ก่อนหน้านั้นสามวัน กลางดึกคืนวันศุกร์ แสงจันทร์สาดส่องจนทำให้ค่ำคืนสว่างไสว ภายในโรงเรียนนรินทร์ปกเกล้า ชายหญิงคู่หนึ่งได้แอบเข้ามาในโรงเรียนกลางดึก ปกติโรงเรียนนริทร์ปกเกล้าเป็นที่ขึ้นชื่อลือชาของครูและนักเรียน ทั้งศิษยืเก่าและปัจจุบันว่า "ผีดุ" ซึ่งสังงเกตุได้จากชายหญิงสองคนนี้เข้ามาในโรงเรียนได้โดยไม่มีแม้แต่ยามเข้ามาตรวจแม้แต่คนเดียว
"พี่เอิร์นดันหนูขึ้นไปหน่อยนะ"หญิงสาวขอร้องแก้มบังคับแฟนของเธอ
"แต่พี่ว่าไว้วันจันทร์ค่อยมาเอาดีกว่ามั้ง โรงเรียนอุ๊มันน่ากลัวยังไงไม่รู้สิ" แฟนหนุ่มนักศึกษาพยายามหว่านล้อมให้หญิงสาวยกเลิกความคิด
"แต่มันใกล้สอบแล้วนะ ถ้าไม่ได้มาเอาหนังสือคืนนี้ หนูคงไม่ได้อ่านหนังสือสอบพอดี" แฟนสาวหน้าบึ้งและพยายามเดินไปคนเดียวจน แฟนหนุ่มต้องมาง้อ
"อะๆ แล้วให้พี่ดันขึ้นไปแล้วจะไปเอาหนังสือได้เหรอ"แฟนหนุ่มรับปากอย่างเสียไม่ได้
"ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ ชั้นสองขึ้นไปเค้าไม่มีประตู เดี๋ยวหนูขึ้นไปจะรีบวิ่งไปเอา พี่เอิร์นรอรับด้วยนะ"
แฟนสาวขึ้นขี่คอแฟนหนุ่ม เพื่อจะเกาะขึ้นไปบนชั้นสองอย่างทุลักทุเล แต่ในที่สุดก็ขึ้นไปได้โดยที่แฟนหนุ่มของเธอถึงกับหอบ เมื่อขึ้นไปแล้วแฟนสาวกำชับให้แฟนของเธอรอ เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสามของตึกซึ่งเป็นห้องเรียนของเธอ
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงวิ่งของหญิงสาวดังก้อง
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆ" มีเสียงหนึ่งตามมา
"ตึก...ตึก.....ตึก..." แม้หญิงสาวจะหยุดเพื่อตั้งใจฟัง แต่มันก็ยังคงดังตามหลังเธอมา
"ตึก.....ตึก.....ตึก...." เสียงนั้นมาหยุดตรงด้านหลังของเธอ
"พะ...พี่เอิร์นเหรอ..."หญิงสาวเรียกชื่อแฟนของเธอ เธอพยายามคิดว่าแฟนของเธอคนแกล้งเธอเล่นแน่ๆ
เธอค่อยๆหันไปมอง
แต่ว่างเปล่า
(สงสัยเราคงหูแว่วไปเอง) หญิงสาวได้แต่คิดปลอบใจตัวเอง
เธอค่อยๆเดินขึ้นไปชั้นสาม เสียงฝีเท้ายังคงดังก้อง ทำให้เกิดเสียงสะท้อนของฝีเท้า
ทางเดินมันรู้สึกยาวผิดปกติ อาจจะเป็นเพราะเธอกลัวก็ได้ พอถึงห้องเรียน เธอรีบไปที่โต๊ะของเธอ เพื่อหยิบเอาหนังสือและสมุดที่เธอลืมเอาไว้กลับ
แต่ทว่า... เธอกลับรู้สึกเหมือนเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
