สวัสดีครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่ทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องความรักมามาก
แต่ทุกครั้งพอเป็นเรื่องของตัวเอง กลับมืดแปดด้าน และแต่ละเรื่องก็รุนแรงเหลือเกิน
แต่ก็ผ่านมันมาได้ตลอดนะครับ เพราะผมคิดเสมอว่า "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
แต่ความรักครั้งนี้ของผม มันแย่เกินไปจริงๆ เรื่องเพิ่งเกิดครับ แผลยังสดๆอยู่เลย
ที่ผมมาลง เพราะผมอยากให้เป็นบทเรียนแก่คนอื่นๆ ที่อาจจะกำลังรักใครสักคนมากจนเกินไป
จนลืมไปว่า "บางครั้งความดี ก็สู้ตัณหาที่เขามีไม่ได้"

จริงๆผมกับเขารู้จักกันมาตั้งแต่6ปีที่แล้ว แต่ก็แยกย้ายกันไป จบกันไม่ดีเท่าไหร่
แต่เขายังเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจผมมาตลอด มันเป็นเหมือนความรู้สึกห่วงใยมากกว่าครับ
จนเมื่อปี2014 ผมเห็นว่ามันก็ผ่านมาหลายปีแล้วสำหรับเรื่องที่ผ่านมา
ผมเลยตัดสินใจ Add FB เขาไป ก็โชคดีครับที่เขายอมคุยด้วยและยังจำได้ว่าผมคือใคร
เราคุยกันเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่บ่อยนักเพราะผมเองก็ไม่รู้จะคุยอะไร ก็คุยเฉพาะเวลามีอะไรจะคุย

แต่เมื่อปีที่แล้ว มันเหมือนคนเหงา2คนมาเจอกัน เลยเหมือนมีอะไรมาจูนกันติด
เราคุยกันทุกวัน โทรหากัน คุยกันเหมือนคนที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กัน
เขาเปิดใจยอมรับผม มันไม่ใช่การรีเทิร์น แต่มันเหมือนเรามาทำความรู้จักกันใหม่
ซึ่งผมโตขึ้นมากแล้ว และเขาก็ต้องการคนที่มั่นคง ดูแลเขาได้
"ผมพร้อม ผมเลยกลับมา"
ตลอดเวลาที่คุยกัน ข้อเสียของเขาผมรับรู้ทุกอย่าง รู้ทุกเรื่องส่วนตัวของเขา
ซึ่งผมก็ทำใจยอมรับมันได้ ผมพยายามไม่สนใจ
เพื่อนเตือนผมว่าให้เผื่อใจ ผมฟังนะครับ แต่ผมก็ดันฟังหัวใจตัวเองมากกว่า

เวลาอยู่กับเขา เขาก็มีอะไรดีๆมากมายที่ทำให้ผม
ซึ่งมันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับผม ผมต้องการคนที่สนใจอะไรเล็กน้อยแบบนี้
ทั้งชีวิตที่ผมมีแฟนมา ไม่เคยมีใครทำได้แบบเขาเลย
ระยะเวลา4-5เดือนที่เราเริ่มจริงจังกัน ผมดูแลเขา เขาอยากได้อะไร อยากกินอะไร ผมก็ให้ด้วยความเต็มใจทุกอย่าง
เหนื่อยจากงาน จากปัญหาส่วนตัว ผมมีเขาให้กำลังใจตลอด
ความสัมพันธ์เราเหมือนจะไปได้ดีครับ คือถ้ามันไม่ดี เขาเป็นคนตรงๆอยู่แล้ว
ไม่ชอบ ไม่โอเค เขาจะพูดเลย แต่นี้เขาเปิดรับผมเข้าไปในชีวิตมาก ไม่เคยปฎิเสธตัวผม
จนผมรู้สึกว่าความมั่นคงทั้งหมดที่ผมมี ผมพร้อมจะให้เขาเข้ามาใช้ชีวิตร่วมกับผม
เขาบอกผมว่า "ผมคือผู้ชายที่ดีที่สุดในชีวิตเขา ผมไม่เหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมา
ผมดีกับเขามาก ทำอะไรให้เขามากมายจนเขาไม่คิดว่าคนแบบเขาจะได้รับ"
เซ้นส์เรามันบอกได้ครับว่าเขาไม่ได้เฟค แต่จุดนั้นเราลืมคิดไปว่า คนที่ดี กับ คนที่รัก มันต่างกัน
(จริงๆระยะเวลาแค่นี้มันอาจจะดูน้อย แต่เพราะเรารู้จักกันมาก่อนระดับหนึ่งแล้ว
เรื่องราวดีๆมันเลยเกิดขึ้นง่ายและทุกเรื่องมันมีผลกับหัวใจมาก)

