เรื่องของเรื่องคือลูกผม อายุเกือบๆ4ขวบ ตอนนี้เรียนอนุบาล1 เทอมที่ 2แล้ว(ไม่ได้เรียนเตรียมอนุบาล) เทอมแรกผลสอบได้ 51/100 (รวมทุกวิชา บางวิชาก็ตก บางวิชาผ่าน) เทอมนี้ ได้ 31/100 ตกรวดทุกวิชา
ตัวผมเองและภรรยา ไม่สนใจเลยว่าลูกจะสอบอะไรได้เท่าไหร่ แค่คอยบอกให้เค้าพยายามและตั้งใจ คอยเตือนให้ใส่ใจเวลาเรียนในห้อง ไม่เคยบ่นหรือว่าลูกเรื่องการเรียน แต่จะบ่นหรือด่าหากพบว่าไม่ตั้งใจ เลิกเรียนกลับมาบ้านแทบจะไม่เคยชวนลูกทบทวนบทเรียน 95% จะเล่นๆๆๆๆด้วยกัน (ไม่มีพี่เลี้ยง ดูแลกันเอง100%) เป้าหมายในใจคืออยากให้ลูกมีอีคิว ซึ่งผมคิดว่าพัฒนาเรื่องนี้ได้ดีในระดับนึง จากที่คนรอบข้างและผู้ปกครองท่านอื่นบอก ลูกผมจะค่อนข้างกล้าแสดงออกกล้าพูดคุย ไม่ค่อยกลัวคน นิสัยแนวๆกะล่อน รู้จักเอาตัวรอด รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ที่เจอกับตัวจังๆคือ ครั้งหนึ่งไปเดินห้างฯ แล้วชอบจะไม่จูงมือ วิ่งซนไม่ดูพ่อแม่ หลังจากเตือนแล้วยังคงซนอยู่ตามประสาเด็ก ผมกับภรรยาเลยเดินแอบหลบไป แกล้งให้เหลือตัวคนเดียว จะดูว่าจะทำยังไง พอเค้ารู้ตัวว่าหลงหาพ่อแม่ไม่เจอ ก็เริ่มหน้าเสียจะเบะแต่ยังไม่ต้องไห้ แล้วเดินไปหาโต๊ะประชาสัมพันธ์ไปบอกพนักงานว่าเค้าหลงทาง เห็นพ่อแม่ผมไหมครับ ผมจึงค่อนข้างดีใจที่เค้ารู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
กลับมาเรื่องการเรียน อยากทราบว่าผมต้องจริงจังกับผลการเรียนของเด็กอนุบาล1แค่ไหนครับ เพื่อนๆลูกผมบาวคนในห้องที่มีการทบทวนบทเรียนทุกวันก็มี สอบกันได้ 70,80 กันเลย ผมสปอยเค้าเกินไปไหม หรือยังไงเหมาะสมครับ
ควรจะซีเรียสกับผลการเรียนของเด็กอนุบาลแค่ไหนครับ
ตัวผมเองและภรรยา ไม่สนใจเลยว่าลูกจะสอบอะไรได้เท่าไหร่ แค่คอยบอกให้เค้าพยายามและตั้งใจ คอยเตือนให้ใส่ใจเวลาเรียนในห้อง ไม่เคยบ่นหรือว่าลูกเรื่องการเรียน แต่จะบ่นหรือด่าหากพบว่าไม่ตั้งใจ เลิกเรียนกลับมาบ้านแทบจะไม่เคยชวนลูกทบทวนบทเรียน 95% จะเล่นๆๆๆๆด้วยกัน (ไม่มีพี่เลี้ยง ดูแลกันเอง100%) เป้าหมายในใจคืออยากให้ลูกมีอีคิว ซึ่งผมคิดว่าพัฒนาเรื่องนี้ได้ดีในระดับนึง จากที่คนรอบข้างและผู้ปกครองท่านอื่นบอก ลูกผมจะค่อนข้างกล้าแสดงออกกล้าพูดคุย ไม่ค่อยกลัวคน นิสัยแนวๆกะล่อน รู้จักเอาตัวรอด รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ที่เจอกับตัวจังๆคือ ครั้งหนึ่งไปเดินห้างฯ แล้วชอบจะไม่จูงมือ วิ่งซนไม่ดูพ่อแม่ หลังจากเตือนแล้วยังคงซนอยู่ตามประสาเด็ก ผมกับภรรยาเลยเดินแอบหลบไป แกล้งให้เหลือตัวคนเดียว จะดูว่าจะทำยังไง พอเค้ารู้ตัวว่าหลงหาพ่อแม่ไม่เจอ ก็เริ่มหน้าเสียจะเบะแต่ยังไม่ต้องไห้ แล้วเดินไปหาโต๊ะประชาสัมพันธ์ไปบอกพนักงานว่าเค้าหลงทาง เห็นพ่อแม่ผมไหมครับ ผมจึงค่อนข้างดีใจที่เค้ารู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
กลับมาเรื่องการเรียน อยากทราบว่าผมต้องจริงจังกับผลการเรียนของเด็กอนุบาล1แค่ไหนครับ เพื่อนๆลูกผมบาวคนในห้องที่มีการทบทวนบทเรียนทุกวันก็มี สอบกันได้ 70,80 กันเลย ผมสปอยเค้าเกินไปไหม หรือยังไงเหมาะสมครับ