เสียงหัวเราะคิกๆคักๆ ลอยมาตามอากาศที่เงียบงัน มันก่ำกึ่งระหว่างเสียงเบาๆกับการหลอนไปเอง สายตานับสิบๆคู่จ้องเธออยู่ แต่รอบๆห้อง มันว่างเปล่า
(ไม่ไหวแล้ว) เธอรีบจ้ำอ้าวออกจากห้อง เสียงฝีเท้าที่เธอเร่งก้าว เสียงสะท้อนมันดังมาติดๆ
"ตึกๆๆๆๆๆ" มันดังใกล้เข้ามา
ก่อนที่จะสติแตกไปมากกว่านี้ เธอรีบเอามือถือออกมาโทรหาแฟนหนุ่ม
"ฮัลโหล พี่เอิร์นยังอยู่ตรงนั้นมั้ย" แฟนหนุ่มรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
"อยู่สิมีอะไรรึเปล่า" เมื่อได้ยินเสียงตอบรับ เธอก็ปล่อยโฮออกมาทันที
"ฮือๆๆๆ พี่เอิร์น รอหนูนะ บนนี้มีอะไรไม่รู้ ฮือๆๆๆๆ" หยิงสาวร้องไห้ไปด้วยคุยไปด้วย แต่แฟนหนึ่งของเธอได้แต่ปลอบ
พักหนึ่ง เธอก็มาถึงตรงจุดนัดพบ เธอชะโงกหน้าลงไป
โทรศัพท์ของแฟนหนุ่มตกอยู่บนพื้น แสงไฟจากหน้าจอ บ่งบอกว่ามีการโทรคุยกันอยู่ แต่กลับไม่มีคนพูด
"รู้ตัวแล้วเหรอ หึหึ" เสียงแฟนหนุ่มกลายเป็นเสียงเย็นแทรกเข้ามา มันทำให้หญิงสาวร้องกรี๊ดลั่นในทันที ก่อนที่สะเป็นลมไปตรงนั้น
...................................................
เช้าวันจันทร์ ดาวมารอภูอยู่ตรงหน้าบ้านพี่แก้ม เะอถือกระเป๋าของหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างหนีบตุก๊ตาผ้าตัวโตไว้ ซักพัก รถเก๋งราคาแพงสีดำขับเข้ามาเทียบ ภูเปิดกระจกลงพร้อมเรียกให้ดาวขึ้นรถ
"เอาอะไรมาด้วยน่ะ" ภูถามเมื่อดาวขึ้นนั่งแล้ว เขาพยายามจะเอื้อมมีมาจับแต่ดาวก็ปัดมืออย่างไว
"ไม่ได้ๆ เดี๋ยวถ้านายมาจับเดี๋ยวเสียพิธีขึ้นมาจะแย่เอา" ดาวตอบ
"พิธีอะไรของเธอ นี่มันตุ๊กตาเด็กเล่นชัดๆ" ว่าแล้วภูก็เอื้อมมือมาจับอีก แต่ดาวก็ปัดมือไปอีก
"รีบๆไปเถอะน่า มัวช้าเดี๋ยวเคารพธงชาติไม่ทันพอดี" ดาวบอก เหมือนเธอจะเริ่มรำคาญแล้ว
ภูรีบขับออกไป ปกติภูมักจะไปไหนมาไหนด้วยรถตู้ นี่เป็นครั้งแรกที่ดาวเห็นภูขับรถหรูแบบนี้
"นี่นายไปเอารถคันนี้มาจากไหนเนี้ย"
"พอดีรถตู้พ่อท่านยืมไปใช้งานของวัดน่ะ" พ่อในที่นี้คือหลวงพ่อเจ้าอาวาส คนที่รับเลี้ยงภูมาตั้งแต่เล็ก จนภูได้ดิบได้ดีมาถึงทุกวันนี้ หลังจากเหตุการณ์ที่บ้านพี่แก้ม เธอก็ไปช่วยงานภูทุกเสาร์อาทิตย์ ส่วนใหญ่ก้เป็นพวกงานเอกสาร คดีความต่างๆที่ภูว่าความอยู่ จนดาวได้รู้ว่าภูเป็นเด็กวัดมาก่อน เพราะบางวันที่ทำงานในสำนักงานเสร็จเร็วภุก็จะพาดาวมากราบหลวงพ่อที่วัดอยู่เสมอ ซึ่งภูมักจะเรียกกุฏิหลวงพ่อว่าบ้าน แม้ว่าดาวจะรู้ว่าภูมีบ้านอีกหลังหนึ่ง ที่ได้จากการช่วยคดีของครอบครัวผู้กองต้อม แต่ดาวก็ไม่เคยไปซักครั้ง เพราะภูมักจะบอกว่า ไม่อยากพาไป ถ้าภูไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา
อันที่จริง ที่ภูตั้งตัวมีสำนักงานกฏหมาย อย่างทุกวันนี้ก็เพราะได้ช่วยคดีครอบครัวของผู้กองต้อมตอนเป็นทนายฝึกหัดนั่นแหละ ไปๆมาๆก็ได้บ้านมาหลังหนึ่ง แต่เงินช่วยเหลือต่างๆจนภูเป็นภูอย่างทุกวันนี้ แต่พอดาวถาม ภูก็บอกปัดว่า รอผู้กองต้อมเล่าให้ฟังเองดีกว่า
ภูขับไปถึงโรงเรียนโดยใช่เวลาไม่นานนัก เพราะโรงเรียนนรินทร์ปกเกล้า เป็นโรงเรียนใกล้บ้านดาวนั่นเอง แต่ด้วยความที่ดาวผู้ "ป๊อบ" ในหมู่นักเรียนชายหญิงของโรงเรียน ทันที่เธอลงจากรถหรูพร้อมกับหนุ่มหล่อ ทำให้นักเรียนที่พบเห็นพากันจับกลุ่มเม้าท์แทบจะทันที จนดาวรีบเดินไปห้องเรียนให้เร็วที่สุด แต่ภูก็คว้าแขนเธอไว้
"จะไปไหน เราต้องไปคุยงานต่อนะ ที่ห้องผอ." ดาวได้แต่ทำหน้างง จากนั้นก็รีบสะบัดมือเพื่อเดินไปห้อง ผอ.ด้วยตัวเอง โดยมีภูเดินตามไม่ห่าง แต่ตายตาที่ทุกคนมองเห็น มันเหมือนกับผู้หญิงงอนและแฟนหนุ่มตามง้อนั่นแหละ
............................................................
"มากันแล้วเหรอ" ผอ.ทักเมื่อเห็นภูเดินเข้ามาในห้อง ดาวที่เดินตามมาข้างหลัง เห็นหมอเจี๊ยบ ผู้กองต้อม และคนอีกสามสี่คนนั่งรอในห้อง
ดาวไหวสวัสดีทุกคน ก่อนจะนั่งเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ข้างๆภู เธอสังเกตเห็น ชายหญิงวันกลางคนคู่หนึ่งมีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
"ขออนุญาตนะคะ ผอ. ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ" ดาวตัดสินใจถามหลังจากสังเกตว่าทุกคนในห้องรู้เรื่องกันหมดแล้วยกเว้นเธอ
"เดี๋ยวนะ อิงดาวเธอมาทำอะไรตรงนี้" ผอ.ถาม เมื่อเห็นนักเรียนดีเด่นมานั่งด้วยในห้องที่ควรจะเป็นความลับ
"อิงดาวเค้าทำงานกับผมครับ ผอ. เรื่องนี้ผมอยากให้เธอรู้ด้วย"ภูยืนยันกับผอ.พร้อมกับวางมือบนไหล่ดาว แม้แธอจะไม่ชอบแต่ก็ได้แต่เนียนๆไป
"งั้น อิงดาวเธอก็เอา เพื่อน ไปวางไว้ด้านหลังก่อนไป" ผอ.ทำหน้าแบบเลยตามเลย เมื่ออิงดาวเอาตุ๊กตาที่เธอหนีบมาด้วยไปวางไว้ ผอ.ก้เริ่มเล่าเหตุการณืที่ทำให้ต้องเรียกทุกคนมา
