๐ ส่งกลิ่นอวลยวนใจในแหล่งหล้า       ภุมรารอเคล้าเนาเกสร
กลีบสดสวยรวยรินกลิ่นกำจร              โอ้บังอรชูช่อรอผู้ใด

อยู่ในดงดอกขาวพราวสะอาด        งามผุดผาดผ่องเพี้ยงเพ็ญไสว
ต้องน้ำค้างพร่างระยับจับดวงใจ        แสนตรึงจิตพิสมัยในผกา

ดอกเอ๋ย... เจ้าดอกการะบุหนิง
แม้นภพหน้ามีจริง จะขอแอบอิงนิรันดร์เอย...

อยากทราบว่ากลอนประมาณนี้เรียกว่าอะไรคะ
มีฉันทลักษณ์หรือเปล่า ถ้ามีแผนผังเป็นยังไงคะ
เจอครั้งแรกในนิยายเรื่อง ทางรัก ของโรสลาเรนค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เห็นว่าเพราะดีเลยงมโข่ง แต่งงูๆ ปลาๆ กับเขามั่ง อิอิ ใช้คำเกินหรือเปล่าก็ไม่รู้
วอนผู้รู้ช่วยชี้แนะทีค่ะ