ภรรยาแอบเล่นโทรศัพท์กลางดึกทุกคืน เราคิดมากไปหรือเค้ามีใครอีกคน

สวัสดีครับ เรื่องราวนี้ผมเคยพิมพ์ลงใน Notepad รอบนึงแล้ว อยากจะโพสต์กระทู้ระบายและขอความคิดเห็น แต่ก็กดลบไป
อาจเพราะผมไม่อยากจะประจานความคิดมากของตัวเอง หรือเพราะผมยังรอข้อสรุปต่างๆก็ตาม แต่ตอนนี้มันทนไม่ไหวจริงๆ ผมเลยพิมพ์ขึ้นมาใหม่

    ผมกับเธอ เราคบกันมาประมาณ 8 ปีได้แล้ว ( คบกันก่อนแต่งก็ 3 ปี แต่งงานกันอีก 5 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน ) ช่วงหลังๆมานี้เธอชอบแอบเล่นโทรศัพท์เวลากลางคืน (ที่ใช้คำว่าแอบเพราะเธอหลับไปแล้ว ปิดไฟนอนแล้ว) ทั้งที่เธอก็เล่นทั้งวันอยู่แล้ว ( เธอไม่ได้ทำงาน วันหยุดผมสังเกตเห็นเธอเล่นทั้งวันเลย ) เธอจะตื่นขึ้นมาเล่นตอนประมาณ5ทุ่มประจำ เล่นจนเที่ยงคืนกว่า-ตี1 บางครั้งเปิดหนังให้ดูด้วยกันเธอก็เล่นโทรศัพท์ไม่ดูหนัง ก่อนทำการบ้านกันเธอก็เล่น หลังทำการบ้านกันเสร็จเธอก็เล่น แรกๆผมก็ไม่สนใจ ไม่เคยคิดมาก ไม่เคยระแวง คิดว่าเราโตๆกันแล้ว ( ผมอายุ 32 ส่วนเธอ 39 ย่าง 40 ) ไม่เคยคิดจะต้องไปจับผิดดูนู่นดูนี่ คิดแต่เรื่องงาน หาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย

    แล้วก็มาถึงคืนนึง ผมได้เจอกับสิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจ แปลกใจ อึดอัดใจ จนนอนไม่หลับ ผมจำมันได้ขึ้นใจเป็นอย่างดีไม่มีวันลืม คืนนั้นผมหลับไปแล้ว แต่ผมพลิกตัวไปด้านซ้าย ( ห้องนอนผมมีที่นอน 6 ฟุตและ 5 ฟุตวางติดกัน เธอนอนด้านซ้ายสุด ลูกๆนอนตรงกลาง ส่วนผมนอนฝั่งขวาชิดกำแพง ตอนแรกผมเคยบอกเธอให้เธอมานอนด้วยกัน ส่วนลูกๆก็นอนอีกเตียงนึง แต่เธอก็ปฏิเสธ เธอให้ผมนอนฝั่งขวาใต้แอร์เพราะมันร้อน ส่วนเธอนอนฝั่งซ้ายเพื่อกันลูกตกที่นอน ) ด้วยห้องที่ปิดไฟมืดสนิทแค่เจอกับแสงเพียงน้อยนิดก็ทำให้มันสะดุดตาได้แล้ว ผมเห็นว่าเธอกำลังสะดุ้งตกใจแล้วก็รีบปิดโทรศัพท์ แค่นั้นเองก็ทำให้หัวใจผมเต้นรัวในหัวขาวโพลนไปหมด ไม่รู้อะไรแต่ใจมันสั่นหวิวๆแปลกๆ ผมหลับตาลงแต่ใจมันหลับไม่ลงเหมือนตา ผมลืมตาขึ้นมาต่อได้เห็นเธอกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ เธอยังเปิดโทรศัพท์มาเล่นต่อทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอเองก็ปิดมันไปแล้วหลับตานอนไปแล้วนี่นา ผมเองก็พอสังเกตได้ว่าเธอกำลังพิมพ์อะไรบางอย่าง ผมแกล้งนอนอยู่ตั้งนานจนทนไม่ไหวเลยลุกไปเข้าห้องน้ำ เธอสะดุ้งตกใจเหมือนเดิม แต่คราวนี้เธอปิดแล้ววางโทรศัพท์ลง แล้วก็หลับตานอนเลย ผมไปดูนาฬิกาใครจะเชื่อตี1กว่าเธอคุยกับใคร ( ทุกวันนี้ผมยังแปลกใจตัวเองไม่หายเลย ทำไมวันนั้นไม่ลุกไปหยิบโทรศัพท์กับมือเธอมาดูเลย หรืออาจเพราะผมกลัวเธอหาว่าผมงี่เง่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอ ) ผมอยากจะหลับเพราะต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานแต่ก็นอนไม่หลับในหัวคิดแต่หาเหตุผลต่างๆนาๆ กับสิ่งที่มันเกิดขึ้น แต่ก็ไม่เจอเหตุผลดีๆสักอย่าง คิดว่าเธอแอบเล่นจริงหรือเปล่า หรือไม่ได้แอบมันคือเรื่องปกติอย่างนั้นหรอ หรือผมคิดมากไปเอง เธอคงคุยกับเพื่อน ไม่มีอะไรมากหรอก คิดไปคิดมาจนผมหลับไป

