จากพ่อครัว>>มาเป็นสจ๊วต>>มาเป็นนักล่าหาที่ดินในฝัน>>และตอนนี้..

จากกระทู้นี้เมื่อปีที่แล้ว http://pantip.com/topic/33155989  
หลายคนคงคิดว่าผมถอดใจไปแล้ว เพราะอาชีพเกษตรกรไม่ใช่อาชีพที่ใครจะเปนได้ง่ายๆ และยิ่งผมเลือกที่จะทำออแกนิคด้วยแล้ว
มันคงดูฝันฟื่องสำหรับใครหลายๆคน

ทุกครั้งที่ผมบอกเรื่องนี้กับใคร มักจะมีคนยิ้มให้แบบแห้งๆขลุกขลิกๆ และบอกว่า "ทำเกษตรมันหนักนะ มันร้อน มันเหนื่อย มันดำ มันไม่รวยหรอก"
ผมก็รับฟังด้วยใจที่เปิดกว้าง ไม่ออกตัวแรงไปก่อนว่า "แล้วงะ ฉันจะทำ ฉันทำได้ เรื่องง่าย" เพราะแอบคิดมาตลอดว่า การหยิ่งจองหองในเรื่อง
ที่เราไม่รู้เป็นอะไรที่โง่มาก

อย่ากระนั้นเลย เมื่อเค้าบอกว่าเหนื่อย ว่าร้อน ว่าดำ ว่าจน เราก็ต้องไปดูให้รู้ว่าเป็นแบบนั้นจริงเหรอไม่ ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์คำสบประมาทเหล่านั้น
แต่เพื่อให้ตัวเองได้มั่นใจ ว่าก้าวที่เราจะเลือกเดินนั้น เรา "เลือกถนนชีวิตไม่ผิดเส้น"



ปีนั้นทั้งปีผมจึงเริ่มเรียนรู้ความจริงของชีวิตเกษตรกร ในขณะที่ยังบินไปด้วย ผมไปมาหมด ไปเรียนรู้เรื่องสวนมะนาวและพบคุณลุงที่แต่งตัว
ซอมซ่อ ขี่รถกะบะmazda เก่าๆที่ป้ายทะเบียนเขียนด้วยปากกาเมจิ แต่ลุงไปญี่ปุ่นเพื่อเยี่ยมลูกสาวที่เรียนโททุกเดือน บ้านลุงที่เป็นไม้สักทั้งหลัง
ผมถามลุงว่า ลุงไม่ซื้อเสื้อสวยๆใส่มั่งล่ะ
ลุงตอบว่า อยู่ในสวนมะนาวจะไปอวดใคร


ผมไปเรียนรู้การทำนาที่โครงการหนึ่งไร่หนึ่งแสน ที่สอนการทำนาตั้งแต่ไถ ยันเก็บเกี่ยว ดำนาแดดเปรี้ยง ชาวนาทำอะไรผมทำแบบนั้น
ในเมื่อเราจะทำอย่างเขา เราก็ต้องเป็นเขา




คำตอบที่ได้คือเหนื่อยจริง ร้อนจริง ดำจริง ไม่ใช้แสตนอิน แต่ทำไมผมโฆดดดมีความสุข

ผมไปฟาร์มเลี้ยงไส้เดือน ไปก่ออิฐฉาบปูน ไปหาบกระเบื้องสร้างโรงเรือน


ผมไปหมด จะไกลแค่ไหนก็ไปหมด

ที่ทำทั้งหมดเพียงเพื่ออยากพิสูจน์ว่า ผมเหมาะกับสิ่งนี้จริงๆหรือไม่.......................เท่านั้น