เรื่องเล่าจากความรู้สึก

งดโลกสวยนะครับ มีแค่เรื่องที่จะมาเล่านผ่านความรู้สึกที่เกิดมาจริงใน 2-3 วันที่ผ่านมา ผมขออนุญาติตั้งกระทู้ขึ้นมาสำหรับคนที่คิดว่าน้ำเน่าไม่เป็นไรครับเพราะว่าคนไม่เจอความรู้สึกแบบนี้ไม่เจอใครต่อใครไม่เคยเข้าใจหรอกก เอาเป็นว่าให้คนสนใจดีกว่า**งดโลกสวย เหมือนผมจะมาระบายก้ถือว่าใช้เหมือนผมจะมาขอความคิดเห็นก็ใช่ แต่ถ้าจะดีกว่านั้นผมอยากให้เธอคนเดิมกลับมา
**เริ่มละนะครับ

**เกริ่นๆนะครับ  มีต่อๆๆ
            คือผมได้รู้จักเธอ เธอได้เข้ามาในชีวิตของผม ผมชอบเขาในระยะแรกๆก้เหมือนคนทั่วไปที่ชอบกัน แต่ในวันนึง ผมได้รู้จักกับเธอมากขึ้นโดยผ่านเฟสบีกนี่แหละครับ(คือก่อนหน้านี่ผมเคยเจอเธอมาแล้ว) ผมเป็นเริ่มเองที่ทักเขาไปตอนนั้นผมยังโสด ละผมก็คิดแค่ว่าทักไปคุยเฉยๆเพราะดูจากท่าทีแล้วผมก็หมาวัดเลยแหละ**น่าจะเข้าใจกัน 55 ผมก็ได้คุยๆไปเรื่อยๆสถานที่แรกที่ไปคือลอยกระทงครับคือเธอเมาผมเมาเหมือนกัน เธอเป็นคนชวนผมลอยด้วยแหละผมก็แอบดีใจนิดๆแต่คิดๆไปคงเมามากกว่า ผมก็โอเคเดะไปส่งลอยในเวลา 02.39 มั้งถ้าจำไม่ผิด ถ้ามาในสภาพนางฟ้าที่เมามากๆ ละนั้นก่อเป็นที่แรกที่ไปด้วยกัน และพอผ่านมาอีกวันผมทักเธอไปเชรด!!จำเราไม่ได้ เอิ่มมม   มึนๆนิดๆสุดท้ายๆก็เล่าๆเธอก็จำได้ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆเริ่มไปกินข้าวด้วยกันสุดท้ายเธอตกลงคบกะผมดีใจมากอึ้งไม่คิดว่าผมจะจีบได้เลย เธอเป็นพวกชอบกินร้านอาหารประมาณนี้คาบนึงก็ประมาณ 200 อะครับ ผมก้ไปกะเธอตลอดคือประมาณว่าผมอะไม่ใช่คนที่เคยไปร้านอะไรพวกนี้เลย ผมชอบกินตามสั่ง กล่อง30- 35 มากกว่าแต่มายุกะเธอก็คงตามๆไปกัน เธอเหมือนเป็นกูรูในร้านอาหารจังหวัด เธอพาผมไปไหนอร่อยทุกร้าน คือเธอเป็นคนทำงานอะครับส่วนผมก้เรียนอยู่ครับเรื่องเงินก้มีเท่าที่มี 555 เอาง่ายๆคืออะไรๆที่ผมไม่เคยทำไม่เคยเจอจากกแฟนเก่าหรืออะไรก็ช่างละครับ ผมได้มาเจอได้มาอยู่ก่ะเธอทุกอย่างมันเปลี่ยนไปจริงมันทำให้ผมรักเธอมากขึ้นๆๆๆทุกๆวันผมยอมเธอทุกอย่างในทุกเรื่องเหมือนความรักทำให้ตาบอด   เธอเป็นความสุขของผมเธอบอกชอบคนที่เข้ากับเพื่อนเธอได้ผมก่อพายามเข้าถึงแตกต่างจากวันแรกๆที่กินข้าวกะเพื่อนเขาผมเงียบ ก็อย่างว่าผมหมาวัดเขาก่อนางฟ้าทั้งกลุ่มงี้ แต่สุดท้ายผมก็เข้ากะเพื่อนเขาได้ตามที่เธอต้องจนกลายเป็นว่าเพื่อนเธอเป็นเพื่อนผมเพื่อนผมเป็นเพื่อนเธอทุกอย่างดูโอเคมีความสุขละก่ออยู่กันไปนานๆ ผมรักขึ้นๆทุกวันก็มีทะเลาะบ้างหนักเบาตามประสา[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บอกไว้ก่อนว่าเธอเป็น ผญ ที่ปากแข็งใจแข็งมือหนักบ้าพลังทุกๆอย่างเวลาโมโหอะไรมาละก็ผมนี่แหละที่รองรับ แต่ผมโอเคเป็นพวกบ้าจี้อะครับอยากตี ก็ตีเอาจนพอใจ 55 และเป็นคนโมโหร้อนอันตรายใช่อารมหงุดหงิดง่าย!! ก้ง้อกันมาตลอด แต่เรื่องที่ผมจะเล่าครั้งนี้เป็นการทะเลาะที่หนักที่สุดครับ เหมือนทำให้ผมกลายเป็นคนอีกคนผมโกรธตัวเองโกรธที่บ้านแต่ผมไม่โกรธเธอเลย

