ผมเรียนอยู่ชั้น ม.4 ครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งครับเราเล่นด้วยกันแบบสนิทมากๆ รู้ใจกันในหลายๆเรื่อง
แต่จริงๆเพื่อนผู้หญิงผมมีสองคนครับ คนหนึ่งไม่ค่อยเล่นด้วยกันเท่าไร แต่ก็พอรู้ใจบ้าง ขอเรียกว่า เอ
อีกคนที่ผมทำร้องไห้นี่เล่นด้วยกันบ่อยมากครับ เตะ ลูบหัวตบหัวเล่นใช้เท้ายังไม่ว่ากันเลย ง่ายๆว่ายอมกันได้อ่ะครับ คนนี้ขอเรียกว่า มิวละกัน
แต่ผมจะมีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงครับสนิทกันประมาณสี่ห้าคน
วันเกิดเรื่อง ผมกับเพื่อนๆ จะไปกินหมูกะทะกันที่ร้านแห่งหนึ่งครับ ฉลองอะไรกันนิดหน่อย
ตอนไปถึงร้าน จอดรถมอไซค์ มิวถามบางอย่าง ถามกันเล่นๆอ่ะครับผมจำไม่ได้
ผมเลยพูดหยอกว่า"ทำไมพูดมากจังห๊ะ กลับบ้านไปเลยไปมาก็ไม่มีประโยชน์ไปเลยไป"
มุกนี้ผมเล่นอยู่ที่โรงเรียนในวันนี้สามสี่ครั้งแล้วครับเฉพาะวันนั้นอ่ะนะวันอื่นไม่เคยเล่นมุกนี้ เวลามิวพูดอะไรผมก็จะกวนแบบนี้ทั้งวันอ่ะครับ
ตอนอยู่โรงเรียนมันก็แสดงอาการแบบงอนขำๆไปนะครับแต่พอเล่นอยู่ร้านครั้งเดียวเท่านั้นแหละมันบอก "เอ้อ ได้ กลับก็ได้โทรเรียกพี่ก็ได้"
ผมก็นึกว่างอลเล่นๆ เราก็พากันเดินไปที่นั่งที่จองไว้แต่ถึงครึ่งทางมันหยุดเดินผมเดินถึงที่นั่งแล้วเพื่อนผู้ชายก็เรียกผม
"เฮ้ยมาง้อเดี๋ยวนี้เลยพูดอะไรไปมันงอนแล้วหนิ" ผมก็เลยเดินไป บอก "ขอโทษ พูดหยอกเล่นเฉยๆ มาๆๆนั่งกินกับเพื่อนมาๆ"
แล้วก็เดินนำมากแต่พอผมมองกลับไปมันก็เดินไปนั่งอยู่ที่รถคนเดียว
ซักพักมันก็เดินมาบอกกับเพื่อนๆว่าจะกลับแล้ว แล้วก็โทรเรียกเพื่อนอีกคนมารับ แล้วเดินไปรอหน้าร้าน
เอเพื่อนผู้หญิงอีกคนเลยโทรไปหาเพื่อนคนที่จะมารับมิวบอกว่า"ไม่ต้องมาไม่ให้มันกลับ มันยังไม่ได้กินอะไรเลย"
แล้วเอก็เดินไปหามิวอยู่หน้าร้านสักพักก็พากันเดินมาแต่ในมือมิวถือผ้าพันคอลูกเสือซับน้ำตาอยู่ทำหน้าเหมือนร้องไห้แต่ผมไม่แน่ใจ
เอบอกมิวว่ามากินๆด้วยกัน แต่มิวไม่ฟังเดินไปนั่งที่รถมอไซค์อีกเอเลยเดินตามไปอีกผมคิดแล้วว่าร้องไห้แน่ๆ
แต่เห็นเอเดินไปด้วยเลยคิดว่าน่าจะคุยโอเคกว่า แต่นานสักพักเอเดินมา บอกให้ โตโต้ กับนัด เพื่อนผู้ชายสองคนว่า เอาน้ำไปให้มันกินหน่อยเอาไปให้ที่รถ
โต้กับนัดก็เดินถือน้ำไปให้แต่ผมปล่อยให้พวกนั้นไปคุยก่อนเพราะคิดว่าจะดีขึ้นแต่มันนานผมเลยตัดสินใจลุกไปหามิวที่รถ
