นี่ไม่ใช่กระทู้อวดผ. นี่คือกระทู้อวดเพื่อน



นี่คือแตงโม หรือที่เรากับพวกเพื่อนๆเรียกกันว่า “อิแตง”
แตงโมเป็นผู้ชาย สัญชาติเกาหลีใต้ อายุมากกว่าเราสองปี
แต่เราไม่เคยเรียกมันว่าพี่หรือ “อปป้า” เลย เพราะมันฟังดูซีรี่ส์เกาหลีเกินไป

เรารู้จักกับมันผ่านการรับสมัครเป็นบัดดี้ให้นักศึกษาต่างชาติที่มาแลกเปลี่ยนที่มหาลัยที่มีตลอดทั้งปี
เราเรียนอยู่มหาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ใกล้ๆกับสวนสัตว์
คณะที่คนชอบมาลงตัวฟรีกันเยอะๆ
เมเจอร์ที่มีคนเยอะที่สุดในคณะ
ตอนที่คณะประกาศรับสมัครบัดดี้นักศึกษาแลกเปลี่ยนมหาลัยดันอยู่ในช่วงปิดเทอม
เราเป็นคนเดียวที่ไปสมัคร...
พอสมัครปุ๊บ พี่ที่กองวิเทศน์ก็นัดวันรับนศ.แลกเปลี่ยนที่สนามบิน

8 ตุลาคม 2013 ตอนประมาณ 8 โมงเช้า เลยวันเปิดเทอมมาไม่กี่วัน
เราไม่มีเรียนเช้าในวันนั้น แต่ต้องแหกขี้ตาตื่นเพื่อมารับ “บัดดี้เกาหลี” ที่สนามบิน
ครั้งแรกที่เจอมัน เรายิ้มให้มันและคิดในใจ “เหยื่อมาแล้ว” /ผิด
ครั้งแรกที่เจอคือ “ไหนอ่ะอปป้ากุ?”
แตงโมเป็นผู้ชายเกาหลีที่ “ถ้าใช้แค่ตาดู” จะไม่มีความอปป้าใดๆอยู่เลย
ตัวไม่สูงมาก อกไม่ผาย ไหล่ไม่ผึ่ง ค่อนไปทางเคะด้วยซ้ำ *ส่งซิกให้สาววาย*
แต่แล้วหลังจากที่ได้รู้จักกับมัน เราก็ได้รับรู้ถึงความพี่ชายที่แท้จริง
ไม่ใช่ความอปป้านะ เราเรียกมันว่า “ความพี่ชาย”

จนถึงตอนนี้ เรากับแตงโมรู้จักกันได้ 2 ปีกว่า
เนื่องจากเราไม่ค่อยถนัดวิชาคณิต 2013 ถึง 2016 เราก็ยังต้องยกมือขึ้นมานับนิ้ว
ไม่มีอะไรแค่อยากบอกเฉยๆว่าเรื่องคำนวณให้บอก...คนอื่น
พอเราพบว่านิ้วที่คำนวณเหลือแค่ 2 นิ้ว ก็ยังแปลกใจ
เพราะเรากับแตงโมสนิทกันเหมือนรู้จักกันมานานกว่านั้น
นั่นเป็นเรื่องค่อนข้างประหลาดเพราะปกติเราเป็นคนสนิทกับคนต้องใช้เวลา ยิ่งรู้จักกันมานาน ยิ่งสนิทมาก
อย่าเพิ่งเบะปากคิดว่าเราจะลากเข้าเรื่องพรหมลิขิต โรแมนติค อะไรเทือกนั้น
เราบอกแล้วว่านี่คือกระทู้อวดเพื่อน

ต่อจากนี้เราจะเล่าเรื่องของแตงโมที่เราประทับใจ ซึ่งมีหลายเรื่องมาก จบกระทู้ก็อาจยังเล่าไม่หมดด้วยซ้ำ
และจากที่เราบอกไปแล้วว่าเราไม่เก่งคณิต
วันเดือนปีคือคณิต ดังนั้นเราจะไม่เรียงลำดับเหตุการณ์

