เราแอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียนตอนเราอยู่มัธยมค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปีสองแล้ว พี่เขาเป็นคนดังคนหนึ่งในโรงเรียน มีคนชอบหลายคน แต่พี่เขาไม่ค่อยสนใจใคร อยู่แต่กับเพื่อน แล้วก็ชอบเตะบอล พี่เขาแก่กว่าเรา 2 ปีค่ะ
เราชอบพี่เขามาตั้งแต่ ม.2 โดยที่ไม่ได้บอกใคร และไม่ได้ทำอะไร ผ่านไปปีนึง เพื่อนเราก็มาบอกว่าชอบพี่คนนี้มาก ทำไงดี นู้น นี่ นั่น เราก็พูดคุย แนะนำไป ปกติค่ะ แต่เพื่อนเราไม่รู้นะคะว่าเราชอบพี่คนนั้น พอสักพักเพื่อนก็หาเฟสพี่คนนั้นเจอแล้วก็เอามาให้เราดูค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นเพิ่งจะเริ่มมีกระแสเฟสเข้ามา เราก็สมัครทันที เพราะพี่เขาค่ะ เราแอดพี่เขาไป แต่ก็ไม่เคยทัก ไม่เคยไลค์ ส่องอย่างเดียว
พอขึ้น ม.4 ก็ต้องเลือกสายค่ะ เราเลือกสายวิทย์เพราะป้าบังคับให้เรียนโดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่เขาก็เรียนสายวิทย์เหมือนกัน พอเปิดเทอมก็มีการเข้าค่ายรับน้องสายวิทย์ค่ะ เราก็ไปเข้าตามปกติ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าพี่เขาอยู่สายวิทย์เพราะพี่เขาไม่มาให้เห็นเลยค่ะ ค่ายใช้เวลาทั้งหมด 3 วัน พี่เขาก็มาเอาวันสุดท้ายที่มีการบายศรีแล้วก็ผูกข้อมือ แล้วรุ่นพี่จะให้รุ่นน้องหลับตาแล้วจับมือคนข้างๆ ค่ะ จากนั้นพี่เขาก็จะร้องเพลงแล้วพาเราเดินวนไปวนมาให้นั่งเป็นวงกลม พอเราลืมตาขึ้นมาก็เจอ
พี่รหัสกับป้ารหัสค่ะ พี่เขาก็ผูกข้อมือให้อวยพรบ้าง ชวนคุยบ้าง สักพักเขาก็ให้รุ่นพี่ขยับเลื่อนไปข้างๆ เพื่อจะได้ผูกข้อมือให้น้องสายวิทย์คนอื่นๆ ค่ะ ผ่านไปสอง สามคน อยู่ดีๆ พี่คนที่เราชอบก็เข้ามาค่ะ แน่เดินมาจากไหนไม่รู้ เหมือนพี่แกมาช้าแล้วเราว่างพอดีเลยมาเสี้ยบ พี่เขาก็นั่งลงแล้วก็บอกเราว่าเอาแขนมา ตอนนั้นเราตกใจอยู่ก็ทำไรไม่ถูก ก้มหน้าอย่างเดียวเลยค่ะ พี่เขาก็ถามว่าเราชื่ออะไร เราก็ตอบไป ถามว่าห้องอะไร เราก็ตอบไป พี่เขาก็บอก ทับเดียวกันเลย แล้วก็แนะนำว่าพี่เขา ชื่อ อะไร แล้วก็อวยพรค่ะ ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน แล้วก้เป็นครั้งสุดท้ายด้วยเหมือนกัน
