สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้อายุก็ใกล้หลักสี่เข้าไปมากแล้ว ทำงานมาก็หลายปี เงินเดือนก็ขาดอีกไม่เท่าไรก็จะแสน
แต่นั่นก็เป็นอดีตไปแล้วค่ะ เพราะลาออกมาได้เกือบปีแล้ว ออกเพราะรู้สึกชีวิตการทำงานไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
ไม่ได้ต้องการสังคมแบบนี้ ไม่ได้อยากให้ตัวเองอยู่แบบนี้ไปจนเกษียณ และรู้สึกไม่ชอบสังคมการทำงานที่แก่งแย่ง
และเหยียบหัวกันเพื่อความก้าวหน้าค่ะ
ออกมาช่วงแรกก็มีความสุขดี มีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง อยู่ได้สบายๆ 2-3 ปี แต่ก็จะไม่มีรายได้อะไรเพิ่ม เพราะไม่ได้หางานเลย
ถ้าอยู่ไปแบบนี้ซักวันเงินเก็บก็คงจะหมดค่ะ ที่ผ่านมาก็หาอะไรทำเล็กๆ น้อยๆ มีรายได้เข้ามาบ้างเดือนละพันสองพันแค่นั้น
เพราะเป็นคนขายของไม่เก่ง บางทีทำของออกมาก็ไม่รู้จะไปขายที่ไหน ทำงานบริษัทมานาน ขายของไม่เป็นและไม่ค่อยกล้าไปเป็นแม่ค้า
ตอนนี้ที่ไปสมัครเรียนโทไว้เค้าตอบรับมาแล้วค่ะ แต่ค่าเทอมแพงมากสองปีก็สี่แสนเข้าไปแล้ว
ณ ตอนนี้เองก็นั่งถามตัวเองอยู่ว่า เรียนไปแล้วจะทำงานบริษัทต่อมั๊ย แล้วถ้าไม่อยากทำงานบริษัทจะเรียนไปทำไม
แล้วถ้าไม่เรียนต่อ ต่อไปจะทำอะไร งงมั๊ยคะ
ความรู้สึกตัวเองจริงๆ เลย คืออยากเป็นเข้าของกิจการ ทำไร่ ทำสวน ทำฟาร์ม ทำร้านหรือทำอะไรก็ได้
แต่อะไรก็ได้นั่นก็ยาก เพราะมันคืออะไรก็เหมือนยังหาไม่เจอ ที่ผ่านมาคิดไว้หลายโปรเจ็ค แต่เป็นคนคิดเยอะ ก็เลยกล้าๆ กลัวๆ
ไม่ลงทุนกับอะไรซะที
ตอนนี้ที่เครียดคือ ถ้าเอาเงินส่วนนี้มาเรียน เงินที่จะทำกิจการก็คงจะหายไปอีกส่วนนึง เกือบถึงครึ่งล้านได้
แถมเรียนแล้ว ยังไม่แน่ใจว่าจะกลับไปทำบริษัทอีกมั๊ย ก็เลยชักลังเลว่า จะเอาเงินไปทิ้งเปล่าๆ อีกหรือเปล่า
ถามว่าสาขาที่สมัครไปนี้ชอบมั๊ย ก็ชอบนะ อยากรู้มานานแล้ว สนใจทางด้านนี้พอสมควร และเป็นสาขาที่น่าจะไปได้ดี
ก็ติดเรื่องเรียนแล้วจะคุ้มหรือเปล่านี่แหละค่ะ ยังคิดไม่ตก รายได้ไม่มีแล้ว เงินเก็บก็จะใช้ไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าไม่เรียน ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เกิดสุดท้ายอยู่ไปเรื่อยๆ วันๆ แบบเดิม กิจการก็ไม่ได้เริ่มทำ หรือทำแล้วเจ๊งกลับมา
ด้วยอายุก้อเยอะ จะกลับไปทำงานตอนนั้น วุฒิเก่าๆ ก็คงหางานยากขึ้น เพราะวุฒิที่จะเรียนใหม่นี้ก็ถือว่าดีและอัพเลเวลและเงินเดือนได้พอสมควร
(แต่ติดตรงแพงมากอย่างเดียวเลย)
คิดไม่ตกเลยค่ะ ใครพอจะแนะนำคนแก่ๆ ที่ยังหาตัวเองไม่เจออย่างเราได้บ้างมั๊ยคะ
ตอนนี้เครียดมากๆ เพราะต้องตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนหรือไม่เรียนต่อที่นี่
ประเทศเราน่าจะมีอาจารย์แนะแนวสำหรับคนทำงานแล้วบ้างนะคะ เพราะคิดไม่ตกกับปัญหานี้จริงๆ ค่ะ