ไปถึงผมเห็นมิวร้องไห้ก็เลยเดินเข้าไปพวกโต้กับนัดก็เดินกลับไปนั่งกินผมเข้าไปถามมิวว่า "เป็นอะไรทำไมไม่เข้าไปกิน" มิวก็ตอบ "กินเลยๆจะกลับบ้านแล้ว" ตอนนั้นน้ำเสียงเราสองคนไม่เหมือนคนทะเลาะกันเลยอ่อนหวาน นุ่มนวลทั้งคู่ ผมก็ถามต่อ "ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไม ทำไมน้ำตาไหลล่ะ" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นอะไรไปกินกับเพื่อนเหอะ ไม่กินแล้ว จะกลับแล้ว" ผมถามอีก "มาถึงร้านแล้วไม่กินได้ไง" มิวตอบ "ก็มาแล้ว ตอนนี้ก็จะกลับแล้วไง"ผมว่า "เอ้า เป็นอะไรก็บอก" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นไร ไปกินกับเพื่อนเหอะ"พูดเสร็จมิวก็เดินไปที่ที่เพื่อนอยู่ผมเดินตามไปติดๆ
ไปนั่งที่ว่างแต่มิวยืนพิงเสาอยู่ไม่ยอมนั่งสักพักมิวก็โทรเรียกเพื่อนมารับแล้วก็รีบเดินกลับไปกับเพื่อนเลย
ผมนั่งซึมอยู่นานมาก จนไม่ไหว ขอเพื่อนว่าจะไปนั่งเล่นที่โรเรียน ร้านอยู่ใกล้โรงเรียนนิดหน่อย
ตอนนั้นห้าโมงเย็นกว่าๆแล้วไม่มีคนผมไปนอนซึมอยู่คนเดียวที่ข้างสนามวอลเล่ย์นึกไปนึกมาน้ำตาก็ปริ่มๆ
เปิดดูเฟสบุ๊คเห็นโพสว่า พูดอะไรก็สนใจความรู้สึกเพื่อนบ้างนะ เห็นแล้วน้ำตาไหลเลย
ผมนอนนำตาไหลอยู่พักนึง
ตัดสินใจโทรหามิว พอรับปุ๊บผมถามว่า "ทำไรอยู่" มิวตอบ "ออกมาซื้อน้ำปั่นที่ตลาด" ผมถามต่อ "เป็นอะไรทำไมไม่กิน"
มิวตอบ "ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ อยู่ไหนหนิ ไม่กินกับเพื่อนหรอ" ผมบอก "ไม่กินอ่ะ ออกมานอนเล่นอยู่โรงเรียนใครจะกินได้ล่ะ มิวไม่กินหนิ"
มิวบอก "เอ้า ก็กินไปสิมันจะเป็นไร" ผมถาม "ตกลงเป็นอะไรเอ่า" มิวตอบ "ก็ไม่ได้เป็นอะไร"
ผมถามต่อ "ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไมล่ะ" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นรัยจริงๆ แค่นี้แหละนะจะกลับบ้านแล้ว"
แล้วก็วางสายผมก็นอนซึมต่อสักพักเพื่อนก็เรียกไปร้านหมูกะทะว่าจะกลับบ้าน ผมก็ไปหาเพื่อนแล้วก็พากันกลับ
กลับมาบ้านผมเลยทักไปขอโทษ มิวอ่านแต่ไม่ตอบเลย ผมทักไปไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้งในคืนนั้น เลยโทรไปดู โทรสายแรกมิวตัดสายไป ผมเลิกโทรสักพัก
เลยโทรไปอีกตัดสายโทรไปอีกไม่มีใครรับครับผมเลยตัดสินใจนอนหลับ
ตื่นไปโรงเรียนวันต่อมานี่ผมซึมทั้งวันเลยครับมิวไม่คุยกับผมเลยแต่คุยหยอกล้อเล่นยิ้มกับทุกคนปกติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
แล้วก็โพสว่า แบบนั้นนะดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่
บอกเลยว่าเสียใจมากครับ ผมควรทำยังไงครับ
ผมแคร์คนคนนี้มากนะครับเป็นเพื่อนที่ผมแคร์ที่สุดเลย แต่ตอนนี้ มิวเงียบไม่คุยกับผมเลยครับ
ทำยังไงดีครับ ช่วยผมหน่อย สับสนที่สุดละครับตอนนี้ไม่มีมิวผมก็เหมือนตายทั้งเป็นอ่ะครับมันไม่อยากกินอะไรไม่อยากทำอะไรเลยอ่ะครับ
คุยกับเพื่อนคนอื่นผมก็แทบจะคุยไม่รู้เรื่องทำอะไรก็เละเทะไปหมดอ่ะครับ
