สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ถ้าแฟนคุณถามคุณจะตอบไหม อย่าโกหกตัวเองนะว่าไม่ตอบ เพราะเราไม่เชื่อ
คนที่รักคุณเลี้ยงดูคุณมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จนโตมารำคาญที่ท่านถามด้วยความห่วงใยว่า กินข้าวกับอะไรได้แล้ว
ตอนคุณเด็กๆ คุณถามท่านซ้ำๆ ว่านั่นอะไร นี่อะไร ท่านไม่เคยรำคาญที่จะตอบคุณ
แต่ตอนนี้ท่านถามคุณ คุณกลับไม่ชอบ ไม่อยากตอบ
ไว้วันหนึ่งที่ไม่มีคนที่ห่วงใย ไถ่ถาม แล้วจะรู้สึก
คิดเอาเองนะ ถ้ายังมีสามัญสำนึกพื้นฐานเหลืออยู่บ้าง ว่าที่คุณกำลังทำ มันถูกหรือผิด
คนที่รักคุณเลี้ยงดูคุณมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จนโตมารำคาญที่ท่านถามด้วยความห่วงใยว่า กินข้าวกับอะไรได้แล้ว
ตอนคุณเด็กๆ คุณถามท่านซ้ำๆ ว่านั่นอะไร นี่อะไร ท่านไม่เคยรำคาญที่จะตอบคุณ
แต่ตอนนี้ท่านถามคุณ คุณกลับไม่ชอบ ไม่อยากตอบ
ไว้วันหนึ่งที่ไม่มีคนที่ห่วงใย ไถ่ถาม แล้วจะรู้สึก
คิดเอาเองนะ ถ้ายังมีสามัญสำนึกพื้นฐานเหลืออยู่บ้าง ว่าที่คุณกำลังทำ มันถูกหรือผิด
ความคิดเห็นที่ 3
ตอบในฐานะพ่อ
.. น้อยใจครับ ถามไปแล้วเหมือนลูกรำคาญ
ที่พ่อถามเพราะเป็นห่วง ลูกอยู่ไกล พ่อ แม่ยอมอยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
ถ้าอยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ค่อยได้คุยกัน ก็เห็นกันอยู่ คงไม่ถามอะไรมาก
ลูกอาจจะคิดว่า เราสบายดี ไม่น่าต้องเป็นห่วง แต่หากเราไม่บอกพ่อ แม่เลย เขาก็ยิ่งเป็นห่วง
พ่อ เป็นห่วง คิดถึงลูกเสมอ ยิ่งในยามที่พ่อทานข้าว มีกับข้าวดี คนที่พ่อคิดถึงคนแรกคือลูกๆ
อากาศหนาวเย็นแบบนี้ พ่อยิ่งห่วงเพิ่ม ถึงจะไม่พูด ถึงจะไม่ถาม แต่ในใจพ่อ ห่วงเสมอ
บอกเขาหน่อยก็ได้ว่า เราสบายดี กินอิ่ม นอนหลับ อย่างน้อยมันก็ทำให้พ่อยิ้มในใจได้
ฝันดีนะ
.. น้อยใจครับ ถามไปแล้วเหมือนลูกรำคาญ
ที่พ่อถามเพราะเป็นห่วง ลูกอยู่ไกล พ่อ แม่ยอมอยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
ถ้าอยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ค่อยได้คุยกัน ก็เห็นกันอยู่ คงไม่ถามอะไรมาก
ลูกอาจจะคิดว่า เราสบายดี ไม่น่าต้องเป็นห่วง แต่หากเราไม่บอกพ่อ แม่เลย เขาก็ยิ่งเป็นห่วง
พ่อ เป็นห่วง คิดถึงลูกเสมอ ยิ่งในยามที่พ่อทานข้าว มีกับข้าวดี คนที่พ่อคิดถึงคนแรกคือลูกๆ
อากาศหนาวเย็นแบบนี้ พ่อยิ่งห่วงเพิ่ม ถึงจะไม่พูด ถึงจะไม่ถาม แต่ในใจพ่อ ห่วงเสมอ
บอกเขาหน่อยก็ได้ว่า เราสบายดี กินอิ่ม นอนหลับ อย่างน้อยมันก็ทำให้พ่อยิ้มในใจได้
ฝันดีนะ
แสดงความคิดเห็น
พ่อไลน์มาถามว่า "กินข้าวกับอะไร" เราไม่ตอบ เราผิดไหม
