ขอเข้ามาตอบทุกๆท่านน่ะค่ะ. ตอนนี้ลูกสาวได้จากไปแล้ว. อยู่กะเขาจนวินาทีสุดท้ายและเฮือกสุดท้ายในอุ้งมือค่ะ. น้องเขาไ/ปสบายแล้วจริงๆ. รักเขามากๆๆๆ. โล่งใจค่ะที่เขาไป. เพราะ น้องเขาใจแข็งและทรมานสังขารตัวเอง. 10. กว่าวัน. เป็นวันที่รู้สึกเหนื่อย. แย่มากๆ. แต่ไม่เสียดายวันเวลา. ที่ได้ดูแลเขาจริงๆ. ค่ะ. รักลูกสาวมาก. ขอบคุณทุกๆท่านน่ะค่ะ. ให้คำแนะนำ. และเป๋นเพื่อนในวันที่แย่ๆ. ขอบคุณค่ะ.
ตอนนี้ลูกสาวอายุย่างเข้า17 ปีแล้วอีก3 เดือนเต็ม. . พึ่งมาทรุด ได้ปประมาณ 10 กว่าวัน. ได้เบาหวานมา. ควบคุมน้ำตาลได้. ฉีดอาทิตย์ละ เข็ม แต่ร่างกายเขามันล้าเต็มทน ไม่มีเรี่ยวแรง. พาไปตรวจล่าสุด. เจอค่าไตสูง. ก่อนหน้าสิบกว่าวันค่าเลือดปรกติดีมากๆ. มีแต่เรื่องชเบาหวานเท่านั้น. แต่เมื่อวานไม่เป็นเช่นนี้แล้ว. หมอบอก เหลือ แค่30%. ไม่อยากยัดเยียดยาในการรักษาเขา เพราะเขาไม่ไหวแล้วจิงๆ. ที่พอทำได้ ก้แค่ฉีดอินซูลีน ให้. จากอาทิตย์ละ. 1. ครั้ง. อาจจะเป็น 2 ต่ออาทิตย์ แทน มีแต่ทรงกะทรุด. เพราะเขากินข้าวกินน้ำเองไม่ได้เลย. ต้องฉีดอาหารน้ำใส่ปาก กรามแข็ง. 2-3 วัน. นี้. แทบจะกินไม่ได้แล้ว เหลือ ข้าวกล้องปั. 1. ช้อนโต๊ะ. ผสมน้ำเยอะๆ นี่ก้ยากมากๆแล้ว. แต่ต้องพยายามยัดเยียดฉีดลงคอให้ได้. อย่างน้อยขอให้มีข้าวลงท้องบ้าง.เที่ยงให้ซุปไก่ เขากลับมาเป็นเหมือนทารกน้อยอีกครั้ง. ค่ะ. นอนก้ครางเบาในลำคอ เพราะอ้าปากร้องไม่ได้.
เราก้ร้องไห้แทบจะทุกเวลา. ข้บรถก้เหม่อลอย ร้องไห้จะเป็นจะตาย. ไม่มีกะจิตกะใจมันเบาหวิวไปหมด. ก่อนหน้านี้คิดว่าตัวเองทำใจได้แล้ว. พยายามจะไม่ร้องไห้. มันก้ไม่ร้องน่ะ. แต่ใจมันกดดันมากๆ. มันเหมือนมีอะไรมาจุกในอกในคอ. เหมือนชีวิตเราอั้นอะไรไว้ จนมาเห็นสภาพเขาบางครั้งเขาหายใจรวยรินมากๆ. มันไม่ไหวแล้วค่ะ. มันปล่อยโออกมาแทบจะหัวใจจะหลุดออกมาข้างนอกเสียให้ด้วย พอได้ร้องออกมาเหมือนอะไรๆที่เราอดกลั้นอยู่มันโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ. ทีนี้เลยร้องไห้ทุกเวลาเลย. กลับกลายว่าเราสุขภาพจิตแย่มากๆเลย น้ำหนักเราตั้งแต่เขาป่วลงน้ำหนัก ลดลงมาเห้นได้ชัดมาก ใครก้ทัก. แต่เราไม่ได้บอกใครมากว่าลูกสาวเราไม่สบาย. เพราะเราไม่อยากให้ใครพูดถึงเลย น้ำตาแตกง่ายมากๆ. สภาพจิตใจเราตอนนี้ เราไม่ไหวมากๆ. ฟังธรรมมะก้แล้ว. หันมามองเขานอนอยู่. ยิ่งไปใหญ่ ใครมีทางไหนพอจะแนะนำ. เราได้บ้างค่ะ. ร้องไห้จนตาระบม. ปวดหัวไปหมด. ไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกะใครที่เขาจะข้าใจอารมณ์แบบนี้ได้. คนเขาไม่ได้รักเขาจะมาเข้าใจมั้ย. นี่ขนาดเขายังมีลมหายใจยังได้คุยกะเขา. เรายังเป้นได้แบบนี้. กลัววันนั้นมาถึงจริงๆ. เรากลัวตัวเองรับสภาพไม่ได้. หมอบอก. ถ้ายังใส่อาหารได้. เต็มที่. ให้. 1-2 อาทิตย. เขาคงจะไม่ไหวแล้ว. ค่าไตที่เหลือ. 30%. ก้จะสูงขึ้นเรื่อยๆ. ท่านใดเคยมีประสบการณ์. แบบนี้. ขอ คำแนะนำด้วยค่ะ. ไม่ไหวแล้วจริง.ๆ. ค่ะ.ขอบพระคุณมากน่ะค่ะ.
