สวัสดีครับ
ผมคุยกับคนคนนึงอยู่ ผมคุยกับเค้ามาเกือบ2ปีแล้วครับ เค้าเป็นคนที่ตามผมตลอดผมไม่ค่อยใส่ใจเค้าหรอกบางทีเค้าทักไลน์มาผมก็ไม่ค่อยตอบโทรมาผมก็ไม่ค่อยรับ เอาง่ายๆคือผมไม่ค่อยใส่ใจเค้าผมละเลยเค้ามาตลอดคิดว่ายังไงเค้าก็ไม่ทิ้งไปแน่ๆยังไงเค้าก็ต้องอยู่กับผมแน่ๆ ผมกับเค้าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เค้าเป็นเหมือนคนในครอบครัวของผม พ่อแม่ผมรู้จักเค้าพ่อแม่ผมรักเค้ามาก มักจะถามถึงเค้าบ่อยๆ เค้าเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างของผม ผมไม่อยากเสียเค้าไป การที่ผมคุยกับเค้าทำให้ผมไม่รู้สึกเหงา ไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไปเลย เค้าดูแลผมดีตลอด อยู่ข้างๆผมตลอดในวันที่ผมไม่มีใคร ในวันที่ผมเหนื่อยถึงผมจะแย่แค่ไหนเค้าก็ไม่เคยทิ้งผมไปเลยสักครั้ง แต่กลับเป็นผมเองที่ทิ้งเค้าตลอด ด้วยความที่ผมคิดว่ายังไงเค้าก็จะอยู่กับผม ผมทำตัวแย่มากๆครับ ผมรู้สึกกับคนอื่นทั้งๆที่คุยกับเค้าอยู่ ผมคุยกับคนอื่นซึ่งผมคิดว่าเค้าไม่รู้แต่เปล่าเลยเค้ารู้มาตลอด รู้ทุกอย่างแต่แค่เค้าไม่บอกผม จนมาวันนึงผมกับเค้าเปิดใจคุยกันผมก็บอกเค้าไปตรงๆเลยว่าผมรู้สึกกับคนอื่นผมขอโทษแต่ความรู้สึกที่ผมมีให้เค้ามันต่างจากคนอื่นเค้าคือคนสำคัญ แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็บอกเค้าไปว่าแต่ผมก็ไม่อยากเสียเค้าไป เค้าเลยถามผมมาว่าแล้วจะให้ทำยังไงทนดูผมคุยกับคนอื่นแบบนี้หรอ ตอนนั้นผมจุกมากพูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่บอกว่าขอโทษที่เป็นแบบนี้ เค้าก็บอกผมว่าไม่เป็นไรแต่เค้าคงไม่อยู่ตรงนี้แล้ว เค้าจะไปจากเราเอง ตอนที่เค้าพูดว่าเค้าจะไปผมรู้สึกชาไปหมดตอนนั้นผมน้ำตาไหลโดยที่ไม่รู้ตัวเลยครับ ผมได้แต่ขอโทษเค้า ได้แต่บอกเค้าว่าอย่าไปไหนได้ไหม ขอโทษ สัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ขอโอกาสได้มั้ยผมขอร้องเค้าจนเค้ากลับมาจนเค้าให้โอกาสผมตอนนั้นผมดีใจมากที่เค้าไม่ทิ้งผมไปไหน แต่สุดท้ายผมก็ทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม ผมยังคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ครั้งนี้มันแย่กว่าเดิมเพราะผมไปคบกับผู้หญิงคนอื่น ผมเริ่มที่จะไม่ใส่ใจเค้า ละเลยเค้า จนมาถึงวันที่เค้าทนไม่ไหวเค้าก็บอกผมว่า เค้าพอแล้ว เค้าเหนื่อยแล้ว ขอให้ผมโชคดีมีความสุขกับคนนั้นมากๆรักษาคนคนนั้นไว้ให้ดีๆ แต่ผมก็ยังขอโอกาสเค้าเหมือนเดิม ผมพูดกับเค้าว่า “เราไม่อยากเสียเธอไป เรารู้แล้วว่าความสุขของเราก็คือการมีเธอ คือการได้อยู่กับเธอ เราเพิ่งรู้ตัวเองว่าตอนนี้เราขาดเธอไม่ได้แล้ว เธอเข้ามาจนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้วเราขาดเธอไม่ได้” เค้าบอกผมแค่ว่าในเมื่อไม่เห็นค่าเค้าก็จะไม่อยู่ให้ผมอึดอัดใจอีก แล้วเค้าก็เดินออกไปเลย คืนวั้นนั้นผมทักไลน์เค้าไปถามว่า โอกาสเราหมดแค่นี้จริงๆหรอ เค้าตอบมาว่า อืม ทำให้ผมรู้เลยว่าผมไม่โอกาสที่จะได้อยู่ข้างๆเค้าแล้ว ผมอยากเตือนคนที่ไม่เห็นค่าของคนใกล้ตัวแล้วมารู้อีกทีเมื่อสายไป เมื่อคุณมีโอกาสดูแลเค้าดูแลเค้าให้ดีครับ อย่าละเลยเค้าจะทำอะไรนึกถึงความรู้สึกเค้าด้วยครับ อย่าให้เป็นแบบผมเลยครับเพราะคุณจะทรมานมากกับการไม่มีเค้าในชีวิตเหมือนเดิม คนที่ทนคุณได้ คนที่ไม่ว่าคุณจะทำร้ายจิตใจเค้าแค่ไหนแต่เค้าก็ไม่เคยหายไปจากคุณเลย รับทุกอย่างที่เป็นคุณได้หายากมากนะครับ ส่วนคนที่คุณคุยด้วยหรือรู้สึกดีแค่ระยะสั้นๆสักวันคุณก็ต้องเลิกคุย อย่าเห็นแก่ตัวเลยครับ เลือกแค่คนเดียวแล้วคุณจะโอกาสที่ดี ถ้ารักเค้าไม่อยากเสียเค้าไปก็เลือกเค้าเถอะครับ อย่าไปเลือกคนอื่นเลยครับ เลิกคุยกับคนอื่นแล้วมาให้ความสำคัญกับคนที่เค้าอยู่กับคุณตลอดไม่เคยทิ้งคุณไปไหนดีกว่าครับ โอกาสที่เราได้รับอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมีเค้าอยู่ข้างๆ ถ้ายังอยากมีเค้าอย่าเห็นแก่ตัวครับ
รู้อีกทีก็ไม่มีโอกาสที่จะยืนข้างเขาแล้ว
ผมคุยกับคนคนนึงอยู่ ผมคุยกับเค้ามาเกือบ2ปีแล้วครับ เค้าเป็นคนที่ตามผมตลอดผมไม่ค่อยใส่ใจเค้าหรอกบางทีเค้าทักไลน์มาผมก็ไม่ค่อยตอบโทรมาผมก็ไม่ค่อยรับ เอาง่ายๆคือผมไม่ค่อยใส่ใจเค้าผมละเลยเค้ามาตลอดคิดว่ายังไงเค้าก็ไม่ทิ้งไปแน่ๆยังไงเค้าก็ต้องอยู่กับผมแน่ๆ ผมกับเค้าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เค้าเป็นเหมือนคนในครอบครัวของผม พ่อแม่ผมรู้จักเค้าพ่อแม่ผมรักเค้ามาก มักจะถามถึงเค้าบ่อยๆ เค้าเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างของผม ผมไม่อยากเสียเค้าไป การที่ผมคุยกับเค้าทำให้ผมไม่รู้สึกเหงา ไม่รู้สึกว่าขาดอะไรไปเลย เค้าดูแลผมดีตลอด อยู่ข้างๆผมตลอดในวันที่ผมไม่มีใคร ในวันที่ผมเหนื่อยถึงผมจะแย่แค่ไหนเค้าก็ไม่เคยทิ้งผมไปเลยสักครั้ง แต่กลับเป็นผมเองที่ทิ้งเค้าตลอด ด้วยความที่ผมคิดว่ายังไงเค้าก็จะอยู่กับผม ผมทำตัวแย่มากๆครับ ผมรู้สึกกับคนอื่นทั้งๆที่คุยกับเค้าอยู่ ผมคุยกับคนอื่นซึ่งผมคิดว่าเค้าไม่รู้แต่เปล่าเลยเค้ารู้มาตลอด รู้ทุกอย่างแต่แค่เค้าไม่บอกผม จนมาวันนึงผมกับเค้าเปิดใจคุยกันผมก็บอกเค้าไปตรงๆเลยว่าผมรู้สึกกับคนอื่นผมขอโทษแต่ความรู้สึกที่ผมมีให้เค้ามันต่างจากคนอื่นเค้าคือคนสำคัญ แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็บอกเค้าไปว่าแต่ผมก็ไม่อยากเสียเค้าไป เค้าเลยถามผมมาว่าแล้วจะให้ทำยังไงทนดูผมคุยกับคนอื่นแบบนี้หรอ ตอนนั้นผมจุกมากพูดอะไรไม่ออกเลย ได้แต่บอกว่าขอโทษที่เป็นแบบนี้ เค้าก็บอกผมว่าไม่เป็นไรแต่เค้าคงไม่อยู่ตรงนี้แล้ว เค้าจะไปจากเราเอง ตอนที่เค้าพูดว่าเค้าจะไปผมรู้สึกชาไปหมดตอนนั้นผมน้ำตาไหลโดยที่ไม่รู้ตัวเลยครับ ผมได้แต่ขอโทษเค้า ได้แต่บอกเค้าว่าอย่าไปไหนได้ไหม ขอโทษ สัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ขอโอกาสได้มั้ยผมขอร้องเค้าจนเค้ากลับมาจนเค้าให้โอกาสผมตอนนั้นผมดีใจมากที่เค้าไม่ทิ้งผมไปไหน แต่สุดท้ายผมก็ทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม ผมยังคุยกับคนอื่นอยู่ แต่ครั้งนี้มันแย่กว่าเดิมเพราะผมไปคบกับผู้หญิงคนอื่น ผมเริ่มที่จะไม่ใส่ใจเค้า ละเลยเค้า จนมาถึงวันที่เค้าทนไม่ไหวเค้าก็บอกผมว่า เค้าพอแล้ว เค้าเหนื่อยแล้ว ขอให้ผมโชคดีมีความสุขกับคนนั้นมากๆรักษาคนคนนั้นไว้ให้ดีๆ แต่ผมก็ยังขอโอกาสเค้าเหมือนเดิม ผมพูดกับเค้าว่า “เราไม่อยากเสียเธอไป เรารู้แล้วว่าความสุขของเราก็คือการมีเธอ คือการได้อยู่กับเธอ เราเพิ่งรู้ตัวเองว่าตอนนี้เราขาดเธอไม่ได้แล้ว เธอเข้ามาจนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้วเราขาดเธอไม่ได้” เค้าบอกผมแค่ว่าในเมื่อไม่เห็นค่าเค้าก็จะไม่อยู่ให้ผมอึดอัดใจอีก แล้วเค้าก็เดินออกไปเลย คืนวั้นนั้นผมทักไลน์เค้าไปถามว่า โอกาสเราหมดแค่นี้จริงๆหรอ เค้าตอบมาว่า อืม ทำให้ผมรู้เลยว่าผมไม่โอกาสที่จะได้อยู่ข้างๆเค้าแล้ว ผมอยากเตือนคนที่ไม่เห็นค่าของคนใกล้ตัวแล้วมารู้อีกทีเมื่อสายไป เมื่อคุณมีโอกาสดูแลเค้าดูแลเค้าให้ดีครับ อย่าละเลยเค้าจะทำอะไรนึกถึงความรู้สึกเค้าด้วยครับ อย่าให้เป็นแบบผมเลยครับเพราะคุณจะทรมานมากกับการไม่มีเค้าในชีวิตเหมือนเดิม คนที่ทนคุณได้ คนที่ไม่ว่าคุณจะทำร้ายจิตใจเค้าแค่ไหนแต่เค้าก็ไม่เคยหายไปจากคุณเลย รับทุกอย่างที่เป็นคุณได้หายากมากนะครับ ส่วนคนที่คุณคุยด้วยหรือรู้สึกดีแค่ระยะสั้นๆสักวันคุณก็ต้องเลิกคุย อย่าเห็นแก่ตัวเลยครับ เลือกแค่คนเดียวแล้วคุณจะโอกาสที่ดี ถ้ารักเค้าไม่อยากเสียเค้าไปก็เลือกเค้าเถอะครับ อย่าไปเลือกคนอื่นเลยครับ เลิกคุยกับคนอื่นแล้วมาให้ความสำคัญกับคนที่เค้าอยู่กับคุณตลอดไม่เคยทิ้งคุณไปไหนดีกว่าครับ โอกาสที่เราได้รับอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมีเค้าอยู่ข้างๆ ถ้ายังอยากมีเค้าอย่าเห็นแก่ตัวครับ