไปจำนอง และกู้เงินร่วมกัน แต่สุดท้ายพ่อก็ไม่รับผิดชอบอะไรซักอย่างเดียวด้วยเหตุที่แม่ยอมใจอ่อนเซ็นใบหย่าให้ง่ายๆ เพราะพ่อบอกว่า ถ้าอะไรๆ ดีขึ้นจะกลับมาคบกันใหม่
จากวันนั้นพ่อก็หายไปจากชีวิตพวกเรา ดิชั้นจึงพาแม่ย้ายรกรากมาตั้งตัวอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่เพราะหนี้สินนอกระบบ และเงินกู้รายวันที่ถาถมเป็นลูกโซ่ ที่เราไม่สามารถรับผิดชอบได้ เราจึงตัดสินใจพาแม่กับน้อง หนีมาเชียงใหม่ด้วยกัน
ดิชั้นเคยทำงานได้เดือนละ 9000 บาท ดูแลแม่และน้องที่พิการทุกเดือนก็เหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี อดบ้าง มีบ้างตามยะถากรรม
เพราะเราต้องเช่าบ้าน เดือนละ 3000 บาท เราอยู่ด้วยกันด้วยความพอเพียง จนกระทั่งวันนึงเหตุไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น น้องชาย และ แม่เกิดล้มป่วยพร้อมกัน แม่ดิชั้นเป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวานแถมไม่พอ น้องชายดันเป็นโรคไตรั่ว ต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง บวกกับเป็นต้อกระจก
ปัจจุบันที่ชั้นจำเป็นต้องลาออกจากงาน แล้วออกมาเปิดร้านซักรีดที่บ้านเช่า เพื่อที่จะดูแลน้องและแม่ ทำไปทำมาหนี้สินก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะเจ้าหนี้ที่บ้านเกิด ตามมาเจอ และทวงเงินคืน รวมถึงบ้านที่เคยจำนองไว้ก็กำลังจะโดนยึด
ทุกวันนี้ดิชั้นเป็นหนี้นอกระบบอยู่ 80000 บาท จากการเอามอเตอร์ไซค์ไปจำนำ และกู้รายวันมาเพื่อหมุนเวียนในครอบครัว
ดิชั้นอยากจะปลดหนี้บางส่วนไป แต่จะไปกู้สถาบันการเงินต่างๆ ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีสลิปเงินเดือน
พอจะมีใครทราบ หรือหาทางออกให้ดิชั้นและครอบครัวได้บ้างมั้ยคะ ว่าจะทำยังไงให้ผ่านมันไปได้ อีก 5 วัน ดิชั้นต้องหาเงินไป
ใช้หนี้ที่บ้าน 5 หมื่นบาท ตอนนี้ทั้งครอบครัวเราทั้งเนื้อทั้งตัว มีเงินอยู่ 700 บาท จนถึงสิ้นเดือน จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้มั้ยชีวิต
ถ้ามีหน่วยงานใดพอจะช่วยดิชั้นได้ ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ดิชั้นท้อเต็มที จนบางทีก็คิดว่าตายๆ ไปเลยดีกว่ามั้ย
แต่พอมองหันกลับเห็นแม่กับน้องที่อดทนสู้ด้วยกันมา ก็ทำไม่ลงจริงๆ จะไปวอนคนเมตตาสงสารมาช่วยปลดหนี้ ก็ไม่มีใครกล้าช่วย
วันนี้ดิชั้นสุดๆ แล้วจริงๆ เลยลองมาหาคำปรึกษาจากในนี้ เพราะอาจจะมีคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ก็เป็นได้
ขอบพระคุณสำหรับท่านที่เสียสละเวลามาอ่าน และขอให้กำลังใจคนที่ท้อแท้และชีวิตตกอยู่ในสภาพเดียวกับดิชั้นค่ะ