รอย...

"ไม่มีหมอกหยอกเหงาเช้ากรกฎาเพียงแต่ว่าน้ำตาไหลในคืนฝันหนาวเหน็บเจ็บถึงเช้าเท่าเท่ากันเพียงพ้นวันฉันเห็นทราบภาพบางใคร คล้ายรอยต่อประวัติศาสตร์ขาดสะบั้นความคิดบิดความฝันห้ำหั่นไห้ความจริงใจคล้ายไม่

สายลมไกวพัดวนปนสายฝน ละอองพรมพริ้วไหวใจเหน็บหนาว น้ำตารื้นปนน้ำฝนหล่นพร่างพราว สะท้านร้าวเหงาลึก ผนึกจม... เจ็บในทรวงตรมไหม้ใจอ้างว้าง แฝงเจือจางน้ำตาร่วงทรวงขื่นขม เหงายิ่งนัก เศร้าโศก วิโยคตร

https://youtu.be/cOlUVixMJlA?t=5 น้ำค้าง หล่นพร่างพรม…….คราสายลม พัดผันผ่าน หัวอกไหวสะท้าน...........ใจนงคราญอาลัยหา น้ำค้าง ใสดังแก้ว...........แสนเพริศแพร้ว ยอดพฤกษา รักขมตรมอุรา....

วันวานเป็นแค่กล้า อ่อนนวล เขียวชื่นรับแสงยวน ทุกเช้า ฉันมองทุกคราวชวน ทะนุถนอม ยิ่งเอย ยิ่งผ่านคืนวัน-เจ้า แต่งเนื้อออกโชว์ เติบโตงามค่าล้ำ ดอก-ใบ อาจไม่รู้ตัวไกล สืบเท้า รากยาวยิ่งเงาใจ ฉายเปลี่ยน

เช้าตรู่รีบฝ่าฟ้าไกล ฝันยังไม่จางไปจากตา รถติดใจติดตามเวลา ค่าข้าวค่าชาแพงเกินใจ มือจับเมาส์ใจเราจับงาน ความหวานไม่มีให้ได้ บอสเรียกบ่อยเหมือนใจจะตาย น้ำลายแทบกลืนไม่ลง เดือนชนเดือนเงินเดือนยังขาด เ

ยิ้มบางบางให้เช้าใหม่ แต่หัวใจไม่สดใสเหมือนก่อน เรื่องที่เคยฝันไว้ไกลอัปสร กลับหล่นร่วงก่อนนอนทุกวัน ลมหายใจยังเดินหน้า แต่บางคราเหนื่อยล้าเกินกลั้น หัวเราะในวันที่ไร้รอยฝัน สะท้อนฉันที่ไม่เหมือนเดิม