เข้าประเด็น พ่อส่งไลน์มาถามเราว่า "กินข้าวแล้วยัง" เราก็ตอบไปว่ากินแล้ว พ่อถามต่อว่า "กินข้าวอะไร" เราไม่ชอบคำถามแบบนี้ ก็เลยตอบไปว่า "ก็ข้าวทั่วๆไป ถามทำไม" พ่อก็บอกว่า "ข้าวทั่วๆไปมันมีตั้งหลายอย่าง" เราก็ไม่ตอบ ปล่อยไว้แบบนั้นแหละ เราไม่ชอบคำถามนี้เลย ไม่ว่าใครจะเป็นคนถามก็ตาม เราไม่อยากตอบด้วย จริงๆแล้วเราไม่ได้กินข้าวหรอก เรากินแค่มาม่า แต่ถ้าเราบอกพ่อไปว่าเรากินมาม่า พ่อก็ต้องว่าเราว่าทำไมถึงไม่กินข้าว กินแต่มาม่าจะมีประโยชน์อะไร ขาดสารอาหาร ฯลฯ แต่ถึงเราจะกินข้าวจริงๆ เราก็ไม่ชอบให้ใครถามอยู่ดีว่ากินข้าวอะไร ในเมื่อของมันถูกกินเข้าไปแล้ว รู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกอย่างเราไม่ตอบพ่อเพราะไม่อยากโกหกด้วย แบบนี้เราทำผิดไหม
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*** เพิ่มเติม : ตอนนี้เราคุยกับพ่อเรียบร้อยแล้วค่ะ ตามที่บอกไปใน คห.8 แต่กระแสโจมตีเราก็ยังเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย เราเข้าใจว่าเราผิดที่ไม่ตอบคำถามพ่อในตอนแรก แต่ถ้าเราไม่แคร์พ่อ เราจะมาตั้งกระทู้ถามให้ตัวเองโดนโจมตีทำไมคะ บางทีเราก็คาดหวังว่าจะมีใครช่วยแนะนำว่าเราควรตอบพ่อยังไง ก็มีบางคนเข้ามาแนะนำดี แต่ส่วนใหญ่จะมุ่งโจมตีเราล้วนๆมากกว่า เพราะเรื่องนี้เรื่องเดียวจึงทำให้ทุกคนมองว่าเรากลายเป็นลูกที่เลวไปเลย กลายเป็นเราไม่มีอะไรดีเลย ทั้งๆที่เรายังไม่ได้เล่าถึงเรื่องอื่นๆเลย(เช่น ถ้าพ่อถามคำถามอื่นๆแล้วเราตอบหรือเปล่า, ปกติเวลาอยู่บ้านพูดจากันยังไง, ความสัมพันธ์เป็นแบบไหน, และเรื่องอื่นๆเราเป็นยังไงบ้าง ฯลฯ) บางคนก็ตอบดี แนะนำดี แต่หลายคนก็ด่าเราผิดประเด็น หลายคนก็เข้าใจเจตนาเราผิด บางคนก็พาลโจมตีเราไปถึงเรื่องอื่น เช่นเรื่องแฟน เรารู้ว่าทุกคนมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น แต่ก็อยากให้แสดงความคิดเห็นกันอย่างเหมาะสม และสร้างสรรค์ซักนิด ถ้าจะโจมตีก็ให้อยู่ในประเด็นหน่อย เราเข้าใจว่าการพิมพ์ด่าและโจมตีคนอื่นมันสนุกนัก แต่บางทีมันก็เกินเลย เราจึงต้องเข้ามาตอบแย้งบ้างเมื่อเห็นว่าอะไรไม่เป็นความจริง กลายเป็นว่าทำให้ทุกคนมองอีกว่าเราเถียงและเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แล้วคนที่เข้ามาตอบกระทู้ ไม่ได้ตอบตามความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่เหมือนกันเหรอ สรุปว่าเรามีหน้าที่อ่านความคิดเห็นทุกคนอย่างเงียบๆสินะ ตกลงค่ะ เราจะไม่เข้ามาตอบโต้แย้งอีก เพราะจริงๆเราก็ผิดที่เข้ามาตั้งกระทู้เร็วไปหน่อย และบางทีอาจสื่อความได้ไม่ดีด้วยมั้ง เรามาพิมพ์เพิ่มเติมต่อท้ายแบบนี้ เพียงเพื่อจะบอกถึงความรู้สึกเราเท่านั้น ไม่ได้หวังให้ทุกคนเข้าใจเรา(เพราะความเห็นของทุกคนยืนยันได้อยู่แล้วว่าเข้าใจเราหรือเปล่า)