เริ่มจากนิสัยใจคอของแตงโมที่ทำให้เราลบภาพผู้ชายเกาหลีไปจนหมด
เราหมายถึงผู้ชายเกาหลีจริงๆที่ไม่ใช่อปป้าในซีรี่ส์
เราเป็นติ่งเกาหลี เป็นมานานมากก่อนที่จะเจอแตงโมด้วยซ้ำ แต่เราไม่ใช่พวกหลับหูหลับตาติ่ง
เราเคยได้ยินมาเยอะเกี่ยวกับนิสัยที่ไม่ดีของผู้ชายเกาหลีจริงๆทั่วไป อย่างเช่นไม่ให้เกียรติผู้หญิง ชอบดูถูก บ้าอำนาจ
และที่เราไม่ชอบที่สุดคือ ไม่ยอมรับเพศที่สาม
เราเคยไปเกาหลี 2 ครั้ง ครั้งแรกไปเที่ยว ครั้งที่สองเราได้ทุนระยะสั้นไปเรียนอยู่ 4 เดือน ได้เจอคนเกาหลีทั้งชายและหญิงเยอะมาก และเราพบว่าผู้ชายเกาหลีส่วนใหญ่ที่เราเจอ เป็นอย่างที่เราเคยได้ยินมาจริงๆ
แต่แตงโมคือผู้ชายเกาหลีคนเดียวที่นิสัยตรงข้ามกับที่พูดไปก่อนหน้าทั้งหมด
ไม่ใช่แค่ตรงข้าม แตงโมนิสัยดีกว่าคนไทยหลายคนที่เรารู้จักด้วยซ้ำ...รวมทั้งตัวเราเองด้วย

ตอนรู้จักกันแรกๆเรากับมันคุยกันผ่านkakao talk
เราจะเป็นคนถามคนทักไปก่อนเสมอ เพราะแตงโมขี้อาย ไม่ค่อยทักมา
ช่วงแรกเราจะถามสารทุกข์สุกดิบมันตลอด ส่วนใหญ่มันจะบอกสุก /ก๊า..ก๊า...
เราคอยช่วยมันเรื่องลงทะเบียนเรียน แนะนำวิชา บลาๆๆ
เวลาไปกินข้าวเรากับเพื่อนก็สอนมันสั่งข้าวเป็นภาษาไทย
ช่วงแรกพวกเราชอบไปกินข้าวที่คณะบริหาร ที่นั่นราดหน้าอร่อยมาก แสงออกหัว
แตงโมกับเพื่อนเกาหลีอีกคนที่มารอบเดียวกันชอบกินมาก ชอบสั่งราดหน้าหมูหมัก กินกับข้าวเปล่า...
มีครั้งนึงไปกินร้านอาหารเหนือแถวหลังมอกัน มันชอบอาหารร้านนั้นมาก
ร้านนั้นมีเมนูเป็นแผ่นๆเอาไว้เขียนตอนสั่งอาหาร
เราเลยแปลชื่อรายการอาหารในแผ่นเมนูทั้งหมดให้มันเพื่อที่มันจะได้สั่งกินเองได้ตอนที่เราไม่ได้มาด้วย
แล้วหลังมอจะมีร้านเจียวดาวอยู่หลายร้าน มีอยู่ร้านนึงที่แตงโมไปกินจนกลายเป็นลูกค้าประจำ
ชื่อว่าร้านเจียวดาวอย่าคิดว่ามีแค่เจียวดาวเมนูเดียว มีเยอะไม่ต่างจากร้านก๋วยเตี๋ยวเลย
คราวนี้ถ้าจำไม่ผิดเรากับเพื่อนรุ่นพี่อีกคนเป็นคนแปลทุกเมนูของร้านแล้วส่งให้มันบันทึกไว้ในโทรศัพท์
ยังไงก็ต้องขอบคุณวิชา Transla มาด้วย ณ ที่นี้