"คืนวันศุกณื มีนักเรียน ม.6ของเรากับเพื่อนชายแอบเข้ามาเอาของตอนกลางคืน จนเกิดเรื่อง ในตอนเช้า นักเรียนคนนั้นโทรหาตำรวจ พอตำรวจมาถึง เราผมศพเพื่อนชายคนนั้นในสระน้ำ แล้ว นักเรียนของเรานั่งตัวสั่นบนชั้นสองของตึก พร้อมกับพูดไม่หยุดปากว่าผีหลอก"
"ผีหลอก...ตัวสั่น ถ้าแบบนั้นแล้วเค้าจะโทรมาได้ยังไงกันคะ" ดาวถามเพราะจากเรื่องที่เกิดมันไม่น่าจะเป็นไปได้
"เรื่องนั้น เราก็ยังสงสัย เพราะนักเรียนคนนั้นยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนโทรไป แต่ในมือถือของเธอพบว่าเธอโทรไปที่191 จริงๆ อีกอย่างการโทรแจ้งก็ไม่เหมือนคนจิตหลุดซักนิด เค้าถึงประสานให้ทางเรามาตรวจไงล่ะ" ผู้กองต้อมอธิบาย
"จากที่ทางนั้นแจ้งมาบอกว่า แฟนของเค้าหายไปส่วนตัวเค้าติดบนชั้นสองของตึกลงไม่ได้ ส่วนยามก็กลับไปหมดแล้ว ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะรู้ว่ายามไม่อยู่ ทางตำรวจก็เลยอยากให้ปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน แล้วจึงเรียกพวกภูกับผู้ปกครองของน้องทั้งสองมาคุยในวันนี้" ดาวได้ฟังจึงหันไปมองผู้ปกครองทั้งสี่คน เธอเห็นใบหน้าที่เศร้าจึงอดสงสารไม่ได้ จากนั้นหมอเจี๊ยบก็เสริมขึ้นมาทันที
"แล้วจากผลชันสูตร ผู้ชายไม่ได้ตายเพราะจมน้ำ แต่เค้าถูกกิน"
.............................................................
ขึ้นตอนใหม่แล้วนะครับ ถ้าไงติชมกันได้นะเพื่อพัฒนาฝีมือ บางคำที่พิมพ์ผิด เพราะแป้นผิมไม่ค่อยดี กดชิพไม่ลง ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
file 1 เหงา ตั้งแต่ตอนแรก
http://pantip.com/topic/34830541
ตอนต่อไป
http://pantip.com/topic/34986577
GHost Detective File 2-1 พิธีกรรมสยองขวัญ
"พี่เอิร์นดันหนูขึ้นไปหน่อยนะ"หญิงสาวขอร้องแก้มบังคับแฟนของเธอ
"แต่พี่ว่าไว้วันจันทร์ค่อยมาเอาดีกว่ามั้ง โรงเรียนอุ๊มันน่ากลัวยังไงไม่รู้สิ" แฟนหนุ่มนักศึกษาพยายามหว่านล้อมให้หญิงสาวยกเลิกความคิด
"แต่มันใกล้สอบแล้วนะ ถ้าไม่ได้มาเอาหนังสือคืนนี้ หนูคงไม่ได้อ่านหนังสือสอบพอดี" แฟนสาวหน้าบึ้งและพยายามเดินไปคนเดียวจน แฟนหนุ่มต้องมาง้อ
"อะๆ แล้วให้พี่ดันขึ้นไปแล้วจะไปเอาหนังสือได้เหรอ"แฟนหนุ่มรับปากอย่างเสียไม่ได้
"ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ ชั้นสองขึ้นไปเค้าไม่มีประตู เดี๋ยวหนูขึ้นไปจะรีบวิ่งไปเอา พี่เอิร์นรอรับด้วยนะ"