ทำเพื่อนผู้หญิงร้องไห้ ทำยังไงดีครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งครับเราเล่นด้วยกันแบบสนิทมากๆ รู้ใจกันในหลายๆเรื่อง
แต่จริงๆเพื่อนผู้หญิงผมมีสองคนครับ คนหนึ่งไม่ค่อยเล่นด้วยกันเท่าไร แต่ก็พอรู้ใจบ้าง ขอเรียกว่า เอ
อีกคนที่ผมทำร้องไห้นี่เล่นด้วยกันบ่อยมากครับ เตะ ลูบหัวตบหัวเล่นใช้เท้ายังไม่ว่ากันเลย ง่ายๆว่ายอมกันได้อ่ะครับ คนนี้ขอเรียกว่า มิวละกัน
แต่ผมจะมีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงครับสนิทกันประมาณสี่ห้าคน
วันเกิดเรื่อง ผมกับเพื่อนๆ จะไปกินหมูกะทะกันที่ร้านแห่งหนึ่งครับ ฉลองอะไรกันนิดหน่อย
ตอนไปถึงร้าน จอดรถมอไซค์ มิวถามบางอย่าง ถามกันเล่นๆอ่ะครับผมจำไม่ได้
ผมเลยพูดหยอกว่า"ทำไมพูดมากจังห๊ะ กลับบ้านไปเลยไปมาก็ไม่มีประโยชน์ไปเลยไป"
มุกนี้ผมเล่นอยู่ที่โรงเรียนในวันนี้สามสี่ครั้งแล้วครับเฉพาะวันนั้นอ่ะนะวันอื่นไม่เคยเล่นมุกนี้ เวลามิวพูดอะไรผมก็จะกวนแบบนี้ทั้งวันอ่ะครับ
ตอนอยู่โรงเรียนมันก็แสดงอาการแบบงอนขำๆไปนะครับแต่พอเล่นอยู่ร้านครั้งเดียวเท่านั้นแหละมันบอก "เอ้อ ได้ กลับก็ได้โทรเรียกพี่ก็ได้"
ผมก็นึกว่างอลเล่นๆ เราก็พากันเดินไปที่นั่งที่จองไว้แต่ถึงครึ่งทางมันหยุดเดินผมเดินถึงที่นั่งแล้วเพื่อนผู้ชายก็เรียกผม
"เฮ้ยมาง้อเดี๋ยวนี้เลยพูดอะไรไปมันงอนแล้วหนิ" ผมก็เลยเดินไป บอก "ขอโทษ พูดหยอกเล่นเฉยๆ มาๆๆนั่งกินกับเพื่อนมาๆ"
แล้วก็เดินนำมากแต่พอผมมองกลับไปมันก็เดินไปนั่งอยู่ที่รถคนเดียว
ซักพักมันก็เดินมาบอกกับเพื่อนๆว่าจะกลับแล้ว แล้วก็โทรเรียกเพื่อนอีกคนมารับ แล้วเดินไปรอหน้าร้าน
เอเพื่อนผู้หญิงอีกคนเลยโทรไปหาเพื่อนคนที่จะมารับมิวบอกว่า"ไม่ต้องมาไม่ให้มันกลับ มันยังไม่ได้กินอะไรเลย"
แล้วเอก็เดินไปหามิวอยู่หน้าร้านสักพักก็พากันเดินมาแต่ในมือมิวถือผ้าพันคอลูกเสือซับน้ำตาอยู่ทำหน้าเหมือนร้องไห้แต่ผมไม่แน่ใจ
เอบอกมิวว่ามากินๆด้วยกัน แต่มิวไม่ฟังเดินไปนั่งที่รถมอไซค์อีกเอเลยเดินตามไปอีกผมคิดแล้วว่าร้องไห้แน่ๆ
แต่เห็นเอเดินไปด้วยเลยคิดว่าน่าจะคุยโอเคกว่า แต่นานสักพักเอเดินมา บอกให้ โตโต้ กับนัด เพื่อนผู้ชายสองคนว่า เอาน้ำไปให้มันกินหน่อยเอาไปให้ที่รถ
โต้กับนัดก็เดินถือน้ำไปให้แต่ผมปล่อยให้พวกนั้นไปคุยก่อนเพราะคิดว่าจะดีขึ้นแต่มันนานผมเลยตัดสินใจลุกไปหามิวที่รถ