พันทิปมีห้องแนะแนวทางชีวิตมั๊ยคะ แก่แล้วหาตัวเองไม่เจอ อยากปรึกษาปัญหาชีวิตค่ะ
แต่นั่นก็เป็นอดีตไปแล้วค่ะ เพราะลาออกมาได้เกือบปีแล้ว ออกเพราะรู้สึกชีวิตการทำงานไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
ไม่ได้ต้องการสังคมแบบนี้ ไม่ได้อยากให้ตัวเองอยู่แบบนี้ไปจนเกษียณ และรู้สึกไม่ชอบสังคมการทำงานที่แก่งแย่ง
และเหยียบหัวกันเพื่อความก้าวหน้าค่ะ
ออกมาช่วงแรกก็มีความสุขดี มีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง อยู่ได้สบายๆ 2-3 ปี แต่ก็จะไม่มีรายได้อะไรเพิ่ม เพราะไม่ได้หางานเลย
ถ้าอยู่ไปแบบนี้ซักวันเงินเก็บก็คงจะหมดค่ะ ที่ผ่านมาก็หาอะไรทำเล็กๆ น้อยๆ มีรายได้เข้ามาบ้างเดือนละพันสองพันแค่นั้น
เพราะเป็นคนขายของไม่เก่ง บางทีทำของออกมาก็ไม่รู้จะไปขายที่ไหน ทำงานบริษัทมานาน ขายของไม่เป็นและไม่ค่อยกล้าไปเป็นแม่ค้า
ตอนนี้ที่ไปสมัครเรียนโทไว้เค้าตอบรับมาแล้วค่ะ แต่ค่าเทอมแพงมากสองปีก็สี่แสนเข้าไปแล้ว
ณ ตอนนี้เองก็นั่งถามตัวเองอยู่ว่า เรียนไปแล้วจะทำงานบริษัทต่อมั๊ย แล้วถ้าไม่อยากทำงานบริษัทจะเรียนไปทำไม
แล้วถ้าไม่เรียนต่อ ต่อไปจะทำอะไร งงมั๊ยคะ
ความรู้สึกตัวเองจริงๆ เลย คืออยากเป็นเข้าของกิจการ ทำไร่ ทำสวน ทำฟาร์ม ทำร้านหรือทำอะไรก็ได้
แต่อะไรก็ได้นั่นก็ยาก เพราะมันคืออะไรก็เหมือนยังหาไม่เจอ ที่ผ่านมาคิดไว้หลายโปรเจ็ค แต่เป็นคนคิดเยอะ ก็เลยกล้าๆ กลัวๆ
ไม่ลงทุนกับอะไรซะที
ตอนนี้ที่เครียดคือ ถ้าเอาเงินส่วนนี้มาเรียน เงินที่จะทำกิจการก็คงจะหายไปอีกส่วนนึง เกือบถึงครึ่งล้านได้
แถมเรียนแล้ว ยังไม่แน่ใจว่าจะกลับไปทำบริษัทอีกมั๊ย ก็เลยชักลังเลว่า จะเอาเงินไปทิ้งเปล่าๆ อีกหรือเปล่า
ถามว่าสาขาที่สมัครไปนี้ชอบมั๊ย ก็ชอบนะ อยากรู้มานานแล้ว สนใจทางด้านนี้พอสมควร และเป็นสาขาที่น่าจะไปได้ดี
ก็ติดเรื่องเรียนแล้วจะคุ้มหรือเปล่านี่แหละค่ะ ยังคิดไม่ตก รายได้ไม่มีแล้ว เงินเก็บก็จะใช้ไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าไม่เรียน ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เกิดสุดท้ายอยู่ไปเรื่อยๆ วันๆ แบบเดิม กิจการก็ไม่ได้เริ่มทำ หรือทำแล้วเจ๊งกลับมา
ด้วยอายุก้อเยอะ จะกลับไปทำงานตอนนั้น วุฒิเก่าๆ ก็คงหางานยากขึ้น เพราะวุฒิที่จะเรียนใหม่นี้ก็ถือว่าดีและอัพเลเวลและเงินเดือนได้พอสมควร
(แต่ติดตรงแพงมากอย่างเดียวเลย)
คิดไม่ตกเลยค่ะ ใครพอจะแนะนำคนแก่ๆ ที่ยังหาตัวเองไม่เจออย่างเราได้บ้างมั๊ยคะ
ตอนนี้เครียดมากๆ เพราะต้องตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนหรือไม่เรียนต่อที่นี่
ประเทศเราน่าจะมีอาจารย์แนะแนวสำหรับคนทำงานแล้วบ้างนะคะ เพราะคิดไม่ตกกับปัญหานี้จริงๆ ค่ะ