หลังจากกลับจากค่าย เราก็เริ่มเป็นโรคจิตค่ะ ไปดูตารางเรียนห้องพี่เขา แล้วก็เดินผ่านหน้าห้องบ่อยๆ คาบว่างของพี่เขา เราก็จะลงไปโรงอาหารไปหาค่ะ พอหาเจอก็เดินผ่านขึ้นไปเรียนต่อ วันไหนพักกินข้าวตรงกันก็จะไปหาที่นั่งไกลๆ แต่มองเห็นพี่เขาได้ พอกินข้าวเสร็จก็จะไปนั่งใต้ต้นไม้กับเพื่อนมองพี่เขาเตะบอลเป็นพักๆ
ผ่านช่วงเปิดเทอมมาได้ไม่นาน เพื่อนเราก็มาบอกว่าพี่เขามีแฟนแล้ว เราก็ตกใจนิดนึง ถามว่าเสียใจไหม จะตอบว่าไม่ก็เหมือนโกหก แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรมากมาย เพราะเรารักษาระยะห่างมาตลอด แต่พอรู้ว่าพี่เขามีแฟนเราก็เริ่มไม่ค่อยไปเดินผ่านเขาเท่าไหร่ แต่เฟสก็ยังส่องอยู่
เวลาผ่านไป ห้าปี จนพี่เขาจบปริญญาแล้วตอนนี้ พี่เขาก็ยังคบกับแฟนคนเดิม เราก็ยังส่องเฟสพี่เขาทุกวันเหมือนเดิม แต่เราไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลย ตั้งแต่พี่เขาจบม. 6 ไป เพื่อนๆ มีใครเป็นแบบเราไหมคะ เราก็ไม่รู้ว่าเรารักพี่เขารคเปล่า เรารู้แต่ว่าแค่เราได้เห็นชื่อพี่เขา ได้ส่องเฟส ได้คิดถึงพี่เขา โดยเคยคุยกันแค่ครั้งเดียว เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เขาจำชื่อเราได้รึเปล่ เรารู้ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นมันมีความสุขมากกับการได้มองหาใครสักคน เดินผ่านเขา มองข้ามเขาไปทั้งๆ ที่ตั้งใจจะมองเขา กันหลบทุกครั้งที่เขามองมา เดินก้มหน้าตอนต้องสวนกัน เราจำทุกภาพได้ชัดเจน ใครเคยเป็นแบบเราบ้างคะ??
แอบรักเขา 6 ปี ทั้งที่ไม่เคยคุยกัน
เราชอบพี่เขามาตั้งแต่ ม.2 โดยที่ไม่ได้บอกใคร และไม่ได้ทำอะไร ผ่านไปปีนึง เพื่อนเราก็มาบอกว่าชอบพี่คนนี้มาก ทำไงดี นู้น นี่ นั่น เราก็พูดคุย แนะนำไป ปกติค่ะ แต่เพื่อนเราไม่รู้นะคะว่าเราชอบพี่คนนั้น พอสักพักเพื่อนก็หาเฟสพี่คนนั้นเจอแล้วก็เอามาให้เราดูค่ะ จำได้ว่าตอนนั้นเพิ่งจะเริ่มมีกระแสเฟสเข้ามา เราก็สมัครทันที เพราะพี่เขาค่ะ เราแอดพี่เขาไป แต่ก็ไม่เคยทัก ไม่เคยไลค์ ส่องอย่างเดียว
พอขึ้น ม.4 ก็ต้องเลือกสายค่ะ เราเลือกสายวิทย์เพราะป้าบังคับให้เรียนโดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่เขาก็เรียนสายวิทย์เหมือนกัน พอเปิดเทอมก็มีการเข้าค่ายรับน้องสายวิทย์ค่ะ เราก็ไปเข้าตามปกติ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าพี่เขาอยู่สายวิทย์เพราะพี่เขาไม่มาให้เห็นเลยค่ะ ค่ายใช้เวลาทั้งหมด 3 วัน พี่เขาก็มาเอาวันสุดท้ายที่มีการบายศรีแล้วก็ผูกข้อมือ แล้วรุ่นพี่จะให้รุ่นน้องหลับตาแล้วจับมือคนข้างๆ ค่ะ จากนั้นพี่เขาก็จะร้องเพลงแล้วพาเราเดินวนไปวนมาให้นั่งเป็นวงกลม พอเราลืมตาขึ้นมาก็เจอ