วันที่29ก.พ. 4ปีมีแค่ครั้งเดียว ช่างดูมีค่า
ผมมีเขาในใจมามากกว่า 4ปี แต่กลับไร้ค่า ...
เขาคงไม่อยากโกหก หรือ อึดอัด หรืออะไรก็แล้วแต่
วันนั้นผมเพิ่งไปหาเขา กลับมาก็Call Lineอยู่ด้วยกันปกติ
แต่เขาก็หลุดมาว่าคืนนี้เขาจะมีผู้ชายมาที่ห้อง ซึ่งจริงๆมันเป็นเรื่องปกติของเขา
(นี้แหละครับข้อเสียที่ผมว่า เขายังหยุดทำอะไรแบบนี้ไม่ได้ตราบใดที่เขายังไม่มีแฟน
ผมก็บอกตัวเองมาตลอดว่ายังไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงเขานะ)
ปกติเขาทำโดยที่ไม่อยากให้ผมรู้นะครับ เพราะเขารู้ว่าผมเป็นคนคิดมาก แต่ครั้งนี้ไม่รู้เขาตั้งใจรึป่าว

ผมเจ็บ มันเหมือนโดนไล่ให้ไปไกลๆ แต่ผมยังไหวอยู่ เขาก็บอกมาว่าไม่ได้มีเจตนาจะไล่เลยจริงๆ
แต่ครั้งนี้เขาโกหกไม่เนียน และเขาไม่คิดว่าผมจะนอนดึก เขาจึงเลือกที่จะบอกตรงๆ
ผมก็ยืนยันกับเขาว่าไม่เป็นไร แต่พอเขาพูดมาว่าถ้าผมรู้มากกว่านี้ผมคงเกลียดเขาแน่ๆ
ดันมาพูดให้ผมอยากรู้อีก ผมเลยคาดคั้นให้เขาพูดออกมา โดยที่ผมไม่รู้เลยว่ามันคือมีดที่คมที่สุด

"เขาเล่นไฮ และSexหมู่ ป้องกันบ้าง ไม่ป้องกันบ้าง มาได้2เดือนแล้ว"
ซึ่งระยะเวลานั้น ผมก็ยังอยู่ในชีวิตเขา ยังทำอะไรดีๆด้วยกันอยู่เลย
ผมทำอะไรไม่ถูก วินาทีนั้นได้แต่พูดเพื่อดึงให้เขาออกมาจากจุดนั้น
แต่เขาไม่ฟัง เขาบอกว่าผมไม่มีสิทธิ์สั่ง ผมห้ามเขาไม่ได้ เขาอยากทำเอง
สำหรับผมคนที่คุยคนเดียวไม่ได้ก็แย่พออยู่แล้ว พวกไฮพวกหมู่ตามทวิตผมก็เกลียดมาก
คนกลุ่มนี้เหมือนคนสิ้นคิด ทำอะไรเพียงเพื่อความสนุกชั่วคราวโดยไม่ห่วงอนาคตตัวเอง
ซึ่งเขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าผมไม่ชอบและมันเป็นเรื่องที่ไม่ดี แต่เขาก็ยังทำ
เขาเองก็มีหน้าที่การงานที่ดี อายุ20ปลายๆ แต่กลับถลำใจไปกับสิ่งนี้
ผมขอร้องเขา บอกว่าจะพาไปรักษา ไปหาหมอที่เก่งๆ หรือให้ผมทำอะไรก็ได้ที่เขาจะหยุด
เขาก็ยังยืนยันคำเดิมครับ ว่าเขาเลิกไม่ได้

