มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เป็นคนไม่เอาถ่านเลย แบบทำอะไรก็ไม่เป็น ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ไม่สำเร็จคือ บางอย่างมันก็ไม่ได้ยากน่ะ ทั้ง เรียนหนังสือ
เรียนต่อ ป.โท เรียนไปได้ครึ่งทางบอกยาก ไม่เรียนแล้ว ออก ทั้ง ๆ ที่มหาลัยที่เรียนก็ถือว่าง่ายแล้ว
ทำร้านขนม ไปเรียนทำขนมมา 5-6 คอร์สหมดไปเป็นหมื่น ๆ สุดท้าย จะเปิดร้านบอกแถวบ้านไม่มีร้านแก๊ส ไกลแพง เลิก ไม่ขาย
ไปสมัครงาน ก็ทำงานชุ่ยแบบถ้าหัวหน้าไม่มาร์คมาก็ทำไม่เป็น ทั้งๆที่สอนงานแล้ว เหมือนประยุกค์ไม่เป็น ไม่มีไหวพริบ ทั้งๆที่ทำมาแล้ว6เดือน
ลาออกมาบอกตั้งใจจะรับสอนภาษาจีน เด็กตามบ้านหรือตาม ติวเตอร์เล็ก ๆ สุดท้าย เจอพ่อแม่เด็ก บอกไม่ชอบหน้าพ่อแม่เด็ก ไม่สอน เลิก
เรื่องทั้งหมดเราฟังมาเป็นปี ๆ ช่วยแก้ไขได้บ้างไม่ได้บ้าง เพื่อนอยู่คนเดียวไม่มีใคร เหมือนพยายามปิดกั้นตัวเอง จากโลกแห่งความเป็นจริง อยู่ กทม.คนเดียว พ่อแม่อยู่ ตวจ.
เราฟังมาก็ปวดหัวแทนแบบนี้เราควรปล่อยไหม คือเหมือนทำอะไรไม่ยอมทำให้สุด เจอปัญหาปุ๊บหนี ไม่สู้ อ้างสิ่งต่าง ๆ คิดว่าทำแล้วจะไม่เจออุปสรรค์
เราควรทำอย่างไร
ถ้าปล่อยเค้าไปแบบเราไม่รับฟังไม่ยุ่งไม่แนะนำอีกจะดีมั๊ย
เพื่อนสนิทไม่เอาถ่าน แบบไม่เอาอะไรเลย ถ้าปล่อยเค้าไปจะดีกว่ารั้งเค้าไหวไหม
เรียนต่อ ป.โท เรียนไปได้ครึ่งทางบอกยาก ไม่เรียนแล้ว ออก ทั้ง ๆ ที่มหาลัยที่เรียนก็ถือว่าง่ายแล้ว
ทำร้านขนม ไปเรียนทำขนมมา 5-6 คอร์สหมดไปเป็นหมื่น ๆ สุดท้าย จะเปิดร้านบอกแถวบ้านไม่มีร้านแก๊ส ไกลแพง เลิก ไม่ขาย
ไปสมัครงาน ก็ทำงานชุ่ยแบบถ้าหัวหน้าไม่มาร์คมาก็ทำไม่เป็น ทั้งๆที่สอนงานแล้ว เหมือนประยุกค์ไม่เป็น ไม่มีไหวพริบ ทั้งๆที่ทำมาแล้ว6เดือน
ลาออกมาบอกตั้งใจจะรับสอนภาษาจีน เด็กตามบ้านหรือตาม ติวเตอร์เล็ก ๆ สุดท้าย เจอพ่อแม่เด็ก บอกไม่ชอบหน้าพ่อแม่เด็ก ไม่สอน เลิก
เรื่องทั้งหมดเราฟังมาเป็นปี ๆ ช่วยแก้ไขได้บ้างไม่ได้บ้าง เพื่อนอยู่คนเดียวไม่มีใคร เหมือนพยายามปิดกั้นตัวเอง จากโลกแห่งความเป็นจริง อยู่ กทม.คนเดียว พ่อแม่อยู่ ตวจ.
เราฟังมาก็ปวดหัวแทนแบบนี้เราควรปล่อยไหม คือเหมือนทำอะไรไม่ยอมทำให้สุด เจอปัญหาปุ๊บหนี ไม่สู้ อ้างสิ่งต่าง ๆ คิดว่าทำแล้วจะไม่เจออุปสรรค์
เราควรทำอย่างไร
ถ้าปล่อยเค้าไปแบบเราไม่รับฟังไม่ยุ่งไม่แนะนำอีกจะดีมั๊ย