แฟนสาวขึ้นขี่คอแฟนหนุ่ม เพื่อจะเกาะขึ้นไปบนชั้นสองอย่างทุลักทุเล แต่ในที่สุดก็ขึ้นไปได้โดยที่แฟนหนุ่มของเธอถึงกับหอบ เมื่อขึ้นไปแล้วแฟนสาวกำชับให้แฟนของเธอรอ เธอรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสามของตึกซึ่งเป็นห้องเรียนของเธอ
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงวิ่งของหญิงสาวดังก้อง
"ตึกๆๆๆๆๆๆๆ" มีเสียงหนึ่งตามมา
"ตึก...ตึก.....ตึก..." แม้หญิงสาวจะหยุดเพื่อตั้งใจฟัง แต่มันก็ยังคงดังตามหลังเธอมา
"ตึก.....ตึก.....ตึก...." เสียงนั้นมาหยุดตรงด้านหลังของเธอ
"พะ...พี่เอิร์นเหรอ..."หญิงสาวเรียกชื่อแฟนของเธอ เธอพยายามคิดว่าแฟนของเธอคนแกล้งเธอเล่นแน่ๆ
เธอค่อยๆหันไปมอง
แต่ว่างเปล่า
(สงสัยเราคงหูแว่วไปเอง) หญิงสาวได้แต่คิดปลอบใจตัวเอง
เธอค่อยๆเดินขึ้นไปชั้นสาม เสียงฝีเท้ายังคงดังก้อง ทำให้เกิดเสียงสะท้อนของฝีเท้า
ทางเดินมันรู้สึกยาวผิดปกติ อาจจะเป็นเพราะเธอกลัวก็ได้ พอถึงห้องเรียน เธอรีบไปที่โต๊ะของเธอ เพื่อหยิบเอาหนังสือและสมุดที่เธอลืมเอาไว้กลับ
แต่ทว่า... เธอกลับรู้สึกเหมือนเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
เสียงหัวเราะคิกๆคักๆ ลอยมาตามอากาศที่เงียบงัน มันก่ำกึ่งระหว่างเสียงเบาๆกับการหลอนไปเอง สายตานับสิบๆคู่จ้องเธออยู่ แต่รอบๆห้อง มันว่างเปล่า
(ไม่ไหวแล้ว) เธอรีบจ้ำอ้าวออกจากห้อง เสียงฝีเท้าที่เธอเร่งก้าว เสียงสะท้อนมันดังมาติดๆ
"ตึกๆๆๆๆๆ" มันดังใกล้เข้ามา
ก่อนที่จะสติแตกไปมากกว่านี้ เธอรีบเอามือถือออกมาโทรหาแฟนหนุ่ม
"ฮัลโหล พี่เอิร์นยังอยู่ตรงนั้นมั้ย" แฟนหนุ่มรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
"อยู่สิมีอะไรรึเปล่า" เมื่อได้ยินเสียงตอบรับ เธอก็ปล่อยโฮออกมาทันที
"ฮือๆๆๆ พี่เอิร์น รอหนูนะ บนนี้มีอะไรไม่รู้ ฮือๆๆๆๆ" หยิงสาวร้องไห้ไปด้วยคุยไปด้วย แต่แฟนหนึ่งของเธอได้แต่ปลอบ
พักหนึ่ง เธอก็มาถึงตรงจุดนัดพบ เธอชะโงกหน้าลงไป
โทรศัพท์ของแฟนหนุ่มตกอยู่บนพื้น แสงไฟจากหน้าจอ บ่งบอกว่ามีการโทรคุยกันอยู่ แต่กลับไม่มีคนพูด
"รู้ตัวแล้วเหรอ หึหึ" เสียงแฟนหนุ่มกลายเป็นเสียงเย็นแทรกเข้ามา มันทำให้หญิงสาวร้องกรี๊ดลั่นในทันที ก่อนที่สะเป็นลมไปตรงนั้น
...................................................