ลูกสาวไกล้เต็มทีแล้วทำใจไม่ได้เลยค่ะ.
ตอนนี้ลูกสาวอายุย่างเข้า17 ปีแล้วอีก3 เดือนเต็ม. . พึ่งมาทรุด ได้ปประมาณ 10 กว่าวัน. ได้เบาหวานมา. ควบคุมน้ำตาลได้. ฉีดอาทิตย์ละ เข็ม แต่ร่างกายเขามันล้าเต็มทน ไม่มีเรี่ยวแรง. พาไปตรวจล่าสุด. เจอค่าไตสูง. ก่อนหน้าสิบกว่าวันค่าเลือดปรกติดีมากๆ. มีแต่เรื่องชเบาหวานเท่านั้น. แต่เมื่อวานไม่เป็นเช่นนี้แล้ว. หมอบอก เหลือ แค่30%. ไม่อยากยัดเยียดยาในการรักษาเขา เพราะเขาไม่ไหวแล้วจิงๆ. ที่พอทำได้ ก้แค่ฉีดอินซูลีน ให้. จากอาทิตย์ละ. 1. ครั้ง. อาจจะเป็น 2 ต่ออาทิตย์ แทน มีแต่ทรงกะทรุด. เพราะเขากินข้าวกินน้ำเองไม่ได้เลย. ต้องฉีดอาหารน้ำใส่ปาก กรามแข็ง. 2-3 วัน. นี้. แทบจะกินไม่ได้แล้ว เหลือ ข้าวกล้องปั. 1. ช้อนโต๊ะ. ผสมน้ำเยอะๆ นี่ก้ยากมากๆแล้ว. แต่ต้องพยายามยัดเยียดฉีดลงคอให้ได้. อย่างน้อยขอให้มีข้าวลงท้องบ้าง.เที่ยงให้ซุปไก่ เขากลับมาเป็นเหมือนทารกน้อยอีกครั้ง. ค่ะ. นอนก้ครางเบาในลำคอ เพราะอ้าปากร้องไม่ได้.
เราก้ร้องไห้แทบจะทุกเวลา. ข้บรถก้เหม่อลอย ร้องไห้จะเป็นจะตาย. ไม่มีกะจิตกะใจมันเบาหวิวไปหมด. ก่อนหน้านี้คิดว่าตัวเองทำใจได้แล้ว. พยายามจะไม่ร้องไห้. มันก้ไม่ร้องน่ะ. แต่ใจมันกดดันมากๆ. มันเหมือนมีอะไรมาจุกในอกในคอ. เหมือนชีวิตเราอั้นอะไรไว้ จนมาเห็นสภาพเขาบางครั้งเขาหายใจรวยรินมากๆ. มันไม่ไหวแล้วค่ะ. มันปล่อยโออกมาแทบจะหัวใจจะหลุดออกมาข้างนอกเสียให้ด้วย พอได้ร้องออกมาเหมือนอะไรๆที่เราอดกลั้นอยู่มันโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ. ทีนี้เลยร้องไห้ทุกเวลาเลย. กลับกลายว่าเราสุขภาพจิตแย่มากๆเลย น้ำหนักเราตั้งแต่เขาป่วลงน้ำหนัก ลดลงมาเห้นได้ชัดมาก ใครก้ทัก. แต่เราไม่ได้บอกใครมากว่าลูกสาวเราไม่สบาย. เพราะเราไม่อยากให้ใครพูดถึงเลย น้ำตาแตกง่ายมากๆ. สภาพจิตใจเราตอนนี้ เราไม่ไหวมากๆ. ฟังธรรมมะก้แล้ว. หันมามองเขานอนอยู่. ยิ่งไปใหญ่ ใครมีทางไหนพอจะแนะนำ. เราได้บ้างค่ะ. ร้องไห้จนตาระบม. ปวดหัวไปหมด. ไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกะใครที่เขาจะข้าใจอารมณ์แบบนี้ได้. คนเขาไม่ได้รักเขาจะมาเข้าใจมั้ย. นี่ขนาดเขายังมีลมหายใจยังได้คุยกะเขา. เรายังเป้นได้แบบนี้. กลัววันนั้นมาถึงจริงๆ. เรากลัวตัวเองรับสภาพไม่ได้. หมอบอก. ถ้ายังใส่อาหารได้. เต็มที่. ให้. 1-2 อาทิตย. เขาคงจะไม่ไหวแล้ว. ค่าไตที่เหลือ. 30%. ก้จะสูงขึ้นเรื่อยๆ. ท่านใดเคยมีประสบการณ์. แบบนี้. ขอ คำแนะนำด้วยค่ะ. ไม่ไหวแล้วจริง.ๆ. ค่ะ.ขอบพระคุณมากน่ะค่ะ.