    ผมตื่นไปทำงาน วันนั้นทั้งวันไม่เป็นอันได้ทำงาน ในหัวคิดแต่เรื่องเธอ ทำไมต้องสะดุ้งตกใจ ทำไมต้องแอบหลับแอบตื่นมาเล่น ไม่ง่วงนอนหรอ เธอคุยกับใคร ใครคุยกับเธอตอนดึกๆขนาดนี้ เพื่อนเธอก็น่าจะมีลูกมีครอบครัวกันหมดแล้ว ใครจะว่างมาคุยดึกๆได้ทุกวัน พอผมกลับบ้าน ผมก็รีบไปดูโทรศัพท์เธอเลย หาเวลาดูช่วงเธอกำลังอาบน้ำ ผมดูอยู่นานจนแน่ใจว่า ไม่มีข้อความเชิงชู้สาวเลย ทั้งในไลน์และในเฟส เต็มที่ก็แค่ไลค์และโพสต์ตอบผู้ชายบางคนทุกโพสต์ ( ตอบกระหนุงกระหนิงกันจัง ทีกับสามีละไม่เคย แต่ผมไม่ได้เอามาเป็นประเด็นเลยนะครับ ) ผมคงคิดมากไปเอง เหมือนจะจบเรื่องแต่ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอพิมพ์ข้อความตอนดึกมากแล้วนี่นา ผมไปไล่เวลาเธอพิมพ์ตอบดู ข้อความท้ายสุดแค่3ทุ่มกว่า หลังจากนั้นไม่เห็นมีเลยว่าเธอจะพิมพ์คุยกับใคร แล้วสิ่งที่ผมเห็นมาหล่ะ มันขัดแย้งกันมากๆสับสนไปหมดจริงๆ ผมรอเธออาบน้ำเสร็จเข้ามาในห้อง ผมบอกเธอตรงๆว่าแอบดูโทรศัพท์เธอ แล้วก็ถามเธอตรงๆด้วยว่าเธอแอบเล่นโทรศัพท์ทำไม คำตอบที่ได้มาเหมือนไม่ได้คำตอบอะไรเลย
-ถามว่าทำไมเล่นดึก                                                                         เธอบอกนอนไม่หลับ
-ถามว่าเห็นเธอนอนไปแล้วตื่นมาเล่นทำไม                                                     เธอว่าต้องตอบโพสต์เพื่อน
-ถามว่าผมหาดูข้อความเธอไม่เจอในช่วงเวลานั้นเลย                          เธอว่าเธออาจไม่ได้พิมพ์ตอบใคร จำไม่ได้ อาจจะแค่ดูเฉยๆ
-ถามว่าทำไมผมเห็นคุณพิมพ์อยู่คุณถึงตอบว่าไม่ได้พิมพ์                                         เธอตอบว่าไม่รู้ ถ้าไม่มีข้อความก็แปลว่าไม่ได้พิม์
-ถามว่าทำไมต้องแอบเล่น                                                                เธอตอบว่าไม่ได้แอบ
-ถามว่าถ้าไม่ได้แอบแล้วสะดุ้งตกใจทำไม                                                     เธอตอบว่าเธอไม่เคยสะดุ้งตกใจเลย
ฯลฯ
แล้วเธอยังบอกอีกว่า คุยกันอ่ะดีแล้ว ไม่งั้นเธอไม่รู้เลยว่าผมคิดแบบนี้นะเนี่ย ถ้าไม่สบายใจเธอจะไม่เล่นตอนดึกๆแล้วก็ได้ แค่เธอบอกผมมาอย่างนี้ผมก็รู้สึกดี ไม่ติดค้างคาใจอะไรอีกและเชื่อเธอทุกอย่าง ต่อให้แม้ไม่มีเหตุผลมาตอบกับคำถามที่ผมสงสัยได้เลยสักข้อก็ตาม

