เราเติบโตใต้คำที่ว่า "ผู้ใหญ่ถูกเสมอ" เด็กต้องรับฟังผู้ใหญ่ เด็กไม่มีสิทธิ์อธิบาย ต้องฟังผู้ใหญ่เท่านั้นเพียงเพราะผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน อธิบาย = เถียง
ช่วงประถมมันจะมีครูท่านนึง ที่ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนเลย ตอนนั้นอ่านหนังสือไม่ออก โดนตีค่ะ ส่งงานไม่ทันเวลาที่กำหนด ไม่รับ พร้อมฉีกกระดาษ เอาไมค์เคาะหัวบ้าง ไอเราก็เจ็บ นั่นไมค์นะเว้ย ตอนนั้นป.1 เองนะ จำได้แม่นยำไม่มีวันลืมเลย ร้องไห้ ตอนนั้นแบบกลัวหัวแตก โดนพูดว่า "สำออย แค่นี้ก็ร้องไห้"
ช่วงป.5-6 ก็ดันมาเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก ไม่ต่างกับตอนป.1เลย เวลาทำอะไรไม่ถูกใจด่า ด่าไม่พอ ตีไปอีก บางทีฉันไม่ผิดอยู่ดีๆก็โดนด่าจนงง ตอนนั้นฉันมันก็คนนึงที่อยากใช้ชีวิตเหมือนกับเด็กทั่วๆไป ตอนช่วงปิดเทอมที่ต้องเรียนซัมเมอร์ ครูบอกนะว่าไม่บังคับ ใครจะเรียน หรือไม่เรียนก็ได้ พอฉันไม่เรียน โดนบอกว่า โง่แล้วยังไม่เรียนอีก ดูอย่างคนนี้สิ เขาถึงสอบได้ที่1 เพราะเขาเรียน ใฝ่ดี อนาคตไปได้ไกล ไม่เหมือนเธอหรอก เรียนก็โง่กว่าคนอื่นเขายังจะไม่เรียนเพิ่ม ต่อไปอนาคตจะทำอะไร จะมีอนาคตแบบคนอื่นเขาหรือเปล่า เอ้า งงนะ ก็ไม่ได้บังคับ แต่กลับมาด่าเราคนเดียวซะงั้น คือแบบไม่น่ามาพูดอะไรแบบนี้มั้ยอ่ะ แล้วช่วงปิดเทอมอ่ะ เราก็อยากไปเที่ยว อยากใช้ชีวิตเด็กๆ เปิดเทอมก็ค่อยเรียนก็ได้อ่ะในห้องเรียนอ่ะ เรายอมรับนะว่าเราไม่ใช่คนที่เรียนเก่ง แต่ที่เราไม่ได้สนใจเรียนในห้องเรียนเพราะคำพูดพวกนี้แหละมันทำให้เราไม่กล้าที่จะเรียนรู้อะไรเลย แบบเจ็บมาก เหมือนใช้ชีวิตให้มันผ่านไปจริงๆ เพื่อนก็ไม่ได้แบกเราขนาดนั้น มันเป็นเด็กที่อยากจะสนุกไปวันๆกับเพื่อนๆ
กว่าจะจบชีวิตประถมแทบตายเลย แล้วต้องใช้ชีวิตในโรงเรียนตั้ง8ปี เสียเวลาชีวิตแบบสุดๆสังคม สภาพแวดล้อม รอบๆตัว
ส่วนตัวเราอ่ะ ถ้าเราไม่ชอบใคร เกลียดใครไปแล้วเราจะไม่ยุ่ง ไม่พูดถึงคนๆนั้นเลย แต่คำพูดและการกระทำที่ผ่านมามันยังเป็นบาดแผลในใจไปตลอดชีวิต จดจำฝังใจแบบไม่มีวันลืมเลยจริงๆค่ะ
เสียความมั่นใจเพราะคำพูดของครู
ช่วงประถมมันจะมีครูท่านนึง ที่ทำให้เราไม่อยากไปโรงเรียนเลย ตอนนั้นอ่านหนังสือไม่ออก โดนตีค่ะ ส่งงานไม่ทันเวลาที่กำหนด ไม่รับ พร้อมฉีกกระดาษ เอาไมค์เคาะหัวบ้าง ไอเราก็เจ็บ นั่นไมค์นะเว้ย ตอนนั้นป.1 เองนะ จำได้แม่นยำไม่มีวันลืมเลย ร้องไห้ ตอนนั้นแบบกลัวหัวแตก โดนพูดว่า "สำออย แค่นี้ก็ร้องไห้"
ช่วงป.5-6 ก็ดันมาเจอประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก ไม่ต่างกับตอนป.1เลย เวลาทำอะไรไม่ถูกใจด่า ด่าไม่พอ ตีไปอีก บางทีฉันไม่ผิดอยู่ดีๆก็โดนด่าจนงง ตอนนั้นฉันมันก็คนนึงที่อยากใช้ชีวิตเหมือนกับเด็กทั่วๆไป ตอนช่วงปิดเทอมที่ต้องเรียนซัมเมอร์ ครูบอกนะว่าไม่บังคับ ใครจะเรียน หรือไม่เรียนก็ได้ พอฉันไม่เรียน โดนบอกว่า โง่แล้วยังไม่เรียนอีก ดูอย่างคนนี้สิ เขาถึงสอบได้ที่1 เพราะเขาเรียน ใฝ่ดี อนาคตไปได้ไกล ไม่เหมือนเธอหรอก เรียนก็โง่กว่าคนอื่นเขายังจะไม่เรียนเพิ่ม ต่อไปอนาคตจะทำอะไร จะมีอนาคตแบบคนอื่นเขาหรือเปล่า เอ้า งงนะ ก็ไม่ได้บังคับ แต่กลับมาด่าเราคนเดียวซะงั้น คือแบบไม่น่ามาพูดอะไรแบบนี้มั้ยอ่ะ แล้วช่วงปิดเทอมอ่ะ เราก็อยากไปเที่ยว อยากใช้ชีวิตเด็กๆ เปิดเทอมก็ค่อยเรียนก็ได้อ่ะในห้องเรียนอ่ะ เรายอมรับนะว่าเราไม่ใช่คนที่เรียนเก่ง แต่ที่เราไม่ได้สนใจเรียนในห้องเรียนเพราะคำพูดพวกนี้แหละมันทำให้เราไม่กล้าที่จะเรียนรู้อะไรเลย แบบเจ็บมาก เหมือนใช้ชีวิตให้มันผ่านไปจริงๆ เพื่อนก็ไม่ได้แบกเราขนาดนั้น มันเป็นเด็กที่อยากจะสนุกไปวันๆกับเพื่อนๆ
กว่าจะจบชีวิตประถมแทบตายเลย แล้วต้องใช้ชีวิตในโรงเรียนตั้ง8ปี เสียเวลาชีวิตแบบสุดๆสังคม สภาพแวดล้อม รอบๆตัว
ส่วนตัวเราอ่ะ ถ้าเราไม่ชอบใคร เกลียดใครไปแล้วเราจะไม่ยุ่ง ไม่พูดถึงคนๆนั้นเลย แต่คำพูดและการกระทำที่ผ่านมามันยังเป็นบาดแผลในใจไปตลอดชีวิต จดจำฝังใจแบบไม่มีวันลืมเลยจริงๆค่ะ