ไปถึงผมเห็นมิวร้องไห้ก็เลยเดินเข้าไปพวกโต้กับนัดก็เดินกลับไปนั่งกินผมเข้าไปถามมิวว่า "เป็นอะไรทำไมไม่เข้าไปกิน" มิวก็ตอบ "กินเลยๆจะกลับบ้านแล้ว" ตอนนั้นน้ำเสียงเราสองคนไม่เหมือนคนทะเลาะกันเลยอ่อนหวาน นุ่มนวลทั้งคู่ ผมก็ถามต่อ "ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไม ทำไมน้ำตาไหลล่ะ" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นอะไรไปกินกับเพื่อนเหอะ ไม่กินแล้ว จะกลับแล้ว" ผมถามอีก "มาถึงร้านแล้วไม่กินได้ไง" มิวตอบ "ก็มาแล้ว ตอนนี้ก็จะกลับแล้วไง"ผมว่า "เอ้า เป็นอะไรก็บอก" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นไร ไปกินกับเพื่อนเหอะ"พูดเสร็จมิวก็เดินไปที่ที่เพื่อนอยู่ผมเดินตามไปติดๆ
ไปนั่งที่ว่างแต่มิวยืนพิงเสาอยู่ไม่ยอมนั่งสักพักมิวก็โทรเรียกเพื่อนมารับแล้วก็รีบเดินกลับไปกับเพื่อนเลย
ผมนั่งซึมอยู่นานมาก จนไม่ไหว ขอเพื่อนว่าจะไปนั่งเล่นที่โรเรียน ร้านอยู่ใกล้โรงเรียนนิดหน่อย
ตอนนั้นห้าโมงเย็นกว่าๆแล้วไม่มีคนผมไปนอนซึมอยู่คนเดียวที่ข้างสนามวอลเล่ย์นึกไปนึกมาน้ำตาก็ปริ่มๆ
เปิดดูเฟสบุ๊คเห็นโพสว่า พูดอะไรก็สนใจความรู้สึกเพื่อนบ้างนะ เห็นแล้วน้ำตาไหลเลย
ผมนอนนำตาไหลอยู่พักนึง
ตัดสินใจโทรหามิว พอรับปุ๊บผมถามว่า "ทำไรอยู่" มิวตอบ "ออกมาซื้อน้ำปั่นที่ตลาด" ผมถามต่อ "เป็นอะไรทำไมไม่กิน"
มิวตอบ "ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ อยู่ไหนหนิ ไม่กินกับเพื่อนหรอ" ผมบอก "ไม่กินอ่ะ ออกมานอนเล่นอยู่โรงเรียนใครจะกินได้ล่ะ มิวไม่กินหนิ"
มิวบอก "เอ้า ก็กินไปสิมันจะเป็นไร" ผมถาม "ตกลงเป็นอะไรเอ่า" มิวตอบ "ก็ไม่ได้เป็นอะไร"
ผมถามต่อ "ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไมล่ะ" มิวตอบ "ไม่ได้เป็นรัยจริงๆ แค่นี้แหละนะจะกลับบ้านแล้ว"
แล้วก็วางสายผมก็นอนซึมต่อสักพักเพื่อนก็เรียกไปร้านหมูกะทะว่าจะกลับบ้าน ผมก็ไปหาเพื่อนแล้วก็พากันกลับ
กลับมาบ้านผมเลยทักไปขอโทษ มิวอ่านแต่ไม่ตอบเลย ผมทักไปไม่ต่ำกว่ายี่สิบครั้งในคืนนั้น เลยโทรไปดู โทรสายแรกมิวตัดสายไป ผมเลิกโทรสักพัก
เลยโทรไปอีกตัดสายโทรไปอีกไม่มีใครรับครับผมเลยตัดสินใจนอนหลับ
ตื่นไปโรงเรียนวันต่อมานี่ผมซึมทั้งวันเลยครับมิวไม่คุยกับผมเลยแต่คุยหยอกล้อเล่นยิ้มกับทุกคนปกติเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
แล้วก็โพสว่า แบบนั้นนะดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่
บอกเลยว่าเสียใจมากครับ ผมควรทำยังไงครับ
ผมแคร์คนคนนี้มากนะครับเป็นเพื่อนที่ผมแคร์ที่สุดเลย แต่ตอนนี้ มิวเงียบไม่คุยกับผมเลยครับ
ทำยังไงดีครับ ช่วยผมหน่อย สับสนที่สุดละครับตอนนี้ไม่มีมิวผมก็เหมือนตายทั้งเป็นอ่ะครับมันไม่อยากกินอะไรไม่อยากทำอะไรเลยอ่ะครับ
คุยกับเพื่อนคนอื่นผมก็แทบจะคุยไม่รู้เรื่องทำอะไรก็เละเทะไปหมดอ่ะครับ