ประสบการณ์การลงทะเบียน

เคยเข้าใจมาตลอดว่าการจะลงทะเบียนนั้นสิ่งสำคัญอันดับแรกคือคอมพิวเตอร์ซักเครื่องและอินเทอร์เน็ตที่เร็วดุจความเร็วแสง แต่มาวันนี้วันที่ต้องลงทะเบียนเรียนเองครั้งแรกรู้ซึ้งเลยจ้าา วางแผนจะลงวิชานู้นวิชานี้เป็นซะดิบดี ตื่นเช้าเป็นพิเศษรีบแปรงฟันล้างหน้าเปิดคอมรอเข้าๆออกๆเว็บเป็นว่าเล่นรอเลย ตาจ่ออยู่ที่เวลาคิดในใจว่าพอ 08.31 ปุ๊บ จะกด "ยืนยันการลงทะเบียนปั๊บ" ระหว่างรอก็คิดอะไรไปเพลินๆ นึกถึงคำพูดพี่คนหนึ่งเคยบอกว่าพี่เค้าลงทะเบียนสามเครื่องจากคอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊ค และโทรศัพท์ เราก็สงสัยนะว่าทำไมต้องลงหลายเครื่องให้มันยุ่งยากในเมื่อเราเลือกวิชาเสร็จแล้ว อินเทอร์เน็ตที่บ้านก็ไม่มีปัญหาอะไร รอเวลาแล้วเหลือแค่กดปุ่มยืนยันแค่นั้น ก็ไม่หน้าจะมีปัญหาอะไร แต่ก็สังหรณ์ใจยังไงบอกไม่ถูกเลยเข้าระบบจากไอแพดทิ้งไว้ พอถึงเวลา 08.31 เรารอให้มันผ่านไปประมาน 10 วิ แล้วก็กดเท่านั้นแหละรู้เลย เว็บล่ม ตอนนั้นคือทำอะไรไม่ได้เลย ระบบไม่ตอบรับอะไรแล้ว พอตั้งสติได้กดยืนยันในไอแพด รอประมาณหนึ่งก็ลงทะเบียนได้สำเร็จ แต่พอจะกดดูผลการลงทะเบียนก็ล่มอีกรอบ ตอนนั้นเรารู้เลยว่าทำไมพี่คนนั้นถึงจะลงไว้หลายเครื่อง และส่วนมากเพื่อนที่ลงในโทรศัพท์จะลงได้ แต่เพื่อนที่ลงในคอมจะมีแค่ส่วนน้อยที่จะลงไม่สำเร็จ คนที่ไม่ได้ไปต่อก็ต้องรอวันเพิ่มถอน ส่วนคนที่ได้ไปต่อใช่ว่าจะทันลงตามแผนที่วางไว้ซะทีเดียว โชคใครโชคมันเนาะ คราวนี้เราโชคดีคราวหน้าอาจไม่แน่