ประเทศพัฒนาแล้วในโลกนี้ ต่างอุดหนุนสินค้าเกษตรและเกษตรกรด้วยงบมหาศาล ผ่านวิธีการต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น อเมริกา แคนนาดา อังกฤษ ประเทศในยุโรป หรือญี่ปุ่น และจีน แต่ประเทศด้อยพัฒนากลับใช้เป็นข้อหาในการกำจัดกันทางการเมือง แล้วถ้าไม่อุดหนุน ผลจะเป็นอย่างไรครับ คงเห็นกันแล้ว ไม่ว่าเกษตรกรผู้ปลูกข้าว ชาวสวนยาง ชาวไร่ ฯลฯ เข้าใจกันหรือยังครับว่า การอุดหนุนหรือแทรกแซงสินค้าเกษตรไม่ว่าจะใช้ชื่ออะไรก็ตาม ประกันราคา จำนำ หรือจ่ายเงินชดเชย ฯลฯ มันเป็นเพียงวิธีส่งเงินไปให้เกษตรกร ไม่ใช่การทุจริต แยกให้ออกนะครับ วิธีที่ใช้ไม่ว่าวิธีไหน ไม่ใช่การทุจริต แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำ ไม่งั้นเกษตรกรตายครับ ! ส่วนในกระบวนการหากมีการทุจริตที่ขั้นตอนไหน ก็ต้องไปจัดการนำตัวคนผิดมาลงโทษ เป็นคนละเรื่องกันนะครับ เช่น ข้าราชการท้องถิ่น เจ้าของโกดัง เจ้าหน้าที่ตรวจนับ หรือใครโกง ก็ดำเนินการกันไปตามกฏหมาย ว่ากันเป็นเรื่องๆ ไป จะเอามาสิ่งเหล่านี้มาใช้เป็นข้อหาว่าการอุดหนุนเป็นการผลาญงบหรือทุจริตนั้นไม่ถูกต้องครับ ประเทศคู่แข่งทางการเกษตรจะนั่งหัวเราะเยาะเอา เราฆ่าเกษตรกรตัวเอง จะบอกว่ารัฐฯ ไม่มีงบ เกษตรกรต้องยืนด้วยตัวเอง อย่ามาเป็นภาระของรัฐฯ นั้น เป็นความคิดผิดๆ ประเทศมหาอำนาจในโลกยังทำไม่ได้เลยครับ ใครไปเชื่อแบบนั้นก็เวรกรรมของชาติแล้วครับ
ขออ้างอิงบทความของ คุณนิติ นวรัตน์ จาก นสพ.ไทยรัฐ ฉบับ 11 กพ.2556 ลองอ่านดูนะครับ
https://www.thairath.co.th/content/575332
ประเทศเจริญแล้วต่างอุดหนุนสินค้าเกษตร แล้วชาติด้อยพัฒนาละ ?
ขออ้างอิงบทความของ คุณนิติ นวรัตน์ จาก นสพ.ไทยรัฐ ฉบับ 11 กพ.2556 ลองอ่านดูนะครับ
https://www.thairath.co.th/content/575332