"แล้วเขาจะรับผมเข้าไปในชีวิตทำไมตั้งแต่แรก ทำไมเขาไม่ปฎิเสธผม?"
"เขาบอกว่าผมขาดเขาไม่ได้ เขารู้ว่าผมรักเขามาก แต่เขายังทำแบบนี้?"
"เขาบอกว่าผมเป็นคนดี แต่ทำไมผมเปลี่ยนเขาไม่ได้?"
"ทำไมเขาไม่แคร์เลยว่ามีผู้ชายโง่ๆคนหนึ่ง พร้อมจะมอบแต่สิ่งดีๆให้เขา?"
คำถามพวกนี้มันวนอยู่ในหัวผมตลอดเวลาครับ จนพอเขาจะวางสายเพราะผู้ชายที่นัดมาแล้ว
ผมก็ขอร้องเขาว่าขอแค่คืนนี้ได้มั้ยให้เราได้คุยกันให้รู้เรื่อง ช่วยไล่เขากลับไป
เขาก็ไม่ฟังครับ เขาแคร์คนที่เขานัดมากกว่าผม ซึ่งเขาก็บอกว่าถ้าผมไม่วางก็ฟังเสียงไปละกัน
ผมทนฟังเสียงเขากับผู้ชายคนนั้นมีอะไรกันสักพัก ฟังให้มันเจ็บให้พอ
โง่มากใช่มั้ยครับ ทนไปได้ยังไง บ้ารึป่าว
จนถึงตอนที่ผมไม่ไหว ร้องไห้จนเหนื่อย ผมจึงส่งข้อความสุดท้ายไปหาเขาและวางสายไป

ผมหยิบยานอนหลับมากิน10เม็ด ไม่ได้อยากตายนะครับ แค่อยากหลับ
โรคส่วนตัวผมคือโรคซึมเศร้าและค่อนข้างหลับยากเวลามีเรื่องมารบกวนสมอง
ผมทนอะไรกับพวกนี้มากไม่ค่อยไหว เลยต้องมีตัวช่วยเพื่อให้หลับ
เช้ามามีข้อความกลับจากเขานะครับ ใจความสรุปก็คือเขาไม่ได้อยากเสียคนดีๆอย่างผมไป
แต่เขาก็ไม่อยากทำร้ายผมอีกแล้ว เขาขอโทษและทิ้งท้ายประโยคว่าเขาก็รักผม

ตอนนี้ผมสงสารตัวเองมากครับ เขาทำกับผมขนาดนี้แต่ผมยังรักเขาอยู่เลย
ยังอยากมีเขาอยู่ในชีวิต ยังหวังว่าสิ่งดีๆที่ทำให้เขาจะรับรู้และกลับตัวได้
เวลาคิดถึงเขา มันเจ็บจนน้ำตาไหล คิดถึงทั้งสิ่งดีๆและไม่ดีวนเวียนในหัวตลอด
จริงๆมีรายละเอียดยิบย่อยมากกว่านี้ที่เขาทำเพื่อให้ผมรักและเกลียดเขา
ใจมันร้อนรนอยากไปหาถึงที่ อยากใช้กำลังเพื่อบรรดาลโทสะ แต่ผมก็ทำร้ายเขาไม่ลง
โชคดีครับที่จุดนี้ผมมีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆและรับฟัง
ผมยังรักครอบครัวของผมมากกว่าเขา ไม่งั้นผมอาจจะทำอะไรโง่ๆลงไป

ถ้าเป็นคุณเจออะไรแบบนี้ คุณจะทำยังไง จะยังรักเขาอยู่มั้ยครับ ?

สำหรับผมถ้าวันหนึ่งเขาเป็นอะไรขึ้นมา ผมก็ยืนยันคำเดิมว่าผมพร้อมจะดูแล ไม่รังเกียจเขา
เมื่อเขาต้องการใครสักคน ผมจะยืนอยู่ตรงนั้นเสมอไม่ว่าจะสถานะอะไรก็ตาม
แต่ตอนนี้ถ้าเขายังเป็นแบบนี้อยู่ ผมก็คงต้องถอยออกมา ผมไม่มีแรงจะเจ็บซ้ำๆอีกแล้วครับ
ใจมันแหลก จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้ามีใครเข้ามาในชีวิตผมจะกล้ารักและให้ความเชื่อใจได้อีกมั้ย

สุดท้ายนี้ถ้าใครกำลังรักใครมากจนเกินไป คิดว่าความดีที่มีจะชนะใจได้
ไม่จริงเสมอไปหรอกครับ ถ้าเขายังมีอะไรมากมายที่เขาต้องการ เขาไม่มีวันหยุดที่เรา
รักตัวเองให้มากๆ เราไม่ได้ไร้ค่า ถ้าเขาไม่ต้องการเราก็เก็บรักนั้นไว้ให้ตัวเองก็พอครับ