เช้าวันจันทร์ ดาวมารอภูอยู่ตรงหน้าบ้านพี่แก้ม เะอถือกระเป๋าของหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างหนีบตุก๊ตาผ้าตัวโตไว้ ซักพัก รถเก๋งราคาแพงสีดำขับเข้ามาเทียบ ภูเปิดกระจกลงพร้อมเรียกให้ดาวขึ้นรถ
"เอาอะไรมาด้วยน่ะ" ภูถามเมื่อดาวขึ้นนั่งแล้ว เขาพยายามจะเอื้อมมีมาจับแต่ดาวก็ปัดมืออย่างไว
"ไม่ได้ๆ เดี๋ยวถ้านายมาจับเดี๋ยวเสียพิธีขึ้นมาจะแย่เอา" ดาวตอบ
"พิธีอะไรของเธอ นี่มันตุ๊กตาเด็กเล่นชัดๆ" ว่าแล้วภูก็เอื้อมมือมาจับอีก แต่ดาวก็ปัดมือไปอีก
"รีบๆไปเถอะน่า มัวช้าเดี๋ยวเคารพธงชาติไม่ทันพอดี" ดาวบอก เหมือนเธอจะเริ่มรำคาญแล้ว
ภูรีบขับออกไป ปกติภูมักจะไปไหนมาไหนด้วยรถตู้ นี่เป็นครั้งแรกที่ดาวเห็นภูขับรถหรูแบบนี้
"นี่นายไปเอารถคันนี้มาจากไหนเนี้ย"
"พอดีรถตู้พ่อท่านยืมไปใช้งานของวัดน่ะ" พ่อในที่นี้คือหลวงพ่อเจ้าอาวาส คนที่รับเลี้ยงภูมาตั้งแต่เล็ก จนภูได้ดิบได้ดีมาถึงทุกวันนี้ หลังจากเหตุการณ์ที่บ้านพี่แก้ม เธอก็ไปช่วยงานภูทุกเสาร์อาทิตย์ ส่วนใหญ่ก้เป็นพวกงานเอกสาร คดีความต่างๆที่ภูว่าความอยู่ จนดาวได้รู้ว่าภูเป็นเด็กวัดมาก่อน เพราะบางวันที่ทำงานในสำนักงานเสร็จเร็วภุก็จะพาดาวมากราบหลวงพ่อที่วัดอยู่เสมอ ซึ่งภูมักจะเรียกกุฏิหลวงพ่อว่าบ้าน แม้ว่าดาวจะรู้ว่าภูมีบ้านอีกหลังหนึ่ง ที่ได้จากการช่วยคดีของครอบครัวผู้กองต้อม แต่ดาวก็ไม่เคยไปซักครั้ง เพราะภูมักจะบอกว่า ไม่อยากพาไป ถ้าภูไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลา
อันที่จริง ที่ภูตั้งตัวมีสำนักงานกฏหมาย อย่างทุกวันนี้ก็เพราะได้ช่วยคดีครอบครัวของผู้กองต้อมตอนเป็นทนายฝึกหัดนั่นแหละ ไปๆมาๆก็ได้บ้านมาหลังหนึ่ง แต่เงินช่วยเหลือต่างๆจนภูเป็นภูอย่างทุกวันนี้ แต่พอดาวถาม ภูก็บอกปัดว่า รอผู้กองต้อมเล่าให้ฟังเองดีกว่า
ภูขับไปถึงโรงเรียนโดยใช่เวลาไม่นานนัก เพราะโรงเรียนนรินทร์ปกเกล้า เป็นโรงเรียนใกล้บ้านดาวนั่นเอง แต่ด้วยความที่ดาวผู้ "ป๊อบ" ในหมู่นักเรียนชายหญิงของโรงเรียน ทันที่เธอลงจากรถหรูพร้อมกับหนุ่มหล่อ ทำให้นักเรียนที่พบเห็นพากันจับกลุ่มเม้าท์แทบจะทันที จนดาวรีบเดินไปห้องเรียนให้เร็วที่สุด แต่ภูก็คว้าแขนเธอไว้
"จะไปไหน เราต้องไปคุยงานต่อนะ ที่ห้องผอ." ดาวได้แต่ทำหน้างง จากนั้นก็รีบสะบัดมือเพื่อเดินไปห้อง ผอ.ด้วยตัวเอง โดยมีภูเดินตามไม่ห่าง แต่ตายตาที่ทุกคนมองเห็น มันเหมือนกับผู้หญิงงอนและแฟนหนุ่มตามง้อนั่นแหละ
............................................................
