ช่วงปลายเดือนมกราที่ผ่านมา เรามีโอกาสแบ็คแพ็คไปเชียงใหม่คนเดียวครั้งแรกในชีวิตตต
(จริงๆแล้วไม่ได้อยากไปคนเดียว แต่ชวนเพื่อนละนางติดคอนโซชิเลยไปไม่ได้)
ตั้งใจไปดูคอนเสิร์ต Single Fest ก็เลยเลือกพักโฮสเทลที่ใกล้ลานประเสิรฐแลนด์ที่นึงที่เจ้าของเฟรนด์ลี่และน่ารักมากในถนนนิมมาน
แล้วตอนเช็คเอาท์ประตูมันเลื่อนยาก เพราะด้วยความเป็นประตูไม้แบบเบา มันเลยหลุดจากแนวล้อเลื่อน (งงมั้ย)
ทีนี้ประตูมันเปิดแง้มอยู่นิดนึงเท่าแมวลอดได้ แต่คนลอดไม่ได้ด้วยสารร่าง(ติดหัวเราเองแหล่ะ555) และเป้อันใหญ่ที่สะพายอยู่
เลยพยายามดันประตูกุกกักๆอยู่ข้างในคนเดียว
ซักพักได้ยินเสียงจากข้างนอกบอกว่า “ให้ช่วยมั้ยครับ” (ประมาณนี้)
แล้วเขาก็ช่วยเปิดประตูอยู่ข้างนอก ส่วนเราอยู่ข้างใน
ช่วยกันเปิดอยู่ซักพักประตูก็เปิดออกในที่สุด
พอประตูเปิดออก ด้วยความที่อยากขอบคุณผู้ที่ช่วยเหลืออยู่ข้างนอก และจะขอดูหน้าซักกะหน่อย อิอิ
(ปกติ จขกท เป็นคนขี้อายนะ จริงๆ555)
พอเงยหน้าขึ้นนี่แบบ … คุณพระ….
........เพิ่งเข้าใจคำว่าโลกหยุดหมุน ที่ไม่ใช่แปดโมงเช้ากับหกโมงเย็น
ความในใจช่วงวินาทีที่โลกหยุดหมุน
เรา : ผู้ชายอะไรหน้าใสมากกกกกกกกกกกกกกก (กอไก่ล้านตัว)
เขา : รู้งี้งับประตู จับขังละล็อคกุญแจไว้เหมือนเดิมก็ดี (5555ไม่ใช่ละ ล้อเล่น อิอิ)
(คนที่มาช่วยเราตัวสูงมากๆจนเราต้องเงยหน้ามอง หรือจริงๆเราอาจจะเตี้ยเอง
และน้องหน้าใสมากจนผู้หญิงแท้อย่างดิฉันนี่อายเลย หน้าใสๆยังติดอยู่ในความทรงจำ)
คือยืนจ้องหน้ากันอยู่ซักพัก เลยตั้งสติ โค้ง 90 องศา เอ่ยคำขอบคุณเบาๆ (เบามากกกกกกก ไม่รู้น้องจะได้ยินมั้ย)
แล้วรีบเดินออกมา ไม่ได้หนี แต่คือสติหลุด ทำอะไรไม่ถูก ไม่มั่นใจในหนังหน้าตัวเอง
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สำหรับหลายๆคนมันอาจดูเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันคือสิ่งดีๆที่ช่วงนี้ชีวิตเราไม่ได้เจอ
มันเลยทำให้รู้สึกว่า โลกนี้ไม่ได้แห้งเหือดจนเกินไปเท่าไร
สำหรับการเดินทางไปเชียงใหม่ครั้งนี้ เราได้พบเจอแต่มิตรภาพดีๆ
ขอบคุณเพื่อนสาวเจียงใหม่ที่น่ารักที่กระโดดด้วยกันในคอนเสิร์ตและขับรถเครื่องมาส่งที่โฮสเทลด้วย ทั้งๆที่เราเพิ่งรู้จักกัน
ขอบคุณคุณคนหน้าใสที่ช่วยผู้หญิงอึนๆเปิดประตูห้อง ขอบคุณมากๆเลย (วันนั้นควรจะขอบคุณให้เสียงดังชัดเจนกว่านี้เนอะ ตอนนั้นอึนมาก)
ขอบคุณพี่ขับรถสองแถวขึ้นดอยอ่างขางและเพิ่อนร่วมทริป ทุกคนใจดีมากๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนถึงตอนนี้ จริงๆไม่ค่อยมีสาระอะไรเลย5555
จบแล้วว แค่เรื่องดีๆที่อยากเล่าให้ฟัง ^^
สุดท้าย ไว้เจอกันใหม่นะ เชียงใหม่
คิดถึง…
ใครเคยมีโมเม้นวินาทีโลกหยุดหมุนบ้างคะ มาค่ะ มาแชร์กัน ^^