    แต่แล้ว!! เธอก็ยังทำเหมือนเดิม ต่างกันตรงที่ผมต้องทนดูอย่างเงียบๆ ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไร เพราะเธอไม่ได้นอกใจ ผมทนอย่างนี้มาเป็นเดือนๆ จนวันนึงผมประชดลองเล่นแบบเธอบ้าง พอเธออาบน้ำเสร็จเข้ามาเจอเธอก็นอนเลย วันรุ่งขึ้นช่วงสายๆผมลงมาเจอเธอเล่นอยู่ เธอเห็นผมแล้วก็สะดุ้งตกใจรีบวางโทรศัพท์ ผมพอเดาได้เลยว่าเธอรู้แล้วว่าผมรู้สึกอย่างไร พอตกดึกเธอก็กลับมาเล่นเหมือนเดิม แต่ผมทำแบบเธอไม่ได้ไม่รู้ทำไม ผมจะกลายเป็นคนบ้าอยู่แล้ว คิดมาก ฟุ้งซ่าน คิดเลอะเทอะมั่วไปหมด ผมรู้เลยว่าผมคิดเกินเลยบางจุดไปแล้ว กลายเป็นคนขี้ระแวง หึงหวงเกินเหตุ ไม่ไว้ใจ คิดมากในทุกๆเรื่องของเธอเลย เห็นเธอกระดี๋กระด๋าดีใจที่จะได้ไปทะเลกับเพื่อน ทั้งที่เธอก็พึ่งไปทะเลกับผมผ่านมายังไม่ถึงครึ่งเดือนเลย แจกเบอร์ให้เพื่อนผู้ชายโทรมาหาทั้งที่ตอนเรียนก็ไม่เคยคุยกัน คุยกันสนุกสนาน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "คิดถึงนะจ๊ะ อยากเจอจังเลย ไม่เจอกันตั้งนาน" นั่งฟังแล้วอยากจะบ้าตาย รีบหายาผิวขาวมากิน สบู่ดากขาวก็หาซื้อเอามาใช้ หมดไปหลายหมื่น ทั้งเซร่งเซรั่ม ครีมเคริมอะไรจัดมาเต็มหมด ตอนอยู่กับสามีไม่เคยอยากจะบำรุงไม่เคยอยากจะสวยเท่านี้เลย แล้วเธอก็ไปทะเล เธอไปมีความสุข แต่ผมต้อทนทุกข์อยู่ลำพัง
       ก่อนเธอจะไปผมไม่คุยอะไรนอกจากถามคำตอบคำ ตั้งแต่วันที่ผมประชดเธอแล้ว เธอก็ถามนะว่ามีอะไรอึดอัดรึเปล่า บอกเธอได้นะ (เคยบอกแล้วก็เหมือนเดิม เคยถามแล้วก็ตอบไม่ตรง แล้วจะให้บอกให้ถามทำไม) ดีแล้วให้เธอไปเที่ยวได้อย่างสบายใจไม่ต้องมีอะไรให้คิดมาก ผมนอนไม่หลับทุกคืน นั่งกินเบียร์ฟังเพลงไป2คืน คืนที่3เธอกลับมาตอน5ทุ่ม เธอเห็นเธอก็เลยถาม แล้วเราก็ได้คุยกัน

