สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกของเรานะคะเรื่องอาจจะยาวหน่อย
เรากับสามีมีลูกด้วยกัน 1 คนตอนนี้ วัยยกำลังน่ารักเลยค่ะ 1.9 ขวบ เราคบกันตอนเรียนมหาลัยค่ะ ตอนเรียนมหาลัย เราฐานะค่อนข้างยากจน ซึ่งส่งตัวเองเรียนด้วย กู้กยศเรียน แม่ช่วยนิดนานๆทีค่ะ เพราะแม่ก็ลำบากมากๆจนเมาเจอจอสามีเรา ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน จนเรียนจบ ระหว่างทางเราเรียนมหาลัยปี3 ปี 4 เราอาศัยออยู่ฟรี เขาช่วยเราซัดพอรตค่ะ บางทีให้อาทิตย์ละ 500 ไว้ให้เราบ้าง จนเราเรียนจบ เราก็ทำงาสธนาคารค่ะ เรามีเงินเดือน เขาก็อยู่ปี4 เราก็ซัพพอร์ตเขาค่ะจนเขาเรียนจบ เราก็ขอย้ายสาขา เพื่อให้มาอยู่ด้วยกันยอมรับว่าติดเขามากค่ะ จนต่างคนต่างทำงาน ปัญหาเริ่มขึ่นจากตรงนี้ค่ะ
แฟนเรา ทำงาน ครูอัตราจ้างเงินเดือน 5000 ตอนนั้นเงินเราเยอะกว่า เขา 3 เท่า ตอนยังไม่มีลูก มันก็ซัพพอรตกันได้ค่ะ เราแบกมาตลอด จน เราไม่ไห เราอยากพักลาออกจากงาน ช่วงนั้นก็มาตับออนไลน์มีเงินเก็บเงินกิน ค่อยข้างเยอะเลยค่ะ เราก็ใช้เงินตามที่เราหาได้ ซื้อรถ ซื้อแบรนเนม เปย์ตัวเอง เปย์เขาด้วย จนเราล้ม ไม่มีเงินเลย ก็ เราหางาสทำค่ะ แต่เราก็พลาดมาท้อง พอท้อง เราก็พยายามขายออนไลน์ พอมีเงินอยู่บ้าง ก็ซัดพอรตลูก ฝั่งครอบครัวเขา ก็ช่วยกันซัพพอรตค่ะ จนลูกประมาน 7 เย้ายย้านำปกทม เขาก็ได้งานทำได้ 2 เดือนไม่ไหวกับสังคมที่ทำงาน ทำให้เราต้องพาลูกกลับมาอยู่บ้าน สักพักเราก็ได้งานที่เป็นงานปัจจุบัน และเขาก็ได้บรรจุเป็นพนักงานราชกาาครู แต่เงินเดือนเยอะกว่าเราหาได้กว่าเขา3-4 เท่าต่อเดือน แต่เราตกลงกันว่าค่าใช้จ่ายลูก หารครึ่ง เขารับผิดชอบอะไรบ้าง เรารับผิดชอบอะไร พอถึงเวลาจริงๆ เขาก็จะอ้างเงินเดือนเท่านี้ เขารับผิดชอบนะแต่เราก็ช่วยทั้งส่วนของเขา ส่วนของเรา และมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนค่าใช้จ่ายลูกเราเป็นหลัก พูดกันก็ทะเลาะกันเอาเงินเดือนมาอ้างอีก มาเดือนละเท่านี้ ซึ่งตอนนี้ กลายเป็นเราทั้งหลัก ทั้งเสริม เราเริ่มไม่ไหว คุยทีไรจบกันทะเลาะกัน จนเราอยากจะพอ แต่นึกถึงลูกต้องมีพ่อ แต่มันก็จะวนลูปกลับมาแบบนี้ เรามองไม่เห็นอนาคต ไม่เห็นการสตกับเขาอกับเขา ไปต่อหรือพอแค่นี้ดีค่ะ