วินาทีที่โลกหยุดหมุน ณ เชียงใหม่
(จริงๆแล้วไม่ได้อยากไปคนเดียว แต่ชวนเพื่อนละนางติดคอนโซชิเลยไปไม่ได้)
ตั้งใจไปดูคอนเสิร์ต Single Fest ก็เลยเลือกพักโฮสเทลที่ใกล้ลานประเสิรฐแลนด์ที่นึงที่เจ้าของเฟรนด์ลี่และน่ารักมากในถนนนิมมาน
แล้วตอนเช็คเอาท์ประตูมันเลื่อนยาก เพราะด้วยความเป็นประตูไม้แบบเบา มันเลยหลุดจากแนวล้อเลื่อน (งงมั้ย)
ทีนี้ประตูมันเปิดแง้มอยู่นิดนึงเท่าแมวลอดได้ แต่คนลอดไม่ได้ด้วยสารร่าง(ติดหัวเราเองแหล่ะ555) และเป้อันใหญ่ที่สะพายอยู่
เลยพยายามดันประตูกุกกักๆอยู่ข้างในคนเดียว
ซักพักได้ยินเสียงจากข้างนอกบอกว่า “ให้ช่วยมั้ยครับ” (ประมาณนี้)
แล้วเขาก็ช่วยเปิดประตูอยู่ข้างนอก ส่วนเราอยู่ข้างใน
ช่วยกันเปิดอยู่ซักพักประตูก็เปิดออกในที่สุด
พอประตูเปิดออก ด้วยความที่อยากขอบคุณผู้ที่ช่วยเหลืออยู่ข้างนอก และจะขอดูหน้าซักกะหน่อย อิอิ
(ปกติ จขกท เป็นคนขี้อายนะ จริงๆ555)
พอเงยหน้าขึ้นนี่แบบ … คุณพระ….
........เพิ่งเข้าใจคำว่าโลกหยุดหมุน ที่ไม่ใช่แปดโมงเช้ากับหกโมงเย็น
ความในใจช่วงวินาทีที่โลกหยุดหมุน
เรา : ผู้ชายอะไรหน้าใสมากกกกกกกกกกกกกกก (กอไก่ล้านตัว)
เขา : รู้งี้งับประตู จับขังละล็อคกุญแจไว้เหมือนเดิมก็ดี (5555ไม่ใช่ละ ล้อเล่น อิอิ)
(คนที่มาช่วยเราตัวสูงมากๆจนเราต้องเงยหน้ามอง หรือจริงๆเราอาจจะเตี้ยเอง
และน้องหน้าใสมากจนผู้หญิงแท้อย่างดิฉันนี่อายเลย หน้าใสๆยังติดอยู่ในความทรงจำ)
คือยืนจ้องหน้ากันอยู่ซักพัก เลยตั้งสติ โค้ง 90 องศา เอ่ยคำขอบคุณเบาๆ (เบามากกกกกกก ไม่รู้น้องจะได้ยินมั้ย)
แล้วรีบเดินออกมา ไม่ได้หนี แต่คือสติหลุด ทำอะไรไม่ถูก ไม่มั่นใจในหนังหน้าตัวเอง
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สำหรับหลายๆคนมันอาจดูเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันคือสิ่งดีๆที่ช่วงนี้ชีวิตเราไม่ได้เจอ
มันเลยทำให้รู้สึกว่า โลกนี้ไม่ได้แห้งเหือดจนเกินไปเท่าไร
สำหรับการเดินทางไปเชียงใหม่ครั้งนี้ เราได้พบเจอแต่มิตรภาพดีๆ
ขอบคุณเพื่อนสาวเจียงใหม่ที่น่ารักที่กระโดดด้วยกันในคอนเสิร์ตและขับรถเครื่องมาส่งที่โฮสเทลด้วย ทั้งๆที่เราเพิ่งรู้จักกัน
ขอบคุณคุณคนหน้าใสที่ช่วยผู้หญิงอึนๆเปิดประตูห้อง ขอบคุณมากๆเลย (วันนั้นควรจะขอบคุณให้เสียงดังชัดเจนกว่านี้เนอะ ตอนนั้นอึนมาก)
ขอบคุณพี่ขับรถสองแถวขึ้นดอยอ่างขางและเพิ่อนร่วมทริป ทุกคนใจดีมากๆ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนถึงตอนนี้ จริงๆไม่ค่อยมีสาระอะไรเลย5555
จบแล้วว แค่เรื่องดีๆที่อยากเล่าให้ฟัง ^^
สุดท้าย ไว้เจอกันใหม่นะ เชียงใหม่
คิดถึง…
ใครเคยมีโมเม้นวินาทีโลกหยุดหมุนบ้างคะ มาค่ะ มาแชร์กัน ^^