    ผมได้ถามคำถามและได้เจอคำตอบในรูปแบบเดิมๆอีกแล้ว โกหก กลับกลอกไปมาตลอด แย้งว่าไม่เคยตกใจ พอถามย้ำก็ยอมรับ แย้งว่าไม่เคยแอบเล่นตอนดึกๆ แอบหลับแอบตื่นมาเล่น พอผมยืนยันบอกว่าแอบดูอยู่ก็ยอมรับ แย้งว่าไม่เคยแอบคุยกับใคร พอผมบอกว่าเห็นพิมพ์คุยกันก็ยอมรับ แต่สุดท้ายผมก็ไม่เจอหลักฐานอะไรเลย นอกเสียจากคำโกหก ความน่าสงสัยผิดสังเกตที่เธอแสดงออกมา ทนก็แล้ว คุยตรงๆก็แล้ว ยังหาคำตอบในความสงสัยไม่ได้สักที เจอคนโกหกหน้าตายถึงกับหมดคำถามจริงๆ ไม่มีอะไรทำไมต้องโกหก ไม่มีใครทำไมต้องแอบคุย

    สรุปแล้ว ผมคิดมากไปเองหรือเปล่า ผมละเมอฟุ้งซ่านไปคนเดียวอย่างนั้นหรือ ที่จริงมันไม่มีอะไรใช่มั้ย ผมวิตกจริตรึเปล่า ผมเริ่มบ้าแล้วรึเปล่า ผมไม่รู้จริงๆว่าต้องทำอย่างไรต่อไปนอกจากทนและทำใจ

ปล. ผมชอบประโยคสนทนาตอนนึงมาก
-ง่วงมั้ย                                                          เงียบ
-ตื่นมาดึกๆมาเล่นหน่ะ ง่วงมั้ย                                      เงียบ
-ว่าไง ง่วงหรือเปล่า                                             ง่วง
-ง่วงนอนแล้วจะตื่นขึ้นมาเล่นอีกทำไม                                  อยากเล่น
-ตอนเช้าไม่มีเวลาเล่นหรอ                                      มี
-มีเวลาทั้งวัน ทำไมต้องตื่นมาเล่นตอน5ทุ่มอีกหล่ะ                     เงียบ
-แอบคุยกับใครตอนดึกใช่รึเปล่า                                  ไม่มีนะ ไม่เคยเลย
-ผมแอบดูคุณพิมพ์คุยประจำ                                         หรอ
-ใช่มั้ย                                                          เงียบ
-ใช่มั้ย                                                          เงียบ
-ใช่มั้ย                                                          ก็.. คุยกับเพื่อน
-ถามตอนแรกบอกไม่มี ตอนนี้บอกมี โกหกทำไม                     ไม่ได้โกหก
-ตอนแรกบอกไม่ได้แอบคุย เมื่อกี้ยอมรับ อย่างนี้เค้าเรียกว่าโกหกใช่มั้ย                 เงียบ
-ใช่มั้ย                                                          เงียบ
-ผมถามว่าใช่มั้ยทำไมไม่ตอบหล่ะ กลัวจะผิดหรอ กลัวกับการยอมรับผิดหรอ ในเมื่อมันเป็นความจริง