ตามหาคน แอบชอบเขามานานแล้ว แต่ก็ทำได้แค่แอบ 5555

สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันธิปทุกคน นี้เป็นกระทู้แรกของผมเพื่อตามหาใครบางคน...
      หลายครั้งที่กลับมาจากโรงเรียน แล้วผมต้องมาขึ้นรถสาธารณะในการกลับบ้านนั้นคือ "รถไฟ" จนทำให้ "ชานชาลา" ที่สถานีวงเวียนใหญ่เปรียบเสมือนสถานที่ซึ่งสวยงามสักพักนึง ยามที่ผมได้มองเธอ...
      ระหว่างรอรถไฟเทียบที่ชานชาลา ยามเมื่อผมได้มีโอกาสพบเธอที่รอรถไฟเพื่อนำพาผู้คนไปยังสถานีต่างๆ เพลงนี้มักดังกึกก้องขึ้นมาในหัว "เธอเป็นคนที่ฉันตามหามาแสนนาน" แต่ทุกวัน สิ่งที่ผมทำได้มากที่สุดก็คือ...การแอบมอง
     แต่ความหวังแม้จะเป็นแสงเล็กๆ ไม่ระยิบระยับมากมาย แต่อย่างน้อยผมก็ยังคงได้มองเห็นมัน...
     แต่การกลัวความผิดหวังมันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมไม่กล้าทำในสิ่งที่ผมคิด หรือสิ่งที่ปราถนาไว้
     ทำให้ผมกลายเป็นคนไม่กล้าคนนึงที่เพียงได้แต่มาขอให้ผู้ใดที่พอรู้จักคนๆนี้ๆช่วยดลบันดาลให้เราได้พบกันอีกสักครั้งหนึ่ง
ผมแค่อยากได้เฟสบุ๊ค ไลน์ หรืออะไรก็ได้ที่ผมจะสามารถติดต่อเขาได้ ตั้งแต่วันนั้นที่ผมได้เจอเขา ผมก็คิดถึงเขาตลอด และผมก็คิดที่จะไปคุยกับเขาตรงๆ แต่ผมก็ไม่กล้า จึงขอความกรุณาจากท่านผู้เห็นใจมาช่วยผมตามหาหน่อยน่ะครับ ^^
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรียนที่อัสสัมชัญคอนแวนท์
น่าจะอยู่ม.ปลาย
กลับบ้านโดยรถไฟวงเวียนใหญ่ ลงสถานีอะไรไม่รู้แต่ไม่ใช่ตลาดพลู-การเคหะแน่นอน
ใช้โทรศัพท์ยี่ห้อ samsung
ถักผมเปีย2ข้างไว้ด้านหน้า
กระโปรงไส่ยาวคลุมเข่า
ถือกระเป๋าผ้าสีเลือดหมูของอัสสัมชัญคอนแวนท์
สูงประมาณ 160-170 ซม.
รูปร่างผอม-ท้วมนิดๆๆๆๆๆๆ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้พัชชารีย์ รุ่งทวีพิพัฒน์