ไปต่อหรือพอแค่นี่
เรากับสามีมีลูกด้วยกัน 1 คนตอนนี้ วัยยกำลังน่ารักเลยค่ะ 1.9 ขวบ เราคบกันตอนเรียนมหาลัยค่ะ ตอนเรียนมหาลัย เราฐานะค่อนข้างยากจน ซึ่งส่งตัวเองเรียนด้วย กู้กยศเรียน แม่ช่วยนิดนานๆทีค่ะ เพราะแม่ก็ลำบากมากๆจนเมาเจอจอสามีเรา ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน จนเรียนจบ ระหว่างทางเราเรียนมหาลัยปี3 ปี 4 เราอาศัยออยู่ฟรี เขาช่วยเราซัดพอรตค่ะ บางทีให้อาทิตย์ละ 500 ไว้ให้เราบ้าง จนเราเรียนจบ เราก็ทำงาสธนาคารค่ะ เรามีเงินเดือน เขาก็อยู่ปี4 เราก็ซัพพอร์ตเขาค่ะจนเขาเรียนจบ เราก็ขอย้ายสาขา เพื่อให้มาอยู่ด้วยกันยอมรับว่าติดเขามากค่ะ จนต่างคนต่างทำงาน ปัญหาเริ่มขึ่นจากตรงนี้ค่ะ
แฟนเรา ทำงาน ครูอัตราจ้างเงินเดือน 5000 ตอนนั้นเงินเราเยอะกว่า เขา 3 เท่า ตอนยังไม่มีลูก มันก็ซัพพอรตกันได้ค่ะ เราแบกมาตลอด จน เราไม่ไห เราอยากพักลาออกจากงาน ช่วงนั้นก็มาตับออนไลน์มีเงินเก็บเงินกิน ค่อยข้างเยอะเลยค่ะ เราก็ใช้เงินตามที่เราหาได้ ซื้อรถ ซื้อแบรนเนม เปย์ตัวเอง เปย์เขาด้วย จนเราล้ม ไม่มีเงินเลย ก็ เราหางาสทำค่ะ แต่เราก็พลาดมาท้อง พอท้อง เราก็พยายามขายออนไลน์ พอมีเงินอยู่บ้าง ก็ซัดพอรตลูก ฝั่งครอบครัวเขา ก็ช่วยกันซัพพอรตค่ะ จนลูกประมาน 7 เย้ายย้านำปกทม เขาก็ได้งานทำได้ 2 เดือนไม่ไหวกับสังคมที่ทำงาน ทำให้เราต้องพาลูกกลับมาอยู่บ้าน สักพักเราก็ได้งานที่เป็นงานปัจจุบัน และเขาก็ได้บรรจุเป็นพนักงานราชกาาครู แต่เงินเดือนเยอะกว่าเราหาได้กว่าเขา3-4 เท่าต่อเดือน แต่เราตกลงกันว่าค่าใช้จ่ายลูก หารครึ่ง เขารับผิดชอบอะไรบ้าง เรารับผิดชอบอะไร พอถึงเวลาจริงๆ เขาก็จะอ้างเงินเดือนเท่านี้ เขารับผิดชอบนะแต่เราก็ช่วยทั้งส่วนของเขา ส่วนของเรา และมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนค่าใช้จ่ายลูกเราเป็นหลัก พูดกันก็ทะเลาะกันเอาเงินเดือนมาอ้างอีก มาเดือนละเท่านี้ ซึ่งตอนนี้ กลายเป็นเราทั้งหลัก ทั้งเสริม เราเริ่มไม่ไหว คุยทีไรจบกันทะเลาะกัน จนเราอยากจะพอ แต่นึกถึงลูกต้องมีพ่อ แต่มันก็จะวนลูปกลับมาแบบนี้ เรามองไม่เห็นอนาคต ไม่เห็นการสตกับเขาอกับเขา ไปต่อหรือพอแค่นี้ดีค่ะ