"มากันแล้วเหรอ" ผอ.ทักเมื่อเห็นภูเดินเข้ามาในห้อง ดาวที่เดินตามมาข้างหลัง เห็นหมอเจี๊ยบ ผู้กองต้อม และคนอีกสามสี่คนนั่งรอในห้อง
ดาวไหวสวัสดีทุกคน ก่อนจะนั่งเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ข้างๆภู เธอสังเกตเห็น ชายหญิงวันกลางคนคู่หนึ่งมีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
"ขออนุญาตนะคะ ผอ. ว่าแต่เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ" ดาวตัดสินใจถามหลังจากสังเกตว่าทุกคนในห้องรู้เรื่องกันหมดแล้วยกเว้นเธอ
"เดี๋ยวนะ อิงดาวเธอมาทำอะไรตรงนี้" ผอ.ถาม เมื่อเห็นนักเรียนดีเด่นมานั่งด้วยในห้องที่ควรจะเป็นความลับ
"อิงดาวเค้าทำงานกับผมครับ ผอ. เรื่องนี้ผมอยากให้เธอรู้ด้วย"ภูยืนยันกับผอ.พร้อมกับวางมือบนไหล่ดาว แม้แธอจะไม่ชอบแต่ก็ได้แต่เนียนๆไป
"งั้น อิงดาวเธอก็เอา เพื่อน ไปวางไว้ด้านหลังก่อนไป" ผอ.ทำหน้าแบบเลยตามเลย เมื่ออิงดาวเอาตุ๊กตาที่เธอหนีบมาด้วยไปวางไว้ ผอ.ก้เริ่มเล่าเหตุการณืที่ทำให้ต้องเรียกทุกคนมา
"คืนวันศุกณื มีนักเรียน ม.6ของเรากับเพื่อนชายแอบเข้ามาเอาของตอนกลางคืน จนเกิดเรื่อง ในตอนเช้า นักเรียนคนนั้นโทรหาตำรวจ พอตำรวจมาถึง เราผมศพเพื่อนชายคนนั้นในสระน้ำ แล้ว นักเรียนของเรานั่งตัวสั่นบนชั้นสองของตึก พร้อมกับพูดไม่หยุดปากว่าผีหลอก"
"ผีหลอก...ตัวสั่น ถ้าแบบนั้นแล้วเค้าจะโทรมาได้ยังไงกันคะ" ดาวถามเพราะจากเรื่องที่เกิดมันไม่น่าจะเป็นไปได้
"เรื่องนั้น เราก็ยังสงสัย เพราะนักเรียนคนนั้นยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนโทรไป แต่ในมือถือของเธอพบว่าเธอโทรไปที่191 จริงๆ อีกอย่างการโทรแจ้งก็ไม่เหมือนคนจิตหลุดซักนิด เค้าถึงประสานให้ทางเรามาตรวจไงล่ะ" ผู้กองต้อมอธิบาย
"จากที่ทางนั้นแจ้งมาบอกว่า แฟนของเค้าหายไปส่วนตัวเค้าติดบนชั้นสองของตึกลงไม่ได้ ส่วนยามก็กลับไปหมดแล้ว ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะรู้ว่ายามไม่อยู่ ทางตำรวจก็เลยอยากให้ปิดเรื่องนี้ไว้ก่อน แล้วจึงเรียกพวกภูกับผู้ปกครองของน้องทั้งสองมาคุยในวันนี้" ดาวได้ฟังจึงหันไปมองผู้ปกครองทั้งสี่คน เธอเห็นใบหน้าที่เศร้าจึงอดสงสารไม่ได้ จากนั้นหมอเจี๊ยบก็เสริมขึ้นมาทันที
"แล้วจากผลชันสูตร ผู้ชายไม่ได้ตายเพราะจมน้ำ แต่เค้าถูกกิน"
.............................................................
ขึ้นตอนใหม่แล้วนะครับ ถ้าไงติชมกันได้นะเพื่อพัฒนาฝีมือ บางคำที่พิมพ์ผิด เพราะแป้นผิมไม่ค่อยดี กดชิพไม่ลง ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ
file 1 เหงา ตั้งแต่ตอนแรก http://pantip.com/topic/34830541
ตอนต่อไป http://pantip.com/topic/34986577