กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายความรู้สึกค่ะ หลังจากครั้งนี้จะหยุด จะไม่พูดถึงอะไรเกี่ยวกับคนนั้นอีกต่อไป ขอสัญญากับตัวเอง ;)
หลายคนคงสงสัยว่าทำไมกัน ทำไมคนที่บอกรักกันบอกว่าจะไม่ทิ้งกัน ถึงได้ทิ้งเราไว้"กลางทาง"แบบนี้? เราเองก็สงสัยค่ะ รักหมดใจ รักที่ให้ทุกอย่าง เชื่อใจว่ายังไงเค้าก็จะไม่ทอดทิ้งเราไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่แล้ววันนึงความเชื่อใจแบบนั้นก็ถูกพังโดยคนๆนั้นเอง.. เราได้แต่มองเค้าเดินไปเรื่อยๆและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ความสุข ที่ปราศจากเรา.. ที่ไม่จำเป็นต้องมีเราในชีวิต.....
มันเจ็บที่สุด ที่รู้ว่าที่ข้างๆนั้นเคยเป็นที่ของเราและตอนนี้มีคนอื่นยืนอยู่ตรงนั้นแทน เราได้แต่มองและสงสัย มีคำถามๆนึงเกิดขึ้นในหัว
เราพากันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง.. จุดที่เราไม่รักกันแล้ว?
คำพูดพี่โจ้ที่หลายๆคนก็คงคิดเหมือนกันตอนมองกลับไป มันเหมือนเมื่อวานเรายังรักกัน วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทุกอย่างเหมือนเกิดขึ้นแปปเดียว ทั้งๆที่ความจริงเรา 2 คนต่างเดินมาไกลมาก จากจุดที่มีกันและกัน ไม่คิดที่จะทอดทิ้งกัน มาถึงวันที่เราปล่อยมือกันในที่สุด
เรารู้ว่าที่ผ่านมามันเหนื่อย แต่ที่ทิ้งกันไว้กลางทางเพราะนี่ถึงปลายทางของเธอแล้วรึเปล่า? เราไม่โทษเธอที่ทำแบบนี้ เพราะมันคือทางเดินของเธอ ที่มีเราร่วมทางชั่วคราวเท่านั้นเอง
ถ้าได้อ่าน เราอยากบอกว่าขอบคุณนะที่ทิ้งกันไว้ตรงนี้ เรามีความสุขดีถึงแม้จะคิดถึงเธอบ้าง เรารักตัวเองมากขึ้น เราใส่ใจเพื่อนและครอบครัวมากขึ้น มันเหงามันโดดเดี่ยวนะกลางทางที่เธอทิ้งเราไว้ แต่มันก็ไม่เหนื่อยแล้ว ไม่มีน้ำตาแล้ว เราไม่ขี้แงแล้วนะ หลังจากนี้เราจะเดินหน้าต่อแล้ว และเราจะทำมันให้เต็มที่แม้จะไม่มีเธอแล้วก็ตาม ;)
"กลางทาง"ของฉัน"ปลายทาง"ของเธอ
หลายคนคงสงสัยว่าทำไมกัน ทำไมคนที่บอกรักกันบอกว่าจะไม่ทิ้งกัน ถึงได้ทิ้งเราไว้"กลางทาง"แบบนี้? เราเองก็สงสัยค่ะ รักหมดใจ รักที่ให้ทุกอย่าง เชื่อใจว่ายังไงเค้าก็จะไม่ทอดทิ้งเราไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่แล้ววันนึงความเชื่อใจแบบนั้นก็ถูกพังโดยคนๆนั้นเอง.. เราได้แต่มองเค้าเดินไปเรื่อยๆและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ความสุข ที่ปราศจากเรา.. ที่ไม่จำเป็นต้องมีเราในชีวิต.....
มันเจ็บที่สุด ที่รู้ว่าที่ข้างๆนั้นเคยเป็นที่ของเราและตอนนี้มีคนอื่นยืนอยู่ตรงนั้นแทน เราได้แต่มองและสงสัย มีคำถามๆนึงเกิดขึ้นในหัว
เราพากันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง.. จุดที่เราไม่รักกันแล้ว?
คำพูดพี่โจ้ที่หลายๆคนก็คงคิดเหมือนกันตอนมองกลับไป มันเหมือนเมื่อวานเรายังรักกัน วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทุกอย่างเหมือนเกิดขึ้นแปปเดียว ทั้งๆที่ความจริงเรา 2 คนต่างเดินมาไกลมาก จากจุดที่มีกันและกัน ไม่คิดที่จะทอดทิ้งกัน มาถึงวันที่เราปล่อยมือกันในที่สุด
เรารู้ว่าที่ผ่านมามันเหนื่อย แต่ที่ทิ้งกันไว้กลางทางเพราะนี่ถึงปลายทางของเธอแล้วรึเปล่า? เราไม่โทษเธอที่ทำแบบนี้ เพราะมันคือทางเดินของเธอ ที่มีเราร่วมทางชั่วคราวเท่านั้นเอง
ถ้าได้อ่าน เราอยากบอกว่าขอบคุณนะที่ทิ้งกันไว้ตรงนี้ เรามีความสุขดีถึงแม้จะคิดถึงเธอบ้าง เรารักตัวเองมากขึ้น เราใส่ใจเพื่อนและครอบครัวมากขึ้น มันเหงามันโดดเดี่ยวนะกลางทางที่เธอทิ้งเราไว้ แต่มันก็ไม่เหนื่อยแล้ว ไม่มีน้ำตาแล้ว เราไม่ขี้แงแล้วนะ หลังจากนี้เราจะเดินหน้าต่อแล้ว และเราจะทำมันให้เต็มที่แม้จะไม่มีเธอแล้วก็ตาม ;)