ไว้มาต่อเรียนก่อนครับ

อะ เอาเป็นว่าต่อเลยนะครับผมก้คบกะเขาอยู่ไปเรื่อยๆนอนค้างบ้างเป็นบางครั้งเนื่อยจอกบ้างทีผมเมาบ้างทีเธอบอกให้นอน เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาแต่มีอยู่คืนนึงผมได้นอนค้างที่นั้นหนึ่งคืนก็เหมือนปกติทั่วไปที่เคยทำมา แต่...................
วันรุ่ง้ช่า ได้มีปัญหาขึ้นมา(โดยที่ทางบ้านมาตามหาผมให้กลับบ้านซึ่งก็พึ่ง 7.48 ยุเลยมาด่าผมาท่ี่หน้าหอหน้าที่พักของเธอ มากด่าเธอว่าพาผมมานอน ซึ่งจริงๆผมอะขอมานอนเองเพราะผมเที่ยวดึกมากละก็ข้าง แต่ที่ผมคิดมันไม่ใช่อย่างที่บ้านคิดเขาคิดไปอีกแบบซึ่งข้อนค้างที่บ้านหัวโบราณหน่อยก้ประมารนั้นพูดว่าเขาในทางลบ  )


และจากนั้น........ ในวันนั้นเขาก็ยังดีกะผมทุกอย่าง แต่พอมาจนกระทั่งตอนเย็น เจ้าของหอได้โทรไปหาที่บ้านขอเธอเรื่องทางบ้านของผมได้ไปโวยวายเสียงกังไปด่าเธอ โทรไปเล่าให้ที่บ้านฟัง และเจ้าของหอและที่บ้านก้โทรมาหาเธอว่าเธอแค่เน่ยหลังจากนั้นละก้... เป็นสิ่งที่ไม่อยากพูดถึงอีกเลย  เธอได้โกรธผมโกระมากๆ ผมก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่  ผทก้อยากคุยกะเธอแต่แม้แต่โอกาสที่ผมจะคุยยังไม่มีเลย เฟสที่แรกบ้อกแชทตอนนี้บ้อกทั้งหมดละ  เหลือแค่เบอร์เธอก็ยังบ้อกผม ผมไม่รู้จะติดต่อยังไงไม่รู้จะคุยยังไงแล้ว ผมแค่รู้ส่าเธอโกรธผมมากเรื่องที่ครอบครัวไปด่า ผมก็พลอยผิดไปด้วยเหมือนกันผมไม่เข้าใจจากที่ดีๆกันอยู่กลายเป็นอีกคนไปเลย ผมรู้ว่าาเธอเป็นคนอินโนเซนในเรื่องนี้ละที่บ้านเขาด้วยเรื่องมันก็เป็นแบบนี้ผมไม่รุ้จะทำยังไงทั้งๆที่ผมยังรักหมดทั้งใจ

