หนูควรทำยังไงกับชีวิตดีคะ? เหนื่อยมากแล้วค่ะ

คือ ตอนนี้ชีวิตรู้สึกสิ้นหวังมากค่ะ ทำเต็มที่ในทุกๆด้าน ทุกๆอย่าง พยายามทำให้ทุกคนโอเค ให้ทุกคนพอใจ ทำให้ทุกคนยอมรับ
ด้านครอบครัว คือครอบครัวเรามีคุณย่าอยู่ด้วย ทำอะไรต้องขออณุญาตตลอดเวลา คุณแม่ออกจากบ้านไปอยู่กับคุณตาแล้ว เพราะทะเลาะกับคุณย่าตลอด ส่วนคุณพ่อ ก็มีผู้หญิงอื่นให้เห็นตลอด แต่ยังไม่เคยเอามาอยู่ในบ้าน ตอนคุณย่าไปต่างจังหวัด พ่อก็จะไม่อยู่บ้าน ไม่กลับบ้าน ไปนอนที่อื่น บอกไปหาเพื่อน ไปกินเลี้ยง ไปเล่นกีฬา (คือตอนเด็กๆติดคุณพ่อมาก สนิทกันมาก) ตอนนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน ไม่ได้กอดกันเหมือนเดิม ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปมากๆ ส่วนน้องอีก2คน ก็ไปเรียนต่างจังหวัด สรุปที่บ้านเหลือ3คน ย่า พ่อ เรา
ตั้งแต่เล็กๆ เราถูกทุกคนตามใจ และเราก็ตามใจทุกคนในบ้าน เรากับคุณย่าเคยสนิทกันมาก ไปเที่ยวด้วยกันตลอด แต่หลังๆย่าแก่ลง ด่าแม่เรามากขึ้น ไม่เข้าใจเราเลย เรามีเพื่อนผู้ชายคุยด้วย ย่าก็ไม่โอเค จะให้คบกับหมอ ย่าชมหลานบ้านอื่นที่เป็นดารา ที่เรียนหมอให้เราฟังตลอด ทั้งๆที่เค้าไม่เคยมาดูแลอะไรเลย เราคือคนดูแล คนที่ทำให้ทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ 24ชม. เค้ากลับไม่พอใจในสิ่งที่เราทำ ย่ากับเรานิสัยคล้ายๆกัน คือ งี่เง่า เอาแต่ใจ ขี้น้อยใจ
ที่บ้านเราทำธุระกิจ เรานอนอยู่ที่บ้าน ตอนเรียนมหาลัย ตั้งแต่ม.4 เราต้องกลับมาบ้านก่อน ถ้าย่า/พ่อ/แม่ โทรตาม ให้มาช่วยที่บ้าน จนตอนนี้ เรียนมหาลัย ใกล้จะจบแล้ว ก็ยังเป็นแบบนี้ตลอด บางวิชาต้องโดดเรียนไป ครูก็ดุตลอดว่า หลายรอบแล้วนะเธอ จะหมดโควต้าแล้วนะ เราก็ค่ะๆไป จนมาช่วงหลังๆ บ้านเราทะเลาะกันตลอด ทุกคนลงความเห็นว่าเป็นความผิดเรา เราก็รู้สึกแย่ ไม่อยากอยู่ต่อให้เป็นภาระ แล้วมันก็มากระทบกับงานกลุ่มของมหาลัย ที่เราก็ผิด ที่ผลัดส่งงานให้เพื่อนบ่อยๆ แต่เหมือนเพื่อนจะไม่เข้าใจสถานะการณ์ที่บ้านเราเลย ตอนนี้คือคิดหนักมาก แล้วไหนจะเรื่องผู้ชายที่เราคุยด้วยอีก
เค้าเป็นแค่รุ่นพี่ สถานะคือพี่น้องกัน แต่สถานะนี้มันเกิดขึ้นหลังจากที่เค้าชวนเราเข้ามาทำงานด้วย เราชอบรุ่นพี่คนนี้มานานมาก พี่เค้าเป็นที่ปรึกษาให้ เป็นพี่ชาย เป็นทุกๆอย่างในทุกๆพื้นที่ของชีวิต เมื่อไม่ถึงปี เรามีโอกาสกลับมาคุยกัน ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้ว่าพี่เค้าทำงานตัวนึงอยู่ เค้าคุยดีมาก ดีจนแม่เราเอง ที่เราปรึกษาเรื่องพี่คนนี้ ตกใจ ว่าทำไมอยู่ๆเรา2คนถึงคุยกันสนิทกันขนาดนี้ พูดได้ว่าการกระทำตอนนั้นมากกว่าคนรู้จัก มากกว่าเพื่อน รุ่นพี่รุ่นน้องแน่นอน เพราะไปไหนก็ไปด้วยกัน ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน พาไปรู้จักเพื่อน ครอบครัวเค้า ฝั่งยาย ฝั่งน้า เรา2คนคุยเรื่องส่วนตัวกัน ตอนเราไปต่างประเทศ เค้าก็โทรไปหาตลอด เราส่งรูปมา เค้าก็บอก เดี๊ยววันนึงเราไปกันนะ พูดเค้ากับตัวเอง แล้วอยู่มาวันนึงเค้าก็ชวนไปรู้จักกับคนที่เค้าทำงานด้วย แล้วสุดท้ายเราก็ตัดสินใจลงทุนกับเค้า  (ไม่อยากเรียกว่าเค้าหลอกเรามาทำงาน แต่เค้าแค่ทำให้เราเชื่อใจมากๆ จนพ่อแม่พูดอะไรเราไม่ฟัง เพราะคิดว่าเค้าคือคนที่หวังดีกับเราที่สุด)
มาถึงวันนี้ เราทำงานมาแล้วระดับนึงแล้ว มันโอเค ไปได้สวย แต่ที่ไม่สวยคือความสัมพันธ์ระหว่างเราและพี่เค้า เปลี่ยนไปค่ะ เปลี่ยนมากๆ จากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยก็ว่าได้ค่ะ เราเคยถามอยู่บ่อยๆนะคะ ว่าก่อนหน้าที่จะแนะนำงานให้ นี่คือตัวเค้าจริงๆรึป่าว หรือแบบ ถ้าวันนึงเราไม่ทำงาน เค้ายังจะคุยกับเราอยู่มั๊ย? เค้ายังจะเป็นคนเดิมมั๊ย หรือแม้กระทั้งถามว่า เค้าเป็นคนๆเดิมที่เรารู้จักไม่ได้เลยหรอ? ซึ่งคำตอบบางอันก็ทำให้เราอึ้งนะคะ หลายคนก็ถามเรานะคะ จะทนทำไม จะอยู่จุดนั้นทำไม เขาไม่รักห็เดินออกมาสิ โน้นนี่นั้น แต่จริงๆแล้ว พูดออกมา เหมือนง่ายนะคะ แต่เราทำไม่เคยได้ พอเราจะหายไป เราจะออกมา เค้าก็มีอะไรสักอย่างที่ดึงเรากลับไป มีสถานะการณ์ที่ทำให้เราต้องกลับไปตลอดเวลา จนตอนนี้มันก็เป็นแบบนี้มาสักพัก
เราพูดได้เลยว่า พี่คนนี้ มีค่ากับเรามาก อยากได้อะไร อยากไปไหน คือเราจัดการให้หมด แทบทุกอย่าง แต่ที่ทำไม่ได้หวังอะไรนะคะ แค่มีความสุขกับการที่ได้ทำให้เค้า ไม่อยากให้เค้าเหนื่อย ไม่อยากให้เค้าลำบาก แต่หลังๆคือ ใช้ตลอด จะเอาโน้นเอานี่ จะทำโน้นทำนี่ พอใช้เสร็จก็แยกย้าย เขี่ยทิ้ง ไปไหนก็ไป
แล้วที่ทำงานด้วยกัน มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาด้วย เค้าเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เรารู้สึกว่าผู้หญิงน่าจะคิดอะไรเกินเลยแน่นอน แล้วพี่ผู้ชายก็เข้าข้างผู้หญิงคนนี้มาก ทำอะไรไม่เคยผิด แต่เราทำอะไร(ที่เหมือนกัน) นิดเดียว คือผิด คือดุ คือด่าตลอดเวลา เราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเอามากๆค่ะ ไม่ยุติธรรมกับเราเลย เค้าพูดตลอดว่า แบ่งเวลาเท่าๆกัน แต่สิ่งที่ทำ คือไม่ใช่ ไม่มีเวลาให้เราเท่าคนนั้นเลย ซึ่งเราก็คิดว่า เราทำงานได้โอเค และเข้าเป้ามากกว่าเยอะมาก แต่เราก็ยังไม่โอเคอยู่ดี

