รู้สึกไหมครับว่าตัวเองก็มีเพื่อนนะ ...แต่ไม่มีเพื่อนสนิทๆจริงๆจังๆเลยสักคน

คือ ก็มีนะเพื่อน มีคนที่เราคุยด้วยแล้วเราเรียกเขาว่าเพื่อน แต่แบบ ไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นนะครับ ไม่ค่อยกล้ารบกวน/ร้องขอ แบบวันหยุดเราจะไปเที่ยวไหนงี้ก็ไม่แน่ใจว่าควรจะชวนใครดีไหม สุดท้ายก็ไม่กล้าชวนใครไปไหนอยู่ดีเพราะเหมือนเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น เวลามีปัญหาหรืออะไรก็ไม่กล้าเล่าให้ใครฟังอีก เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะคิดว่าเราสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอ บางครั้งก็สบายใจดีมันทำอะไรสะดวกดี แต่อีกใจก็รู้สึกเหนื่อยๆใจ เหมือนตัวเองเป็นคนไม่มีสังคมยังไงไม่รู้ อาจจะเพราะตอนมัธยมทำตัวไม่ดีครับเพื่อนเลยไม่คบ+เสื้อผ้าเราไม่สะอาดสะอ้านด้วยแหละครับ ปกติคือผมรีดผ้าไม่เรียบนะ เสื้อผ้าเหมือนไม่ค่อยได้ซัก เลยแอบคิดว่าถ้าขึ้นมหาวิทยาลัยแล้วเราจะมีเพื่อนที่สนิทกันจริงๆจังๆไหมอะไรแบบนี้นะครับ อาจจะฟังดูงี้เง้านะ แต่ก็แอบคิดมากเบาๆ ทุกวันนี้เวลาไปไหนทำอะไรก็ทำคนเดียว(ยกเว้นเล่นบอล 555 ) ไอ้เล่นบอลนี้ก็เพื่อน แต่ก็แบบเป็นเพื่อนไม่ได้สนิทอะไรกันมาก เหมือนเพื่อนที่ทำกิจกรรมร่วมกันนะครับ

ว่าง่ายๆบางที่ก็เหงาแหละ ฮ่าๆ มันไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าตัวเองควรเอ่ยปากก่อนไหม คือกลัวนะครับว่าถ้าพูดไปแล้วเขาทำท่าทางหรือบอกปัดไปแล้วเราจะเสียใจ บางที่คนเราก็พยายามซ่อนความอ่อนแอไว้ข้างในนะครับ ผมไม่ค่อยอยากไปไหนกับใครถ้าเขาไม่ค่อยอยากเต็มใจให้เราไปเท่านั้นเอง