บางทีเรื่องพวกนี้มันอาจเป็นปัญหาสำหรับผุ้หญิงทุกๆคน แต่ติดที่ว่า[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมคิดว่าเธอเป็นคนปากแข็งพยายามไปหาเอาแต่ไล่ผม ผมเชื่อมาตลิดว่าเธอแค่ใจแข็งโมโหตามนิสัยของเธอ ในเรื่องนี้ผมโอเคผมรอวันที่ใจเย็น
และในวันนี้วันที่ผมสอบปลายภาคเธอก็ยังไม่ปลดบ้อก  ผมก้ได้ไปหาที่พักที่หอเดิมนั้นผมคิดเสมอว่าจะดีขึ้นเหมือนทุกครั้ง แ่มันกลับแย่ลงผมไปเธอก็ได้แต่ไล่ผมไปๆๆๆๆ ไม่ฟังเหตุผลของผม ผมพุดอะไรในความรู้สึกของผม เธอก้ได้แต่ทำไมๆๆ เรื่องของประมาณนี้  ทั้งๆที่ผมอยากมาคุยดีๆ ไม่ทะเลาะ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพาะเจ้าของหอแอนตี้ผมไปแล้วที่มีเรื่อง แต่เธอไม่กลับฟังเหตุผลอะไรเลย เธอเอาแต่ไล่ๆผมอกไปจากห้องโดดยไม่สนคำพุดของผมเลยสักนิด ผมเครียดมากในตอนนั้นไล่ผมตลอดสุดท้ายผมเดินจากมาอย่างไม่มีตวามหวังอีกเลย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ผมออกมาผมก้เครียดผมเป็นแบบนี้ผมไม่มีปัยหากะครอบครัวเธออยู่ละ แต่นั้นไม่สำคัญ  สำคัญที่เธอแอนตี้ที่บ้าานผมเพราะไปด่าเธอแค่นั้นแหละ ทำให้ผมพังทุกๆอย่าง ใจผมยังรักอยุ่ ห่วงหาอยุ่ตลอดเวลาผมไม่คิดที่จะยุ่งกะใครอะไรเลย แต่มาพังเพราะที่ว่าที่บ้านผม ซึ่งผมยังเตรียทใจไใ่ทันที่เธอจะทิ้งกันไป เพราะที่ผ่านมาทุกๆวันก้ดีกันอยู่แล้ว







****
ต่อๆๆ ผมไม่เข้าใจอยุ่ๆถึงโกรธไม่อยากคบขึ้นมาโกรธทุกๆอย่างจนขอเลิกผมขึ้นมา ผมเข้าใจเธอว่าโดนว่าแบบนี้ใครก่อจุกหมด  แต่... ผมอยากให้คิดมั้งว่าที่ผ่านมาเราคบกันเราผ่านอะไรมามั้งหลายๆอย่างๆ อยู่ๆมาให้ผมตัดออกแบบบนี้ผมทำไม่ได้อยู่ละ ผมรักเธอไม่อยากเสียเธอไปจริงๆ ผมพยายามง้อทุกๆสิ่ง ซื้อข้าว ซื้อน้ำ ซื้อกรง หลายๆอย่าง ผ่านมา 2-3 วันละ แต่มีวี่แววที่จะไม่สนใจอะไรเลย ผมท้อตอนนี้บอกเลยแต่ใจก็ยังรัก


ผมเข้าใจว่าตัวผมอะไม่ม่มีอะไรไปเลี้ยงดูอะไรเขาหรอกเพราะผมก็เรียนหนังสืออยู่ด้วย แต่ที่ทำอยู่ตอนนี้อยากให้เธอกลับมาอยากให้เข้าใจความรู้สึกผมในตอนนี้ที่ทิ้งผมไป เธอไม่แคร์เธอโมโหโอเคผมเข้าใจนิสัย  ผมหวังลึกๆว่าเธอยังคงคิดถึงผมมั้ง...... แค่มั้ง เอาเป็นว่าผมไม่อยากเสียเธอไป



ขอโทษคนอ่านด้วยนะครับผมพึ่งตั้งกระทู้แรก 55 อาจกากๆหน่อย แต่ทุกอย่างเปนสิ่งที่ผมอยากพูดอยากระบายอยากขอความคิดเห็น ว่า จะง้อยังไง ทำยังไงต่อไป ...


ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้ครับ











ท้ายสุดผมขอให้เธอกลับมา..............................