ตอนนี้คือปัญหาทุกอย่างรุมเร้า ส่วนตัว เราเป็นโรค ไบโพล่าด้วย(เคยไปหาหมอ หมอให้บำบัด แต่ยังไม่จัดเวลาไป แล้วก็ได้กลับมาคุยกับพี่ผู้ชาย เลยคิดว่า มีคนให้ปรึกษาแล้ว ดีแล้ว หายแล้ว ไม่ต้องไปแล้ว) แต่ตอนนี้เศร้า ก็เศร้ามาก ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำห้างที่นึง ไลน์หาแม่ แต่ไม่อยากออกไปข้างนอก ไม่อยากเจอโลก ไม่อยากเจอคน ไม่อยากกลับบ้าน เพราะที่บ้านก็ทะเลาะกัน บ้านแตก แม่ไม่อยู่ พ่อทำงาน เหลือแต่ย่า ที่งอนเราอยู่ ส่วนเพื่อนสนิทก็อ่านหนังสือสอบ เพื่อนที่มหาลัยก็มีเรื่องกันอยู่

มีใครพอจะให้บ้อคิดเห็นหรือช่วยหาทางออกให้เราได้มั๊ยคะ? ยกเว้นต้องตายอ่ะค่ะ เพราะเราเคยจะทำบ่อยมาก แต่สุดท้ายก็ยังอยู่มาถึงทุกวันนี้ค่ะ
ตอนนี้เราติดแอลกอฮอล กับสูบบุหรี่เยอะมาก เพราะ อยากเอาชนะพี่เค้า เพราะแต่ก่อนเวลาไปปาร์ตี้กัน เค้าจะห้าม ไม่ให้ดื่นเยอะ หรือถ้าเพื่อนพี่เค้าแกล้งเรา พี่เค้าก็จะดื่มให้บ้าง แล้วพี่เค้าสูบบุหรี่ แต่เค้ารู้ว่าสูบไม่ดี
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่