พี่รหัสกับป้ารหัสค่ะ พี่เขาก็ผูกข้อมือให้อวยพรบ้าง ชวนคุยบ้าง สักพักเขาก็ให้รุ่นพี่ขยับเลื่อนไปข้างๆ เพื่อจะได้ผูกข้อมือให้น้องสายวิทย์คนอื่นๆ ค่ะ ผ่านไปสอง สามคน อยู่ดีๆ พี่คนที่เราชอบก็เข้ามาค่ะ แน่เดินมาจากไหนไม่รู้ เหมือนพี่แกมาช้าแล้วเราว่างพอดีเลยมาเสี้ยบ พี่เขาก็นั่งลงแล้วก็บอกเราว่าเอาแขนมา ตอนนั้นเราตกใจอยู่ก็ทำไรไม่ถูก ก้มหน้าอย่างเดียวเลยค่ะ พี่เขาก็ถามว่าเราชื่ออะไร เราก็ตอบไป ถามว่าห้องอะไร เราก็ตอบไป พี่เขาก็บอก ทับเดียวกันเลย แล้วก็แนะนำว่าพี่เขา ชื่อ อะไร แล้วก็อวยพรค่ะ ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน แล้วก้เป็นครั้งสุดท้ายด้วยเหมือนกัน
หลังจากกลับจากค่าย เราก็เริ่มเป็นโรคจิตค่ะ ไปดูตารางเรียนห้องพี่เขา แล้วก็เดินผ่านหน้าห้องบ่อยๆ คาบว่างของพี่เขา เราก็จะลงไปโรงอาหารไปหาค่ะ พอหาเจอก็เดินผ่านขึ้นไปเรียนต่อ วันไหนพักกินข้าวตรงกันก็จะไปหาที่นั่งไกลๆ แต่มองเห็นพี่เขาได้ พอกินข้าวเสร็จก็จะไปนั่งใต้ต้นไม้กับเพื่อนมองพี่เขาเตะบอลเป็นพักๆ
ผ่านช่วงเปิดเทอมมาได้ไม่นาน เพื่อนเราก็มาบอกว่าพี่เขามีแฟนแล้ว เราก็ตกใจนิดนึง ถามว่าเสียใจไหม จะตอบว่าไม่ก็เหมือนโกหก แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรมากมาย เพราะเรารักษาระยะห่างมาตลอด แต่พอรู้ว่าพี่เขามีแฟนเราก็เริ่มไม่ค่อยไปเดินผ่านเขาเท่าไหร่ แต่เฟสก็ยังส่องอยู่
เวลาผ่านไป ห้าปี จนพี่เขาจบปริญญาแล้วตอนนี้ พี่เขาก็ยังคบกับแฟนคนเดิม เราก็ยังส่องเฟสพี่เขาทุกวันเหมือนเดิม แต่เราไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลย ตั้งแต่พี่เขาจบม. 6 ไป เพื่อนๆ มีใครเป็นแบบเราไหมคะ เราก็ไม่รู้ว่าเรารักพี่เขารคเปล่า เรารู้แต่ว่าแค่เราได้เห็นชื่อพี่เขา ได้ส่องเฟส ได้คิดถึงพี่เขา โดยเคยคุยกันแค่ครั้งเดียว เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่เขาจำชื่อเราได้รึเปล่ เรารู้ว่าช่วงเวลาเหล่านั้นมันมีความสุขมากกับการได้มองหาใครสักคน เดินผ่านเขา มองข้ามเขาไปทั้งๆ ที่ตั้งใจจะมองเขา กันหลบทุกครั้งที่เขามองมา เดินก้มหน้าตอนต้องสวนกัน เราจำทุกภาพได้ชัดเจน ใครเคยเป็นแบบเราบ้างคะ??