ชีวิตในไทยช่วงแรกของแตงโมค่อนข้างลำบาก เพราะมันพูดภาษาไทยไม่ได้ อังกฤษก็ไม่ค่อยแข็งแรง
ตัวคนเดียว เหงาเปล่าเปลี่ยว เวลามีปัญหาอะไรก็ต้องหาวิธีเอาเอง
ความจริงตอนที่มันมามีนศ.แลกเปลี่ยนเกาหลีผู้ชายอีกคนมาด้วยกัน อยู่หอเดียวกัน
แต่มันก็ขี้เกรงใจอีก ไม่ค่อยไปขอให้เค้าช่วยอะไรมาก
เรามารู้ทีหลังตอนสนิทกันแล้ว
มันบอกว่าโคต-จะขอบคุณเราที่เราไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตมันตลอด
เพราะตอนรู้จักกันแรกๆมันทั้งขี้อายแล้วภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรง
ก็เลยกลัวไม่กล้าคุยกับเราเพราะกลัวเรารำคาญ เวลามันมีปัญหามันก็ไม่กล้าบอก
กลายเป็นเราตลอดที่เค้นจนมันพูดแล้วก็รีบเข้าไปยุ่งวุ่นวายหาทางช่วยเหลือมัน
มันเลยผ่านช่วงเวลาแห่งการปรับตัวมาได้อย่างไม่ลำบากเท่าที่ควรจะเป็น
นี่มันพูดเอง ไม่เชื่อไปถามมันดู

แตงโมเป็นคนเกาหลีที่ไม่เคยเรียนภาษาไทยเลย แต่หลังจากมาอยู่ได้แค่ปีเดียว
มันรู้ภาษาไทยและใช้ภาษาไทยได้เก่งกว่านักเรียนเกาหลีที่เรียนเอกภาษาไทยเยอะมาก
นั่นเพราะแตงโมจะบันทึกศัพท์ภาษาไทยศัพท์ใหม่ทุกคำที่เจอลงในมือถือ ทุกคำจริงๆ
คำไหนที่ได้ยินหรือเคยเห็นมาแล้วไม่รู้ความหมายมันก็จะมาถามเรา
ไม่ก็ถามเพื่อนในแก๊งอีกคน ชื่อพี่ซ่าก็แล้วกัน ซ่าสมชื่อจริงๆนะ (ใช่ ตอนนี้กลายเป็นแก๊งไปแล้ว)
คำเมือง คำด่าก็ไม่เว้น อย่าไปด่ามันมั่วซั่วนะ มันรู้ทุกคำจริงๆ
แตงโมเรียนภาษาไทยเอง มันมีหนังสือเรียนภาษาไทยที่ซื้อมาจากเกาหลี มันชอบเอามาให้สอนบ่อยๆ
เรากับเดอะแก๊งก็ช่วยกันสอน และมันก็พบว่าหนังสือเล่มนั้นสอนไม่ตรงอยู่หลายจุด ก็เลยช่วยกันสอนที่ถูกให้แตงโม
หลังจากอ่านหนังสือเล่มหนานั่นจบหมดแล้ว
มันก็รวบรวมความกล้าขอให้เราพามันไปซื้อหนังสือนิทานเด็กที่ร้านหนังสือ เราบอกแล้วแตงโมขี้เกรงใจ
ก็ได้หนังสือนิทานเด็กไป กี่เล่มไม่แน่ใจ แต่ที่จะบอกก็คือ
แตงโมชอบประเทศไทย และมุ่งมั่นตั้งใจในการเรียนภาษาไทยมาก มากจนเรากับเพื่อนในกลุ่มยังตกใจ
คำด่าอะไรที่สอนไป ได้รับกลับมาหมดเลย ปลื้มมาก

ตีห้าจะครึ่งแล้ว มีความง่วง พรุ่งนี้มาต่อก็แล้วกันนะ อรุณสวัสดิ์