เรื่องมีอยู่ว่า บ้านเราเปิดเป็นร้าน ซัก รีด ต้องบอกก่อนว่าอาชีพนี้บ้านเราทำมา10กว่าปีแล้ว ปัจจุบันเราเรียนจบทำงาน เราต้องไปทำงานข้างนอกกลับบ้านแค่ช่วงเสาร์ อาทิตย์ เลยไม่ค่อยได้ช่วยงานที่บ้านเหมือนเมื่อก่อน ทีนี้เรื่องของเรื่องคือ พ่อ เรา พ่อเราเป็นคนที่อะไรนิดน้อยคือจะหงุดหงิดง่านมากแล้วคือรัานเราคนจะเยอะช่วง ส-อ ลูกค้าเอาผ้ามาซักรีดเยอะ ทีนี้พอเรากลับบ้านไปช่วย สิ่งที่เราต้องเห็นทุกครั้งจนเหมือนมันกลายเป็นเเรืองปกติคือ พ่อจะชอบหงุดหงิด ตอนผ้าเยอะ บ่นนั้น บ่นนี่ ถอนหายใจ นั้นนี่ ซึ่งตรงนั้นแม่เราก็ทำแม่ไม่บ่นอะไรเลย ยังพูดด้วยซ้ำว่าผ้าเยอะๆสิดี เงินทั้งนั้น ซึ่งเราก็เห็นด้วยกับแม่ ซึ่งพ่อเราไม่ใช่เลย งานเยอะ=บ่น อารมณ์เสีย โวยวาย ทั้งๆที่มันคือเงินทังนั้น บางที ส-อ เราก็ไม่อยากกลับบ้านนะเพราะเบื่อพฤติกรรมแบบนี้ของพ่อมาก แต่ก็อยากช่วยแม่มากกว่าเลยกลับ บางครั้งเราด้วยความโมโหอ่ะ ตัวเองอารมณ์ไม่ดี แล้วมาพาลคนรอบข้าง มีครั้งนึงเราแอบมานั่งคุยกับแม่เลยว่า (ถ้าเขารู้ตัวว่าไม่ชอบงานแบบนี้ แล้วทำไมไม่หางานทำช่วงหนุ่มๆเองแต่แรก มารอแม่สร้างอาชีพทำไม) มันไม่มีงานไหน ไม่เหนื่อย ไม่ล้า หรอก ทุกงานเหนื่อยหมดแค่เหนื่อยคนแบบ
คนร้อน ขี้หงุดหงิด ไม่เหมาะที่จะทำงานบริการสุดๆ